Op 29 maart 1984 werden verscheidene koffers met vliegtuiggranaten (eigenlijk obussen) uit een "iglo" van de luchtbasis te Florennes ontvreemd. Die dag worden ook merkwaardige namen genoteerd in het verslag van Florennes (zie onder).
De affaire doet kenners denken aan de zaak-Vielsalm. Gelijkaardige zaken worden immers gestolen: obussen voor Florennes, vuurwapens voor Vielsalm. Er werden overigens ook NAVO-telexen bij leden van WNP teruggevonden. Merk op dat we tussen de twee golven van de Bende van Nijvel zitten: de eerste golf in 82-83 en de tweede in 85.
Een anonieme telefonische mededeling aan de rijkswacht van Leopoldsburg, waarbij een vredesactivist, Rudy Daems, student in Leuven, werd beschuldigd, gaf de plaats aan waar de obussen langs een autoweg kon worden teruggevonden. Daems werd geboren op 6 juli 1963 in Geel. Hij was toen 20.
Inderdaad werd op de vermelde plaats het grootste gedeelte van de obussen aangetroffen. In een kamp niet ver van de luchtbasis te Woensdrecht, werd het ontbrekende gedeelte door Nederlandse vredesactivisten gevonden.
John Wood, die zich toen Gardiner liet noemen, bekende het pacifistenmilieu te hebben geïnfiltreerd en de diefstal met Belgische activisten te hebben gepleegd. Wood kreeg zijn opleiding in Fort Bragg.
Wood werd aan België - met wat vertraging wegens een cassatieberoep - uitgeleverd. Daems werd in Dinant in voorlopige hechtenis gehouden. De BOB van Philippeville bevestigt dan “buitenlandse inmenging”.
De correctionele rechtbank in Dinant sprak Daems vrij en veroordeelde Wood. In beroep werd de vrijspraak van Daems bevestigd en werd de straf van Wood verlaagd.
KRUISRAKETTEN
In de jaren 80 kwam Florennes in het nieuws door de voorgenomen plaatsing van 48 Amerikaanse kruisraketten op grond van het NAVO-dubbelbesluit uit 1979. Het ging om Tomahawks BGM-109G Gryphon, uitgerust met W84-waterstofbommen. Ondanks grote demonstraties ging de Belgische regering in 1985 akkoord met de plaatsing van 16 kernraketten op die vliegbasis Florennes.
Wood heeft gepreciseerd dat het bevel de Nederlandse vredesactivisten te infiltreren uitging van de BVD (Binnenlandse Veiligheidsdienst, behorend tot het Nederlandse ministerie van Binnenlandse Zaken, nu AIVD). Hij maakte ook het telefoonnummer bekend van zijn correspondent op die dienst, wat de identificatie van die dienst, in opdracht van de Nederlandse officier van justitie, mogelijk maakte. Medewerker Kievits van die dienst geeft toe dat "Hans" (de contactpersoon van Woods) ambtenaar is bij de BVD, maar weigert hem nader te identificeren.
In het dossier zijn er ook onderrichtingen toegeschreven aan generaal Westmoreland. Punt 11 (stuk 72) lijkt wel een blauwdruk te zijn van hetgeen in Woensdrecht en Florennes is voorgevallen.
In punt 11 van 'de nota Westmoreland' wordt aangeraden om over te gaan tot rechtstreekse interventies van de agents on special operations in de gastlanden die ervan verdacht worden al te laks op te treden tegen het communisme of de subversie van communistische oorsprong; die interventies hebben tot doel de regeringen en de publieke opinie van die landen te overtuigen dat het gevaar reëel is dat krachtdadig optreden dringend geboden is.
WIE IS WOOD?
John Wood werd geboren op 29 september 1941 in Gillingham (Kent). Vader is Frank Wood, moeder is Gardiner (Deens). Begin de jaren zestig krijgt hij een opleiding bij de NSA (VS). In 62 trekt hij naar Fort Bragg, North Carolina. Daar is een militair complex van het Amerikaanse leger gehuisvest. Het is een van de grootste militaire basissen ter wereld, met ongeveer 57.000 militairen. Hij liet zich ook Jonathan Paul Gardiner noemen. Vanaf dan start een spionnenloopbaan die Wood naar ons land zal brengen.
In zijn boek ‘In dienst van de BVD’ beschrijft Frits Hoekstra die affaire-Gardiner uitgebreid, een zaak die in ons land en in Nederland destijds veel stof deed opwaaien en waarvoor Hoekstra als chef operaties verantwoordelijk was.
Hoekstra werkte aanvankelijk voor de LUID, de militaire inlichtingendienst van de Nederlandse luchtmacht. Van 1971 tot 1987 bekleedde hij verschillende functies bij de BVD.
John Gardiner was volgens sommigen “een mysterieuze Canadese undercoveragent” (nvdr: hij was een Brit), die naar hijzelf beweerde in opdracht van de Amerikaanse geheime diensten was geïnfiltreerd in het vredeskamp in het Nederlandse Woensdrecht, waar actie werd gevoerd tegen de plaatsing van die nieuwe Amerikaanse kernraketten.
