Foodchallenges zijn helemaal in en schieten als paddestoelen uit de grond. Toch was er in ons minilandje nooit echt sprake van een wedstrijd. Je weet wel, dingen opvreten met als enig doel te winnen van de rest? ‘Hou eens ons pintje vast’, moeten ze daar in West-Vlaanderen hebben gedacht en ze stampten promp de eerste frikandellencompetitie uit de grond. Natuurlijk dat we erbij waren en spoileralert… we haalden het podium!
Ooigem: Mocht je het woord opzoeken in de Van Dale (we mogen de term ‘den dikken’ niet meer gebruiken of we krijgen te maken met een hoop NGO’s die opnieuw hun bestaan moeten rechtvaardigen) dan tref je er zonder enige vorm van twijfel ‘het godvergeten gat van de wereld’ aan. Twee straten, wat paarden in uitgedroogd gras en een verkeersdrempel of negen. Jawel, Ooigem is een beetje zoals Dubai, maar dan in West-Vlaanderen.
Dat moeten ze daar in karaokebar Bigi’s ook hebben gedacht, genre ‘d'er is ier nu toch eens geen fluit te beleven’ en trokken richting toog om te gaan brainstormen. Een voetbalploeg? Een beetje has been! Een cafékoers organiseren? Er is geen plaats genoeg om al die fietsen te stockeren! Een kampioenschap uitvinden waarbij je frikandellen moet eten? GE-NI-AAL!
Zodus was Ooigem afgelopen weekend heel even een arena waar gladiatoren, aan een tafeltje gezeten, zoveel mogelijk vlezekes van de frituur in hun botten moesten draaien. De regels van het spel? Je krijgt 30 minuten de tijd en je mag niet braken. Wie de spuugemmer nog maar aanraakt wordt gediskwalificeerd en wordt voor eeuwig en altijd gebrandmerkt als ‘die seut die moest spuwen’.
Voor alle duidelijkheid: het kampioenschap van Ooigem is echt en uniek in zijn soort. Foodchallenges zijn in België niet echt iets nieuws. Verschillende frituren, snackbars en zelfs pastarestaurants hebben ergens wel een megaschotel op de kaart staat. Onmogelijk op te eten maar een visitekaartje van formaat voor mensen van wie een te hoge cholesterol een pluspunt is op hun Tinder-profiel. Bigi’s is een karaokebar waar je geen frieten of frikandellen kunt bestellen, maar het is ook de enige plaats in Ooigem city met een terras dat groot genoeg is. We spreken hier over een echt kampioenschap met winnaars, verliezers en een klassement dat alles overzichtelijk moet houden.
Maar goed, frikandellen dus. Met zeven zijn we, yours truly inbegrepen en allen zijn we ervan overtuigd dat het goud binnen handbereik ligt. We zijn ook allemaal van het soort 'beren', stevig uit de kluiten gewassen kerels die van tijd tot tijd al eens met een krokodil gaan worstelen als hobby. Dan hebben we ook Frank. Frank is een jonge gast die zo ongeveer even breed is als mijn linkerbeen en niet meer weegt dan een ongebakken frikandel. “Wat zit diene gast ier eigenlijk te doen?” lachen we allemaal… een lachen dat ons snel zal vergaan.
Het startsignaal wordt gegeven en we beginnen aan de berg frikandellen die op ons bord ligt. Onder luid gejuich van de aanwezige supporters (want ja hoor, dit is een kampioenschap dus er wordt geroepen, banners inclusief) verdwijnen stukjes Belgische frituurtrots in ons spijsverteringsstelsel. De eerste tien gaan vlot binnen en heel even denk ik bij mezelf dat dit echt een walk in the park zal worden. Niet dus, want de eetatleten geven één voor één op. De magen protesteren hevig en willen we niet uit de lijsten worden geschrapt, dan moeten we vermijden dat de frikandellen er opnieuw uit komen. Ter info: het record voor een half uur staat op 24 stuks en het wereldrecord op 1 uur staat zelfs op 43 exemplaren.
Na iets meer dan 20 minuten hebben 5 van de 7 het opgegeven en draait de strijd nog rond 2 badass kerels: ikzelf en jawel, de Frank. We volgen elkaars doen en laten vanuit de ooghoeken en proppen stukjes frikandel in onze mond tot op de rand van een maagbreuk. No way dat die gespierde stylo mij van de ereplaats zal houden. Wat volgt is een ware uitputtingsslag, want dit is gewoon gruwelijk. Het voortdurende spel tussen ‘ik moet eten’ en ‘ik moet die kokhalzen onderdrukken’ is er eentje die bijna een olympisch niveau benadert.
“AFGELOPEN”, klinkt het bij de wedstrijdcommissaris en we steken allemaal de handen in de lucht. Er wordt geteld, gerekend en het verdicht valt genadeloos hard. Uw bebaarde reporter moet zich tevreden stellen met een tweede plaats en moet Frank aan zich voorbij laten gaan. De panlat van weleer slaagde erin 1 frikandel meer in zijn mond te proppen en mag zich dus de tijdelijke kampioen noemen.
Met een resem typisch West-Vlaamse uitdrukking feliciteer ik de winnaar en raad ik hem aan te genieten van zijn overwinning. Er volgt immers een revanche en die zal zonder twijfel erg gemeen worden.
Met het frikandellenkampioenschap werd het startschot gegeven van een competitie die niet alleen loodzwaar is voor de deelnemers, het levert ook nog eens hilarische taferelen op voor de toeschouwers. Het moet dan ook niet verbazen dat Instagram die dag overuren draaide. Wie zich zelf wil inschrijven voor de competitie kan hiervoor terecht op de facebookpagina van Bigi’s. Logischerwijs zullen zowat alle windmakers van de Lage Landen op social media uitpakken met het feit dat ze dat op 1-2-3 gaan winnen, windmakers die je nadien eenvoudig kunt herkennen aan hun totale afwezigheid.
Voor mij een kleintje met mayonaise en doe er maar een frikandel of 6 bij, ik moet een trainingsschema volgen.
