Op deze manier gaan we geen wereldkampioen worden.
België mag zijn twee handjes kussen dat het maar 1-1 werd tegen Tsjechië. Eén enkele flits van het duo De Bruyne-Lukaku behoedde ons voor de totale vernedering. Een bal van Boril schampte de lat, Courtois redde in blessuretijd, Alderweireld haalde in de slotseconde een kopbal van de lijn. Het leek er vaak op dat de Belgen zich van kant vergisten. Er werd meer richting Courtois gespeeld dan naar het doel waar er gescoord moet worden.
Hazard en Witsel waren niet van de partij, Mertens moest geblesseerd naar de kant, maar zijn dat geen excuses? Zes op zes zit er niet meer in. In de laatste tien wedstrijden kwamen de Duivels vijf keer op achterstand. Vijf keer ging de wekker en slaagden ze erin om wakker te worden. Dat deden ze nu ook, maar vleugels kregen ze niet. Achteraan rammelde het teveel, maar dat was misschien omdat het in het middenveld niet liep zoals het moest.
Als je zelf aan de bal weinig tot niets creëert, dan hang je af van het falen van de tegenstander om niet onderuit te gaan. En dat deden we niet, omdat het geluk onze kant koos. Het was een wedstrijd om in poltood te schrijven, uit te gommen en snel te vergeten.
Op naar de volgende.
