De Witte en Louwagie hebben op 35 jaar KAA Gent van de regen in de drop gebracht. Hun mismanagement nu belonen met een gouden handdruk van respectievelijk 2,5 miljoen en 1,5 miljoen euro is niet alleen fout, maar diefstal van KAA Gent en zijn supporters. In 1999 had de club een geconsolideerde schuld van 25 miljoen euro. Op vandaag is dat 68 miljoen euro. Zonder de kapitaalsinjectie van 21 miljoen euro van Sam Baro was KAA Gent tegen eind dit jaar waarschijnlijk bankroet.
Beginjaren 1988 tot 1999
In mijn boek ‘De illegale Ghelamco Arena’ schetste ik uitgebreid de financiële geschiedenis van KAA Gent. In deze column beperkt ik mij tot de periode De Witte-Louwagie. Beiden starten ongeveer rond dezelfde periode hun carrières bij KAA Gent. De Witte in 1988 als bestuurder van vzw KAA Gent (nu cvba-so, straks nv), van cv KAA Gent Management (nu nv en sinds 02/02/2023 in vereffening) en van cv Foot Invest(in vereffening gegaan op 13/12/2004). Louwagie trad in 1990 aan als algemeen manager van de club. In 1988 bleek uit een boekhoudkundige doorlichting van professor De Lembre van het revisorenbureau Collard Vandermeulen & Coen dat KAA Gent 3,5 miljoen euro schulden had. Elf jaar later in 1999 kwam KPMG in haar audit tot het besluit dat KAA Gent 25 miljoen euro schulden had. De Witte was tussen 1988 en 1999 enkele jaren voorzitter van cv KAA Gent Management dat 62% van de schulden had gecreëerd en maakte deel uit van het transfercomité dat mee verantwoordelijk was voor de financieel moordende miljoenentransfers van onder meer van Vandenbergh, Viscaal, Dauwen, De Nil… De Witte en Louwagie waren mee verantwoordelijk voor 21,5 miljoen euro schulden opgebouwd op 11 jaar tijd. De ene als algemeen manager, de andere als bestuurder en voorzitter van de vennootschappen rond KAA Gent en als lid van het transfercomité. Dit wanbeheer dat KAA Gent naar het randje van het faillissement bracht allemaal toeschrijven aan de toenmalige voorzitter, wijlen Jean Milders, is al te gemakkelijk en het ontlopen van hun verantwoordelijkheid als bestuurder/voorzitter en algemeen manager.
De redding door Stad Gent
Vreemd genoeg werd De Witte in 1999 bij zijn aanstelling als voorzitter van KAA Gent als deus ex machina onthaald. Om de ergste noden te leningen wist De Witte op zeer korte termijn 12,2 miljoen euro schulden te consolideren en/of naar de toekomst te verschuiven door langer te spreiden in de tijd. Daarnaast werden 2,8 miljoen euro van de schulden omgezet in kapitaal. KAA Gent was daardoor nog niet gered want de schuld bleef 22,2 miljoen euro, enkel was ze niet meer zo acuut. Meteen na zijn aanstelling als voorzitter liet De Witte duidelijk blijken hoe KAA Gent gered moest worden. In HLN van 15 mei 1999 zei hij: ‘Ik maak mij sterk dat, over alle partijgrenzen heen, een consensus groeit, dat de vierde stad van België zich nadrukkelijk moet integreren in de belangrijkste sportclub van de regio.’ Lees: stad Gent moet betalen. Zo geschiedde het ook. Stad Gent kocht het versleten en deels als onveilig afgekeurd Jules Ottenstadion voor 3,7 miljoen euro. Hoewel er een huur afgesproken werd van 150.000 euro per jaar (12.500 euro per maand) betaalde KAA Gent tussen 2000 en 2013 geen eurocent huur. Daarnaast financierde stad Gent de nieuwe tribunes voor 850.000 euro. Samen een onrechtmatige staatssteun van 2,8 miljoen euro. Opgeteld met de aankoop van het Jules Ottenstadion is dat een kapitaalsinjectie van 6,5 miljoen euro Gents belastinggeld, waarmee 1/3 van de schuld werd weggewerkt.
