Een tijdje geleden lieten we de trouwe P-lezer kennismaken met tien wel zeer bizarre kampioenschappen. Maar net als je dacht dat het haast niet gekker kan, hebben we na wat zoeken en delven opnieuw een deel vreemde sporten gevonden die perfect aansluiten bij dit rijtje.
Extreem Strijken
Best even wachten om je zuurverdiende dienstencheques uit te besteden aan een strijkatelier, want als je jouw ongestreken kleding overhandigd aan een beoefenaar van Extreem Strijken worden alle plooien gladgestreken op de meest fantastische manier. Bij deze sport moeten de deelnemers een strijkplank, een strijkijzer en een paar kledingstukken meenemen naar een moeilijk te bereiken locatie, bijvoorbeeld via alpinisme of kajakken, om vervolgens de strijk te doen.
Om de strijkijzers energie te geven is uiteraard een bron nodig. In het begin werden daarvoor vaak zeer lange verlengsnoeren gebruikt. Later ging men over op strijkijzers met een accu. Mogelijk gebruiken veel Extreem Strijkers tegenwoordig geen energiebron meer en strijken ze met een koud ijzer.
Het wereldkampioenschap bestaat uit vijf disciplines:
- Urban- strijken in of op een kapotte wagen.
- Water- strijken tegen een sterke stroom in.
- Forest- strijken op zo'n hoogste mogelijke positie in een boom.
- Lauda- strijken terwijl men een klimmuur probeert te overwinnen.
- Freestyle- strijken op de meest creatieve locatie en manier mogelijk.
Onderwaterrugby
De Duitser Ludwig von Bersuda kwam in 1961 met dit idee. Het concept is simpel: ieder team heeft zes spelers in het water. Het spel wordt gespeeld met een zoutwaterbal en een onderwaterkorf die tijdens het spel niet verschoven mag worden. In tegenstelling tot gewone rugby is hier geen sprake van blessures of ander leed. Enkel snel reageren zodra je nattigheid voelt, is de boodschap.
Voortdurend wisselen is uiteraard vaak de boodschap in deze sport, aangezien de spelers heel snel zonder zuurstof kunnen vallen.
Sinds 1980 bestaat er zelfs ook al een WK onderwaterrugby. Voor het WK van 2019 moet je volgend jaar in Graz, Oostenrijk zijn.
Onderwaterhockey
Is het onderwaterrugby wat te ruig voor je? Geen nood: er bestaat ook een minder fysieke sport, maar daarom niet minder nat. Onderwaterhockey ontstond in 1956 in Groot-Brittannië, toen een groep duikers een alternatief zocht om in de winter hun conditie op peil te houden. De bedoeling is om de puck net, als bij gewone hockey, zo vaak mogelijk in de doelbak van de tegenstander te spelen. Door de fysieke inspanningen onder water zal je conditie zeer snel verbeteren en verbrand je veel calorieën.
De sport kent zelfs in ons landje heel wat bijval. Zo zijn er hier al een tiental clubs actief. Er werd zelfs een Belgisch onderwaterhockeybier gebrouwen om de jonge spelers financieel te steunen tijdens het Wereldkampioenschap onderwaterhockey.
Teenworstelen
Teenworstelen: dat is armpje drukken, maar dan met je tenen. Het werd in 1976 uitgevonden in het noorden van Engeland. Volgens de overlevering zou de sport in het leven zijn geroepen omdat Engelsen in andere sporten nooit wat wonnen. Om deel te nemen aan het WK moeten de tenen van de worstelaar wel eerst worden gekeurd door een verpleegkundige. Dus liefst geknipte nagels en zonder de nodige schimmelkaas ertussen.
Het is inmiddels wel duidelijk dat er één man is de veel beter is dan alle anderen: Alan ‘Nasty’ Nash. De man uit Stoke on Trent heeft ondertussen al veertien wereldtitels op zak. Een wedstrijd winnen doet hij dus met de vingers... euh tenen in de neus.
