In de ondertussen ellenlange lijst van bizarre kampioenschappen is die van het Werkschoen Werpen de zoveelste aanvulling. Natuurlijk namen we deel en grepen net naast een podiumplaats.
Laat het aan een Belg over om eender welk onderwerp om te bouwen tot een kampioenschap. Van frikandellen eten tot het smijten van een ei? Er bestaat binnen onze landsgrenzen altijd ergens wel een competitie waar iets banaals je een medaille en een stevige titel kan opleveren. In Moorslede hebben ze dat begrepen en stampten ze zomaar het Belgisch Kampioenschap Werkschoen Werpen uit de grond. Tuurlijk waren we er aanwezig want er met onze sloffen naar gooien? Dat doen we nu eenmaal graag.
Beroepskledij Landuyt? De kans is groot dat je de naam nog nooit heb gehoord, gezien of zelfs op sociale media voorbij hebt zien flitsen. Toch zijn het de mensen die het nieuwe kampioenschap in het leven hebben geroepen. Als vaste leverancier van bouwbedrijven, landbouwers en allerlei andere stielen waar de gemiddelde influencer koude rillingen van krijgt, zijn die mensen natuurlijk wel thuis in alles wat iet of wat solide is.
Ze begonnen ooit met het verkopen van overalls aan boeren en groeiden uit tot place to be voor eender wie een beroep heeft waar het er soms nogal heftig aan toe kan gaan. Hun opendeurdagen? Dat zijn sowieso altijd volksbijeenkomsten en ook dit jaar was het niet anders, behalve natuurlijk dat ene kleine detail. Tijdens een van de zovele brainstorm sessies had de mens die er de communicatie deed, plots een geniaal idee. “Wat als we nu eens een nieuw Belgisch kampioenschap organiseren? Zo eentje waarbij ze werkschoenen zo ver mogelijk moeten sjarelen?” En hupla: Moorslede stond plots op de kaart van de nationale topsport.
Toen we de uitnodiging in de bus kregen, moesten we toch even twee keer kijken. “Is dit echt?” Je kan het ons moeilijk kwalijk nemen bij het lezen van die titel. En toch, zondagmorgen klokslag 10 uur, stonden heel wat schoengladiatoren klaar om hun werkschoenen zo ver mogelijk te smijten. Lach gerust, rol jezelf in leedvermaak maar wie ooit met dergelijk schoeisel moest rondhuppelen, weet dat die dingen gigantisch zwaar zijn. Dus ze even uit de losse pols richting goud lanceren, alsof je met een sandaal aan de slag bent? Vergeet het maar.
Wat zou een authentiek Belgisch kampioenschap overigens zijn zonder een degelijke prijs? Het BK Werkschoen Werpen vormt hierop geen uitzondering want iedere deelnemer kon huiswaarts trekken met een zak aardappelen,
Iedere deelnemer kreeg drie kansen, broodnodig want het gros van de schoenen kwam los op het dak van de showroom terecht. Toch werden er ook afstanden gegooid en heel even leek het erop dat ondergetekende kans had op een podiumplaats. Toch bleek al snel dat het gros van de aanwezigen, want jawel meer dan veertig mensen verschenen die welbepaalde zondagmorgen, heel wat meer ervaring had met dergelijk schoeisel. Mijn podiumplaats werd op die manier al snel een top-tien plek en alles bijeen genomen was dat geen onbehoorlijke prestatie.
Geen goud dus, al kregen we van de organisatoren wel een zak aardappelen mee naar huis. “Troostprijs” klonk het daar, de frieten zullen er niet minder op smaken. Met het BK Werkschoen Werpen weet België zich opnieuw te bevestigen als hét land waar absurde sporten al even absurde kampioenschappen krijgen .. en daar houden we stiekem allemaal van. Afspraak volgend jaar dus want die podiumplaats? Die moet absoluut op mijn CV komen.