De Ghelamco-arena
De grootste onregelmatige staatssteun kwam er met de bouw van de Ghelamco Arena. Het was duidelijk dat de bedrijfsinfrastructuur (Jules Ottenstadion) van voetbalbedrijf KAA Gent tot op de draad versleten was en er een nieuw stadion moest komen. Omdat KAA Gent daarvoor het kapitaal niet had, noch de financiële draagkracht om daarvoor te lenen, bouwde de stad Gent het dan maar. De Ghelamco Arena, straks misschien Baro Arena of Planet-Group Arena, had volgens alle documenten in ons bezit een bouwkost van +/- 80 miljoen euro. (+/- 45 miljoen euro voor het voetbalgerelateerd gedeelte en +/- 35 miljoen euro voor het niet-voetbalgerelateerd gedeelte) Als we Christophe Peeters mogen geloven in (HLN 06 juli 2023) zou dat veel meer zijn. Daar schrijft hij: ‘Samengevat: het stadion heeft in totaal zo'n 130 miljoen euro gekost.’
De stad Gent investeerde 24,5 miljoen euro in het voetbalgerelateerd gedeelte en 13,2 miljoen euro in het niet-voetbalgerelateerd gedeelte. Verder stond het borg voor 15,5 miljoen euro aan leningen. Een borg waarvoor de stad Gent tot op vandaag geen vergoeding krijgt. KAA Gent investeerde met eigen kapitaal amper 60 euro in de bouw van het stadion. Met de 2,5 miljoen euro subsidie die ze ontvingen van Vlaamse overheid voor de bouw van het stadion, kocht ze in 2014, toen ze al 1 jaar in de Ghelamco Arena speelden, voor 1,9 miljoen euro aandelen in het stadion.
Huur onder de marktwaarde
In de eerste opstalovereenkomst zou KAA Gent op 50 jaar tijd ongeveer 30 miljoen euro huur betalen voor stadion en parking. Dat is gemiddeld ongeveer 50.000 euro per maand. Voor de huur van een infrastructuur ter waarde van circa 45 miljoen euro is dat 150.000 euro onder de marktconforme huurwaarde. KV Oostende betaalt bijvoorbeeld aan Marc Coucke 100.000 euro per maand voor een tribune met een bouwkost van 20 miljoen euro. Omdat in 2019 bleek dat stad Gent 3,3 miljoen euro verliezen had opgestapeld sinds 2013, werd de huur herzien en betaalt men nu 115.000 euro per maand (1,4 miljoen euro per jaar). Dit is nog altijd dik onder de marktprijs. Cvba Arteveldestadion, 80% eigenaar van het voetbalgerelateerd gedeelte heeft op vandaag 3,9 miljoen euro verliezen opgestapeld. Eigenlijk betaalt KAA Gent nog steeds nul euro huur. Want ze kregen binnen de kaderovereenkomsten – deze staan volledig los van de opstalovereenkomst – gratis van de stad Gent(cvba Arteveldestadion) de naming rights van het stadion en alle reclame-uitbating van de gevel en de vier totems. Dit publicitair cadeau van de Gentse belastingbetaler genereert jaarlijks naar schatting 1,5 miljoen euro.
