Voelt het aan in deze corona-tijden alsof je leventje zich in een vicieuze cirkel bevindt?
Opstaan, eten, werken, slapen en ondertussen zorgen dat je niet besmet geraakt. Ach het kan nog erger, want je beseft tenminste dat de sleur er is, in tegenstelling tot onderstaande mieren. Ze trappelen nog harder in cirkels dan een viroloog op een Marokkaans feestje.
Onderstaande beelden zijn genomen in in Tandayapa, Ecuador en tonen scherpe en zeldzame beelden van de mierencirkel des doods. Een natuurfenomeen dat ervoor zorgt dat de beestjes een onontkomelijk lot tegemoet gaan.
Met een stuk of vijf ogen in hun kop, zou je denken dat ze heel goed kunnen zien, maar eigenlijk gebruiken ze hun ogen amper. Onder de grond is het te donker om te zien en boven de grond gaan ze vooral op geur van voedsel af. Tijdens het zoeken naar eten, scheidt de mier een feromoon af, zodat de rest van zijn collega's gewoon dit feromoon-pad moet volgen.
De feromonen worden gebruikt om het doel te bereiken, maar ook om terug de weg huiswaarts te vinden. Dus terugkerend, maakt de mier en zijn maten een cirkel. Ze volgen elkaar op, niet wetende dat er nooit eten aan te pas zal komen. Ze blijven dus rennen totdat ze dood neervallen.
De grootste mierencirkel ooit waargenomen door een mens, was er eentje in 1921 in Guyana en had een omtrek van maar liefst 365 meter.
Dus het zijn niet alleen onze politici die experts zijn in het om de hete brij heen draaien.
