Ander en beter?
De kernpunten van de Gentse nota zijn niet mals: mobiliteit, stedenbouw, fiscaliteit, en vooral de afbouw van regels komen prominent naar voren. Het plan klinkt aantrekkelijk voor de meer pragmatisch ingestelde Gentenaars, maar er schuilt duidelijk een dubbele agenda. De nota lijkt immers, zoals het in de wandelgangen al wordt gefluisterd, een verkapte aanval op schepen Filip Watteeuw (Groen), de man achter het omstreden Gentse mobiliteitsbeleid.
Mobiliteit: van knips naar knopen
De Clercq blaast warm en koud als het over mobiliteit gaat. De groene ambities blijven overeind, zoals het STOP-principe dat de zachte weggebruiker voorrang geeft, maar de burgemeester wil daar nu een realistischere draai aan geven. Waar Watteeuw het stuur strak hield, wil De Clercq ruimte maken voor een nieuwe koers. “Trendbreuken” noemt hij het. En die komen meteen tot uiting: de knip in de Joachim Schayckstraat wordt simpelweg afgeschaft, en ook de verkeerszones in Sint-Amandsberg en Gentbrugge verdwijnen zonder pardon van de kaart. Geen halve maatregelen dus.
De lage-emissiezone komt eveneens op de wip. Een dure, controversiële maatregel die Gent misschien meer kwaad dan goed doet, aldus de burgemeester. Hij spreekt van een evaluatie, maar insiders vermoeden dat de schaar klaarstaat.
En dan zijn er nog de auto’s: voor de automobilist lijkt De Clercq barmhartiger dan zijn groene tegenstrevers. Geen verhogingen van parkeertarieven, gratis openbaar vervoer voor minderjarigen, en een uitbreiding van parking Zuid. Een oude wens van de liberalen, die nu drie keer zo groot zou worden om de binnenstad autoluw te maken, wordt hiermee in vervulling gebracht. De begroting laat wel een vraagteken achter: waar komt dat geld vandaan?
Stadsfinanciën: een penibele puzzel
De schatkist van Gent, daar wringt het schoentje. De Clercq probeerde tijdens zijn campagne nog de indruk te wekken dat er geen vuiltje aan de lucht was, maar de harde realiteit dwingt hem nu tot besparingen. Er moet een overschot komen op de stadsrekening en dat betekent onvermijdelijk keuzes maken. Maar waar die besparingen precies moeten vallen, blijft vaag. Geen hogere belastingen, dat wel, maar hoe dan?
Ondertussen worden de subsidies onder de loep genomen en moet alles transparanter. Hier doet de N-VA ongetwijfeld een duit in het zakje, want dit soort taal kan hen bekoren. Het enige probleem? Groen staat lijnrecht tegenover dit besparingsmantra. De partij die zo hamert op investeringen in sociale projecten en groen beleid, zal met de hakken in het zand gaan.
Wonen: de bouwkraan komt er weer aan
Meer sociale woningen, steun voor de bouw van studentencomplexen en de ontwikkeling van een ‘studentendorp’ op The Loop. Ambitieuze plannen die het tekort aan betaalbare woningen deels kunnen lenigen. Maar daar houdt het niet op: de regels voor de bouwsector worden soepeler, zodat er sneller en hoger gebouwd kan worden. Een concessie aan de vastgoedlobby? Zo ziet Watteeuw het misschien wel.
Het middenveld en participatie: de burger als motor
In een poging om zijn tweede termijn als burgemeester soepeler te laten verlopen, laat De Clercq geen twijfel bestaan over de rol van de burger. Initiatieven vanuit het middenveld en burgerparticipatie moeten niet alleen ruimte krijgen, maar zelfs versterkt worden. Wijkpanels en open ateliers moeten de kloof tussen de stad en haar inwoners dichten. Klinkt nobel, maar wat zegt de stadsadministratie daarvan?
Conclusie: Is dit voldoende voor een akkoord?
De nota van De Clercq lijkt een stevig document dat inspeelt op de noden van Gent, maar dat vooral zijn stempel wil drukken op het bestuur. Een verschuiving van regels en macht, waarbij de ene schepen — Filip Watteeuw — minder grip krijgt op de stad. N-VA is bereid om mee te gaan in het verhaal, zij het met aanpassingen.
(Foto: Jan De Meuleneir/Photo News)