Financieel beleid KAA Gent
Ondanks alle cadeaus van de Gentse belastingbetaler, leverde het 34-jarige bewind van Ivan De Witte en Michel Louagie slechts één titel en twee bekers op. Maar ze voerden KAA Gent wel voor een tweede keer naar een nakend faillissement. KAA Gent sloot zijn jaarrekening op 30 juni 2022 af met een geconsolideerde schuld van 68 miljoen euro. Voor wie mocht denken dat Corona de grote boosdoener is vergist zich, want in 2019 had de club een geconsolideerde schuld van 64 miljoen euro. In een bedrijf zijn de schulden niet noodzakelijk een probleem, maar de betaalbaarheid ervan wel. KAA Gent had op 30 juni 2022 een current liquiditeitsratio van 1,2 wat als precair beschouwd wordt en al zeker voor een voetbalbedrijf (Een gezond bedrijf heeft een current liquiditeitsratio van minimaal 1,5). Naar verluidt vielen de inkomsten en de vorderingen in 2023 tegen en is de kapitaalsverhoging van 21 miljoen euro van Sam Baro nodig om de club te redden van het faillissement. De jaarrekening met afsluiting op 30 juni 2023 zou daarover duidelijkheid kunnen brengen, maar deze is nog niet beschikbaar en wordt aan de huidige aandeelhouders zelfs niet voorgelegd. Dit zal zo zijn redenen hebben.
Krospoint BV
Voor de kapitaalsverhoging van 21 miljoen euro – in eerste instantie maar 11 miljoen volstort – in KAA Gent heeft de besloten vennootschap ‘Baro Project’ de 100% dochterfirma ‘Krospoint BV’ opgericht. Volgens de website De Rijkste Belgen heeft Sam Baro een vermogen van 39,5 miljoen euro. Nu koopt hij KAA Gent voor 28,7 miljoen euro – 21 miljoen euro kapitaalsverhoging en 7,7 miljoen euro uitbetaling van de aandeelhouders. De man is een serieondernemer en bezit volgens De Tijd (08/07/2023) 34 vennootschappen waarvan er 15 inactief zijn. Hij zegt in datzelfde artikel: ‘Ik doe liever tien dingen waarvan er zeven fout lopen en drie perfect, dan dat ik er maar één zou uitkiezen om helemaal goed te doen. We hebben dan nog altijd drie keer meer gerealiseerd dan iemand anders. Maar ik ben vooral niet bang om op mijn bek te gaan.’ Dit lijkt mij geen goed nieuws voor KAA Gent en zijn supporters.
CVBA SO KAA GENT
Toen in 2016 de vzw overschakelde naar een cvba so werden 10.000 aandelen gratis uitgedeeld. Alle aandeelhouders keurden de statuten goed waarbij bepaald werd dat alle aandelen zonder waarde waren. Ook de twee vertegenwoordigers van stad Gent in de raad van bestuur. Eén daarvan advocaat Patrick Devers, die ook de statuten opmaakte, zei daarover: ‘Als aandelen worden verkocht, kan de waarde ervan niet worden uitbetaald’. Nu graait hij mee en eist hij samen met De Witte, Louwagie en andere aandeelhouders, zonder enige vorm van statutenwijziging, 7,7 miljoen euro voor hun aandelen. Dit is ongezien. Tegen de statuten. Bijgevolg juridisch aanvechtbaar. Het is diefstal van KAA Gent en zijn supporters. Het is spuwen in het gezicht van de Gentse belastingbetaler die de club gered heeft en hen een nieuw stadion heeft geschonken.
Naar verluidt heerst er eveneens een zwaar ongenoegen omtrent de andere vertegenwoordiger van Stad Gent: Frank Demeyer. Hij werd destijds via tussenkomst van Geert Versnick voorgedragen door Open Vld. Dat hij nu maar liefst 300.000 euro meegraait vinden velen binnen het Open Vld-bestuur Gent onaanvaardbaar.
Na een quasi verdriedubbeling van de schuld verdient geen enkele aandeelhouder of bestuurder mijns inziens een vergoeding. Mismanagement belonen is zo fout dat het wraakroepend is. De 7,7 miljoen euro had naar de club en zijn supporters moeten gaan.
