Een grote meneer is van ons heengegaan.
In 1971 regisseerde Robbe De Hert zijn eerste film ‘De Dood van een sandwichman’, twee jaar later volgde ‘Camera Sutra’. Die titels zeggen je nu misschien niet meer zo veel, maar bij de derde film was het wél helemaal raak. ‘De Witte van Sichem’, geregisseerd in 1980, trok meer dan een half miljoen mensen richting cinema. Ook films als ‘Zware Jongens’, ‘Blueberry Hill’ en ‘Lijmen/ Het Been’ werden kaskrakers. ‘Hollywood aan de Schelde’ uit 2018 is zijn laatste verwezenlijking.
Als het aan zijn ouders had gelegen, had Robbe De Hert nochtans geen filmmaker geworden. Robben moet en zal een stiel leren. Elektricien. Ze sturen hem naar de vakschool in Borgerhout. In zijn vrije tijd gaat hij bijklussen in machinekamers van schepen die in de Antwerpse haven liggen. Met de centjes die hij daarmee verdient, koopt hij zijn eerste camera.
Zijn laatste levensjaren bracht hij eenzaam door, op een appartementje van het OCMW. Hij leed aan suikerziekte en was alsmaar slechter te been. Op 24 augustus overleed hij, op 77-jarige leeftijd, aan de gevolgen van suikerziekte.
Volgens Erik Van Looy heeft Robbe De Hert tien levens opgebruikt: “Robbe was een groot en bezeten filmmaker en een van de meest unieke persoonlijkheden van zijn tijd. Vaak geestig, altijd weerbarstig, nooit banaal. Ik denk dat we mogen zeggen dat hij minstens tien levens heeft geleid. Het hadden er nog tien meer mogen zijn.”
Voor Jan Verheyen is hij dan weer Monsieur Cinema: “Robbe werd altijd een ‘enfant terrible’ genoemd. Dat was niet zijn keuze, maar hij was dat uit noodzaak. In die moeilijke pioniersjaren van de Vlaamse film moest je wel lastig doen om gehoord te worden. Robbe was een ‘enfant terrible’, zodat het volgende generaties het niet meer hoefden te zijn. En hij was ook een ongelooflijke filmliefhebber die cinema ademde: hij was onze ‘Monsieur Cinema’.”
Ook de regisseur van iets pikantere films, Dennis Burkas, was erg aangedaan door het nieuws. "R.I.P. Robbe De Hert, een filmregisseur die heel veel betekend heeft voor het Vlaamse volk." Robbe De Hert komt trouwens ook voor in zijn zopas verschenen autobiografie:
Het zou trouwens niet alleen de cameraploeg van VT4 worden die haar op de voet zou volgen op mijn set, maar ook de cameraploeg van TV6, van die debiel van een Luk Alloo, omdat Robbe De Hert een ontmoeting wilde met Eddy Lipstick.
Die beelden van VT4 - van het programma 'Bloot en Meedogenloos' hebben we teruggevonden: zie onder. Hoe het verder verging - en ook waarom Burkas niet zo lief is voor Luk Alloo - kan je lezen in DIT boek.
ingekort.mp4 from Stefan Lambrechts on Vimeo.
