Slechte cijfers geven Nationale Veiligheidsraad het mandaat om te verstrengen.
Een stijging van 92 procent, gemiddeld 193 nieuwe besmettingen per dag, afgelopen maandag werden er 370 nieuwe besmettingen bevestigd. Dat aantal kan nog stijgen omdat nog niet alle tests zijn verwerkt.
Iedereen is het over eens dat de Nationale Veiligheidsraad vandaag geen nieuwe versoepelingen zal goedkeuren. De vraag is hoe ver ze durven gaan om het coronavirus te stoppen. Een nieuwe totale lockdown hangt als een donkere wolk boven het land, maar geen politieker die het aandurft om daar voor te kiezen. En toch is dat wellicht de enige manier om écht levens te redden en wie weet – aan het einde van de rit – corona als samenleving te overleven. Iedereen is bang voor een genadeslag voor de economie, maar niemand kan voorspellen welk slagveld een tweede golf met halve maatregelen zal aanrichten.
Statistische modellen voorspellen een piek die tweemaal zo hoog zal zijn als de vorige. Dat betekent net geen 10.000 bedden tegen begin november. Op het hoogtepunt van de eerste golf waren er 6.000 bedden bezet. Kunnen we dat logistiek aan, kunnen we dat mentaal aan, kunnen we dat fysiek aan? Als dat doomscenario klopt, dan zijn alleen harde maatregelen een optie. De verspreiding van het virus hangt af van het menselijk gedrag en hoe kunnen we dat sturen?
De situatie vraagt om iets waar België slecht in is: duidelijkheid, eenduidigheid en daadkracht. Nog voor de Veiligheidsraad met maatregelen komt, zijn gemeentes her en der al met hun eigen reglementering begonnen. Het gevolg is alweer versnippering en onduidelijkheid en dat kunnen we missen. Tenzij de strategie erin bestaat om het de burger zo lastig en vervelend mogelijk te maken, zodat dat hij/zij vanzelf in zijn/haar kot blijft. Volgens epidimoloog Pierre Van Damme vinden veel Belgen dat de maatregelen strenger mogen. Het draagvlak is er dus, nu de durf.