Stad Gent zit verveeld met graaiers De Witte en Louwagie
Na over een periode van 23 jaar ongeveer 50 miljoen euro te hebben geïnvesteerd in de ondersteuning van KAA Gent, zit de club weer aan de bedelstaf. Eerst zei stad Gent nog stoer: ze krijgen niets want de aandelen zijn monopolie-aandelen. Nu gaan ze plots akkoord met de uitbetaling van 7,7 miljoen euro. De Witte en Louwagie kozen hun timing perfect. 1 jaar voor de verkiezingen zijn politici lammetjes en hebben ze schrik van de grote schare KAA Gent-supporters. Zowel meerderheid als oppositie kunnen zich electoraal geen negatieve perceptie ten aanzien van KAA Gent permitteren. Perceptie is alles in de politiek dus lanceert de meerderheid een goed klinkend verhaaltje. Dat doen ze door op te nemen in de opstal en in de statuten dat de aandelen in KAA Gent niet verkoopbaar zijn aan dubieuze figuren, behoudens toestemming van stad Gent. Door het verzekeren van sociale engagementen en via hun 3,7% aandelen in voetbalclub KAA Gent door een vetorecht op statutenwijzigingen. Dit is een rookgordijn of slechte make-up omdat het zo verschrikkelijk makkelijk te omzeilen valt. Als Sam Baro in september Baro projects of Krospoint verkoopt aan Vladimir Poetin, Sheikh Khalifa bin Zayed Al Nahyan, Kwong siu-hing of Donald Trump en daar een dikke meerwaarde voor binnenrijft, kan stad Gent enkel toekijken. Als Baro Projects of Krospoint failliet gaan, zit KAA Gent dik in de miserie. Mag ik iedereen eraan herinneren dat het stroperig verhaaltje is 2016 zo klonk: ‘het front van Stad en Club, voor de gemeenschap en dat heeft uiteindelijk zelfs geresulteerd in een club die ook zichzelf verankerd heeft in de gemeenschap onder de vorm van een CVBA met Sociaal Oogmerk, om de garantie te geven dat hij niet kan worden overgekocht door een investeerder, of dat dan een Arabier, een Rus of een Chinees is of een Belg, maakt op zich niet uit, maar de club heeft zich verankerd in het gemeenschapsleven van Gent.’ Van dit zoethoudertje van Stad Gent voor supporters en Gentenaars blijft niets, nul komma nul over. Niet alleen wordt de club verkocht, de aandeelhouders graaien nog eens 7,7 miljoen euro.
Onfatsoenlijke graaipartij
Om af te sluiten nog even dit. In 2008 werd Horeca Foot opgericht dat vanaf 2013 de exclusiviteit van de horeca-uitbating kreeg in de Ghelamco Arena. Ivan De Witte en Michel Louwagie hadden daar elk 50 aandelen(6,2%) in handen gekregen. Het waren aandelen zonder nominale waarde waardoor we het investeringsbedrag van beide heren niet kennen. In 2020 verkochten Ivan De Witte en Michel Louwagie hun aandelen aan KAA Gent cvba so. Hoeveel KAA Gent betaalde voor die aandelen en of ze als zaakvoerders al die jaren een wedde trokken uit de vennootschap is niet te achterhalen. Sinds 2005 laat Michel Louwagie zich betalen via zijn managementvennootschap ‘Louwagie Sport Management.’ De vennootschap heeft de laatste vier jaar een jaarlijkse omzet van om en bij de 1 miljoen euro. Niet slecht. Laat ons ook niet vergeten dat Michel Louwagie begin dit jaar een minnelijke schikking trof om een proces wegens fraude en witwassen te voorkomen. De heren Louwagie en De Witte werden voor hun mismanagement afdoend vergoed en vulden hun zakken aanzienlijk.
Om alle bovenvermelde redenen had de 7,7 miljoen euro voor de aandeelhouders naar de club en haar supporters gaan. De stad Gent had nooit mogen toegeven aan deze onfatsoenlijke graaipartij. Rest de vraag. Waarom gaven ze daar aan toe? Electorale angst? Chantage? Of zitten er lijken in kast die de stad Gent niet in de openbaarheid wil zien?
(Ignace Vandewalle, auteur ‘De illegale Ghelamco Arena’)