Wereldkampioenschap wormen uit de grond lokken
Jaarlijks wordt in Willaston, in het Engelse graafschap Cheshire, het Wereld Kampioenschap Wormlokken gehouden. De wormen moeten dan op een speciale manier uit de grond worden gelokt, door bijvoorbeeld op de aarde te kloppen of een stok in de grond te steken en daarop zachtjes te slaan. Allemaal methodes die men in de loop der tijden heeft afgekeken van mollen, die de wormen op een bepaalde manier naar de oppervlakte joegen. Er zijn ook wormvangers die op het hen toegewezen stukje grond, van zo'n 2 a 3 vierkante meter, tapdansen of mediteren. De wormen moeten binnen een bepaalde tijd worden gevangen, waarna een jury ze telt . Recordhouder is nog steeds Tom Shufflebotham, die 511 wormen verzamelde in 30 minuten. Het plezier is hier in ieder geval niet zo dood als een pier.
Het wereldkampioenschap vrouwdragen
Ideale sport voor mannen die thuis onder de sloef liggen, want deze keer nemen zij de touwtjes in handen. Deze ongewone wedstrijd wordt al sinds 1994 gehouden in de Finse provincie Sonkajärvi. Mannen moeten met hun vrouw op hun rug een hindernissenparcours van 253,5 meter afleggen. De vrouwen moeten ouder zijn dan 17 jaar en minstens 49 kilo wegen.
Een niet te onderschatte krachtwedstrijd, want een sterke rug bij de mannen is een must terwijl vrouwen met zwakke dijen er niets te zoeken hebben. De meeste deelnemers hanteren de zogenaamde Estse greep, waarbij het gezicht van de vrouw nogal dicht tegen het achterwerk van de man hangt... Vooral bij de waterproeven is deze greep niet gevrijwaard van risico's. Ook best als vrouw liefst voor de wedstrijd geen rode bonen met uien eten: je man zal je dankbaar zijn.
Zwarte pensen gooien
Alweer een typisch Engels wereldkampioenschap. Black Pudding Throwing dateert al van 1455, toen de War of the Roses nog volop woedde. Dit was een bloedige strijd om de troonopvolging tussen het Huis van Lancaster en het Huis van York. De strijders waren door hun munitie heen en begonnen elkaar maar met etenswaren te bekogelen.
In Ramsbottom, een marktstadje bij Manchester, worden nu de jaarlijkse World Black Pudding Throwing Championships gehouden. De deelnemers mogen drie keer met pensen gooien naar een stapeltje Yorkshire Puddings. Wie het grootste aantal Yorkshire Puddings omver kegelt is de trotse winnaar.
Leuk weetje: tijdens WO II werden de zwarte pensen vervangen door witte, vanwege de verplichte verduistering tegen Duitse luchtaanvallen.
Maaien met de zeis
Wij associëren een zeis met Pietje de Dood, maar onze noorderburen kunnen er sportief mee overweg. Twaalf teams van de provinciale organisaties Landschapsbeheer strijden tegen elkaar om de nationale titel ‘maaien met de zeis’. Je wordt beoordeeld op houding, de hoogte van het restant gras, en of je plukjes laat staan. En natuurlijk ook op tijd.
Ook het scherp houden van de zeis krijgt veel aandacht. De bladen van de zeis moeten vlijmscherp zijn, tot vlak voor de wedstrijd worden ze vol aandacht en liefde geslepen. Een absolute noodzaak om het gras met regelmatige halen af te kunnen snijden en geen sprietje te laten staan.
Gazonmaaierrace
Nu we toch over gras bezig zijn: er bestaan gemakkelijkere manieren. Namelijk met een grasmaaier. Maar het is ook een aardig ding om sprintjes mee te trekken. Gazonmaaierraces worden onderverdeeld in meerdere klasses. In de meeste landen wordt vaak in een Super-standaardklasse en een Special-klasse gereden. In de Super-standaardklasse rijden zitmaaiers die volledig origineel zijn. Het enige dat wel mag in deze klasse, is het opvoeren van de motor en het veranderen van de overbrenging. In de Special-klasse moet de machine op een zitmaaier blijven lijken, maar mag er wel veel worden aangepast, zoals het frame, de sturing en de remmen. Men mag zelfs een ander motorblok plaatsen. Ook in ons landje worden er al wedstrijden rond georganiseerd. Sam Gooris zal het graag horen, want het gras mag even blijven groeien tijdens deze races.