Georges Timmerman eind 2004 in De Morgen: “Gardiner en zijn onbekende medestanders pleegden op 29 maart 1984 een diefstal in een munitiebunker van de militaire basis in Florennes, een basis die net als Woensdrecht in aanmerking kwam om er kernraketten te installeren. De dieven gingen er aan de haal met 193 obussen, bestemd als bewapening voor de Mirages van de Belgische luchtmacht. In een bericht aan de krant Vers l'Avenir werd de diefstal opgeëist door een onbekende organisatie die zich Comité d'Intervention Anti-militaire (CIA) noemde en als reden voor de diefstal opgaf: ‘Het uittesten van de beveiliging.’”
Volgens onze informatie kreeg Wood hulp van medestaanders op die basis van Florennes. De namen staan zelfs op het document onder.
Volgens Hoekstra was het de tweede man van de (echte) CIA in Den Haag, William 'Bill' Boyd, die Gardiner spontaan had aangeboden aan de BVD. "But, such an infiltration is of course your responsibility, not ours", zei de CIA-man erbij. "Natuurlijk had het er alle schijn van dat de Amerikanen hier een spelletje speelden", stelt Hoekstra, maar de infiltrant kwam goed van pas en werd ingeschakeld om de Nederlandse dienst te informeren over "geplande gewelddadige acties door kampeerders in het vredeskamp in Woensdrecht".
Na de diefstal in Florennes belde Gardiner vanuit een benzinestation naar de BVD met de vraag wat hij met de gestolen vliegtuigmunitie moest doen, zo leert het boek van Hoekstra volgens De Morgen. Daarop gingen BVD'ers de munitie ophalen in Rosendaal en werd ze opgeslagen in het souterrain van het BVD-hoofdkantoor in Den Haag. Hoekstra kreeg vervolgens opdracht om zo snel mogelijk van spullen af te komen. Het gaf niet hoe.
"Onder het motto dat gestolen waar naar de rechtmatige eigenaar terug moet", schrijft hij, "werd contact gezocht met de Belgische zusterdienst, de Veiligheid van de Staat (VSSE). Hoewel die met dank de naam van de Belgische medepleger van de diefstal noteerden, een zekere Rudy Daems, waren ze niet blij met het verzoek de munitie (obussen) terug af te halen en aan hun luchtmacht terug te bezorgen. Hoofd operaties van de dienst, (hoofdcommissaris) Luc Delvoye, liet in een gesprek achteraf weten: "Ge hebt toch zoveel water daar in Nederland, hadt ge het niet gewoon daar in kunnen smijten!" Maar graag of niet, de Belgische collega's kwamen ruim een week later toch naar een afgesproken parkeerplaats nabij een hotel in Breda om daar de munitie over te nemen.”
Omdat de onderlinge verhoudingen in België tussen de verschillende diensten onbegrijpelijk slecht was (men kende bij de Veiligheid van de Staat niemand van de luchtmacht!), kozen de Belgische collega's ervoor de kist ergens op een parkeerplaats langs een autoweg te zetten en als anonieme vinder de rijkswacht te verwittigen."
De rest van het verhaal is bekend. Terwijl de politiediensten volop aan de gang waren met het ondervragen van vredesmilitanten liep er bij de BOB van Leopoldsburg het anonieme telefoontje binnen waarin gemeld werd dat de munitie in Tessenderlo, aan een afrit van de autosnelweg Antwerpen-Hasselt, teruggevonden kon worden.
De Morgen: “De beller beweerde voorts dat Rudy Daems bij de diefstal was betrokken. Op de aangegeven plek vond de rijkswacht 180 van de 193 gestolen granaten. Bij nader inzien bleken ze op een boogscheut van de ouderlijke woning van Daems te liggen. De dertien ontbrekende obussen waren inmiddels teruggevonden in Woensdrecht in de caravan van Gardiner.”
Rudy Daems, in 2004 Vlaams parlementslid voor Groen en destijds als student een bekend vredesactivist, had een paar dagen voor de diefstal Gardiner onderdak gegeven tijdens diens bezoek aan Leuven. Daems zat twee maanden in voorhechtenis en moest zich als terrorist voor de rechtbank verantwoorden. Jaren later werd hij door het Hof van Cassatie volledig vrijgesproken.
Wood krijgt in 85 strafvermindering tot 12 maanden, met aftrek van voorarrest. Op 20 mei 85 komt Wood zelfs al vrij.
In het Vlaams Parlement werd Daems later bekend voor zijn onderbouwde kritische houding. Zo volgde hij er onder andere kritisch het dossier van de Oosterweelverbinding. Na de verkiezingen van 2009 stapte hij uit de politiek en richtte hij een eigen bedrijf op: een adviesbureau op het vlak van energie en leefmilieu.
Frits Hoekstra, geboren op 13 april 1946, is op 5 juli 2015 overleden.
foto wikipedia
