Merkwaardig stukje over de vakantie van premier Alexander De Croo (Open VLD) in de kranten van Mediahuis: “Laatste vakantie met de kinderen.” Zo staat het er letterlijk. “Laatste vakantie met de kinderen.”
De Croo: “We gaan een rondtocht doen in de Verenigde Staten. Vooral Wyoming, Utah, Arizona en Nevada. We willen vooral natuurparken gaan bezoeken.” De kinderen van de premier worden al wat ouder volgens Mediahuis, “het is misschien één van de laatste reizen die we samen doen met het hele gezin.”
Er zijn twee zonen: Tobias (°2008) en Gabriël (°2011). Zo oud zijn die jongens toch niet. Waarom zou een amper 15-jarige niet meer op vakantie kunnen gaan met zijn ouders?
De Croo jr een paar jaar geleden in de pers: "Mijn vader - en ik wil dit niet te negatief doen klinken - is iemand die ongelooflijk de aandacht trekt. Dat is ook zijn karakter. Ik ben zo niet. Ik ben vandaag nog altijd introvert, maar ik verstop dat goed.”
We hebben ooit met vader De Croo in de lift van het parlement gestaan en wat me opviel is dat hij - een beetje zoals Albert II - onmiddellijk een bon mot had om het ijs te breken (ondanks het feit dat het die dag bloedheet was, herinner ik me).
We moeten daar ook niet flauw over doen: De Croo jr. kan technisch gezien niet echt op zijn vader lijken. We hebben het hier al eens uitgebreid over gehad. Daar kan Alexander uiteraard zelf ook niets aan doen. Een andere manier om op je ouders te lijken, is via opvoeding, maar aangezien De Croo sr. nooit thuis was, zal ook die factor (nature/nurture) zeer beperkt zijn. Slotsom is dus dat De Croo sr en jr helemaal verschillend zijn.
Over De Croo jr is er nog een leuke anekdote. Toen hij 13 of 14 was, ontmantelde hij in het weekend de computer en server van zijn ouders. En al die onderdelen slingerden uiteraard rond op de grond.
Toen de secretaresse op maandagochtend wilde beginnen te werken, startte haar pc natuurlijk niet op. Mama De Croo: “Dan moesten we naar school bellen en vragen om Alexander tijdens de speeltijd aan de lijn te krijgen om zo de computer weer tot leven te wekken. Als er een échte pc-dokter aan te pas moest komen, vroegen wij de hersteller om na 16u langs te komen, als ‘onze technieker’ thuis was. Alexander, dus.”