Baby's doen huilen
Crying Sumō is een staarwedstrijd tussen baby's waarbij degene die als eerste weent, wint. Het maakt deel uit van een 400 jaar oud festival, waar traditioneel gezien de baby's worden vastgehouden door reusachtige sumoworstelaars. De giganten roepen constant 'Naki!', vrij vertaald 'Huil!' en proberen met gekke gezichten de baby te doen huilen.
Al lijkt het voor onze westerse ogen op het eerste gezicht op kindermishandeling, volgens Japans geloof groeien huilende baby's het snelst en blijkt het goed te zijn voor hun weerbaarheid. Tip van de redactie aan de worstelaars: breng volgende keer een Belgische belastingbrief mee. Overwinning verzekerd.
Kakkerlak wereldkampioenschappen
Wie ooit een kakkerlak in zijn vuile hotelkamer tegenkwam, weet hoe snel deze wezentjes kunnen lopen. In Brisbane kun je voor vijf Australian Dollar een kakkerlak kopen en hem laten rennen op een rond kakkerlakkenparcours bij het Story Bridge Hotel. De beestjes moeten hierbij een hindernisbaan afleggen, inclusief het klimmen over een tuinslang.
Het 'Steen-papier-schaar-kampioenschap'
Het spelletje steen-papier-schaar helpt bij momenten dat je samen met iemand op het punt staat een moeilijke beslissing te nemen. Maar wat je niet wist, is dat het ook blijkbaar een nationale sport is in sommige landen. Zo kan je tijdens de wereldkampioenschappen in Las Vegas met een prijzenpot van maar liefst 45.000 euro naar huis gaan.
'Cloaking’ is de strategie waarbij je je keuze zo lang mogelijk verbergt. Zo kan je steen vormen, maar op het allerlaatste moment - net voor je boven- en onderarm een hoek van 90 graden vormen - toch voor papier gaan. Werkt perfect, tenzij je jezelf verwart en een combinatie van de twee het eindresultaat is. Een oplettende scheidsrechter zal je dan een rode kaart geven.
Schaakboksen
Een bijzondere hybride sport, bedacht door de Nederlander Iepe Rubingh. Een wedstrijd bestaat uit zes rondes schaken, afgewisseld met vijf rondes boksen. Het is de ultieme combinatie tussen denksport en vechtsport. Er bestaat al een heuse schaakboksbond: de WCBO (World Chess Boxing Organisation). Vooral in Rusland krijgt de sport veel aanzien. Onder meer schaaklegende Garri Kasparavov en de Oekraïense boksbroers Klitschko zetten hun schouders onder het schaakboksen om het meer te promoten.
Het aspect schaken mag voor het publiek niet te saai overkomen en daarom krijgt elke speler maximaal 12 minuten bedenktijd tijdens de schaakrondes. En wie is dan de winnaar? De deelnemer die ofwel een schaakmat ofwel een knock-out forceert. Als dat niet lukt, dan kan de jury beslissen of de tijdslimiet werd overschreden bij het schaken.
Shovel Racing
Deze sport werd bedacht door conciërges van ski-oorden om hen wat bezig te houden tijdens de saaie momenten, maar is ondertussen uitgegroeid tot een internationale sport. Het concept is eenvoudig: deelnemers gaan op een spade zitten en proberen het eerst beneden te geraken op een besneeuwde heuvel.
Het maakte ooit deel uit van de befaamde X-Games, maar werd al snel geschrapt omdat de deelnemers teveel ernstige verwondingen opliepen. Wie had dat gedacht van een schop onder je kont?
Zorbing
Bij zorbing nemen één of meerdere personen plaats in de 'zorb', een kunststof bal waarmee men over het water kan lopen. Redelijk onschuldig, tot je kennismaakt met deze andere variant van zorbing: van een helling er mee rollen. Zo stortte enkele jaren geleden in een Russisch skioord de zorb in een ravijn. Eén persoon kwam daarbij om het leven.
Niettemin worden er volop kampioenschappen gehouden. Tijdens de races kan je maar liefst snelheden bereiken van 60 kilometer per uur. Om brandwonden te voorkomen smijten ze ook nog wat zeepwater in je bal.
