Opmerkelijk: geen enkele krant onthulde de namen van de veroordeelde Reuzegommers. Een merkwaardig feit vindt ook Tom Naegels. Hij is schrijver. In 'Op de kop' maakt hij in De Standaard tweewekelijks de stand op van de stad en de wereld. Naegels was van 2011 tot 2016 ombudsman bij de krant.
Naegels dit weekend: “Op één punt geef ik Mahdi gelijk: het is inderdaad ongebruikelijk dat geen enkele grote krant of nieuwszender de identiteit van de Reuzegommers publiek heeft gemaakt. In de Vlaamse media zie je doorgaans dat, als er een grote zaak is die de publieke opinie sterk beroert, minstens een aantal redacties de keuze maken om de centrale betrokkenen wél te noemen - en dat lang voor, of zelfs zonder dat er een veroordeling is.”
Naegels vergelijkt met enkele andere zaken. “Geen enkele zaak is dezelfde, dat klopt, maar het is niet gemakkelijk om te begrijpen waarom in dit geval iedereen zich tot het einde aan een veel striktere anonimisering dan anders heeft gehouden.”
“Was dat een vergissing? Hadden ze de identiteiten beter wél publiek gemaakt? Vroeger zou ik geargumenteerd hebben van niet. Geen trial by media! Hoe strikter je de deontologie toepaste, hoe beter, nietwaar? Maar nu schuif ik enigszins aarzelend op naar de visie die privacy-expert Matthias Dobbelaere-Welvaert donderdag in Terzake verdedigde: dat de klassieke media, precies door zo atypisch terughoudend te zijn in deze grote en emotioneel beladen zaak, de tegenreactie zelf in de hand hebben gewerkt.”
Naegels tot slot: “Voor een stuk komt dat doordat we in een veranderende culturele omgeving leven. Zeker voor jonge mensen is het zo vanzelfsprekend om bezig te zijn met het opbouwen van een publiek persona, en met het beheren van hun online reputatie, dat het idee dat iemand zich als een onvervalste klootzak heeft gedragen, dat dat hufterige gedrag iemand het leven heeft gekost, maar dat dat toch niet publiek bekend zou mogen zijn, ronduit bizar is.”
foto: wikipedia
