We hebben hier gisteren geschreven dat we het concept van het programma in een Franse villa niet echt een goed idee vinden. Daar blijven we ook bij. Dat betekent niet dat het programma zelf slecht is, integendeel.
Je zou de Verhulstjes kunnen vergelijken met de Kennedy’s, maar dan iets toegankelijker. De Kennedy's zijn een bijzondere familie. Geen enkele andere familie heeft de Amerikaanse droom immers zo consequent nageleefd als zij en bijna niemand anders kwam zoveel in de publiciteit. Vergelijk maar met de Verhulstjes. Oké, misschien gaat de vergelijking iets te ver, maar onderschat de ambitie van Gertje niet.
De Verhulstjes lijkt uit de losse pols gemaakt, maar vergis je niet: hier is zeer goed over nagedacht. De tweede reeks is - na het bekijken van een aflevering weliswaar - nog beter gemaakt dan de eerste. Alles zit goed. Verhulst senior weet hoe je goede tv maakt.
Het zou kunnen dat we het al eens eerder geschreven hebben, maar dan misbruiken we maar een Latijnse uitdrukking à la Bart De Wever van Horatius (hoewel hij op school volgens onze bronnen liever Algemeen Beschaafd Antwerps praatte): de Verhulstjes nemen zichzelf niet al te ernstig en ze spelen niet te veel toneel. Dat is een winnende combinatie natuurlijk in televisieland waar de meeste actoren zichzelf wél (te) ernstig nemen en doorgaans slecht toneel spelen. Vandaar dat de Verhulstjes verfrissend overkomt.
We kregen gisteren ook een mooi referentiepunt, alsof het zo bedoeld was om de uitzonderlijke kwaliteit van het programma van Verhulst & Co in de verf te zetten: na de Verhulstjes zapten we eerder toevallig naar Snackmasters. Twee mannen - een Braziliaan en een Serviër, Kosovaar of Kroaat - moesten een zeevrucht van Guylian namaken in de vorm van een drol volgens een van die mannen. Het viel ons ook op dat de presentator - een Vlaamse zanger - oud geworden is. We hebben dus enkel het laatste deel van het programma gezien, maar wat een schabouwelijke televisie. Neen, geef ons dan maar de feel good televisie van Verhulst senior die zonder dat hij het zelf beseft meer deed voor de freedom of speech dan vele andere fatsoensrakkers. Viva Verhulst dus...
