De prijzen worden aan de meet gegeven.
Wisselvallig was het weer, wisselvallig was ook Luik-Bastenaken-Luik met nodige valpartijen en veel dramatiek. Greg Van Avermaet knalde tegen een vluchtheuvel, drie gebroken ribben, uitgerokken ligamenten en een ruggengraatbreuk. Hij mag de Vlaamse klassiekers vergeten.
Het was een zenuwachtige editie van Luik-Bastenaken-Luik. Vooral Julian Alaphilippe wilde bewijzen dat hij zijn regenboogtrui niet had gestolen. Een val dreigde de ambitie van de werelkampioen te fnuiken. Hij wisselde van wiel, van schoen, van fiets en werd door zijn ploeggenoten Devenyns en Vansevenant tot aan de voet van La Redoute gebracht.
Alaphilippe schoot als een ongeleid projectiel omhoog, waardoor hij later wegens roekeloos gedrag in de laatste slotkilometer werd teruggezet naar plaats 5. Je kan je afvragen of dat ook zou gebeurd zijn, moest hij gewonnen hebben. Want winnen deed hij niet.
Alpaphilippe verloor vandaag van zichzelf. Niet door de roekeloosheid, maar door de overmoed. Julian stak de armen in de lucht en kwam over de streep alsof hij een orgasme beleefde, de armen wijd, het hoofd in de nek, de blik naar de hemel gericht, waardoor hij niet zag dat Roglic hem toch nog voorbij schoof.
En zo maken enkele millimeters het verschil tussen het heldendom en aanstellerij.
