Grote persconferentie eind april 2009: LDD-kamerlid Dirk Vijnck heeft genoeg van de fratsen van Jean-Marie Dedecker en wordt door een glimmende voorzitter Bart Somers als kersverse Open VLD'er aan de pers voorgesteld.
Dedecker minimaliseert het belang van de afvallige: hij droeg toch maar alleen de broodjes rond op de partijvergaderingen.
Grote persconferentie nauwelijks twee weken later: Vijnck keert terug naar de 'LDD-stal'. Een tactische overwinning van Dedecker, maar een strategische fout. Was Vijnck bij de liberalen gebleven, dan zou de score van LDD in de verkiezingen net na die klucht veel beter geweest zijn.
Jean-Marie Dedecker - die zichzelf omschrijft als een “lantaarn met een klein lichtje” - in Humo over dat Kamerlid Dirk Vijnck: “Denk je dat het mijn natte droom was om met Dirk Vijnck naar de verkiezingen te trekken, in 2007? lk had in Leuven een heel degelijke kandidaat gevonden om de lijst te trekken, een antiquair. Maar twee dagen voor ik de lijst officieel moest indienen, was het daar plots grote ambras: niemand van de kandidaten wou nog op de lijst staan als die man lijsttrekker bleef. Blijkbaar had hij al het campagnegeld in zijn eigen zakken gestoken. Dan heb je dus welgeteld twee dagen om een vervanger te vinden."
"Ik heb alle kandidaten samengeroepen op café en ik heb gezegd: 'Ik zoek iemand om de lijst te trekken. Wie wil dat hier doen?' Dirk Vijnck is de enige die zijn vinger heeft opgestoken.”
En zo werd Vijnck kandidaat en Kamerlid voor LDD. Dedecker vergeet wel te vertellen dat kandidaten zelf een financiële bijdrage moesten aanleveren. Voor Vinck werd dat wel een zeer goede investering. Hij was immers bereid om 5.000 euro van zijn spaarrekening te halen om zijn campagne te financieren.
Vijnck zelf had zijn succes (lees: het succes van Dedecker, want niemand kende Vijnck) niet eens verwacht. Toen het nieuws bevestigd werd, ging arbeider Vijnck op maandag gewoon naar zijn werk. Zijn baas was verbaasd: “Moet je niet in Brussel zijn?”.
De Morgen: “Dat Vijnck ooit in de Kamer is geraakt, blijft de verantwoordelijkheid van Jean-Marie Dedecker zelf. Die was destijds bereid zelfs een hond met een hoed als lijsttrekker aan te duiden, indien de viervoeter genoeg geld op tafel kon leggen.”
Over Dirk wordt vandaag wel (te) negatief geschreven. Ik heb de ‘broodjesman’ immers gekend bij LDD. Laten we het zo formuleren: hij kreeg niet alle kansen die hij verdiende. En dat van die broodjes is overigens fout: Vijnck liet zich - net als alle andere Kamerleden en de LDD-Senator - maar al te graag bedienen.
Een nederige Dedecker eind mei 2014 in De Morgen: "Het valt ook niet te ontkennen dat ik mezelf in de voet heb geschoten: denk maar aan Dirk Vijnck of de privédetective. Die zaak tegen De Gucht was het kantelmoment. Daar kun je een Watergatefilm over maken." Een kortfilm dan. Met Alpha 20 in een bijrol.
Wekenlang was het groot nieuws in april 2009. Kamerlid voor LDD Dirk Vijnck kwam in het oog van een politieke storm terecht toen hij die overstap maakte naar Open VLD. Vijnck kwam trouwens van Open VLD toen hij naar LDD overstapte.
Volgens HLN (DPG) was het “een slim uitgekiende zet” van Open VLD. “Met zijn overstap dreigde LDD immers jaarlijks 250.000 euro aan werkingstoelage te verliezen. Een tactisch spel ontvouwde zich waarbij Open VLD de kans schoon zag wraak te nemen op voormalig partijgenoot Jean-Marie Dedecker.” De liberalen beten echter in het zand toen Vijnck (iets later) op zijn stappen terugkeerde.
Vijnck in een zeldzaam interview uit 2014: “Ik werd bij Bart Somers geroepen en hij stelde een 'afsprakennota' op. Daarin beloofde hij me een verkiesbare plaats bij de volgende verkiezingen. En als ik toch niet zou verkozen worden, kreeg ik een job op een kabinet voor hetzelfde loon als een parlementslid.”
Er staat letterlijk: “Er wordt overeengekomen dat Open Vld er zich toe engageert de heer Vijnck bij de volgende federale verkiezingen een verkiesbare plaats te geven. Indien dit door omstandigheden niet gehonoreerd kan worden, de heer Vijnck zeker aanspraak kan maken op een kabinets- of andere functie die hem een loon, vergelijkbaar met dat van een parlementslid, verzekert. Getekend: voorzitter Bart Somers en politiek secretaris Kris Luyckx.” Herman De Croo later hierover: “ Voor de affaire-Dirk Vijnck was gewoon geen uitleg.'”
Een dag later al heeft kamerlid Vijnck spijt van zijn beslissing: “Ik ben toen spontaan met Jean-Marie gaan praten. Een lang gesprek, maar hij heeft me met open armen ontvangen.” De realiteit: LDD zette grote druk op Vijnck.
Vijnck stapte tijdelijk over naar Open VLD omdat hij zich niet gewaardeerd voelde bij LDD. Ik kan het weten aangezien ik gedurende een tijd een bureau - in het verouderde gebouw van het federaal parlement (enkel glas) - deelde met Vijnck.
Vijnck nog: “Stress is nergens goed voor. Bij Lijst Dedecker werd ik getraind om daar mee om te gaan." Die trainingen heb ik niet gezien, behalve als ik die zonder het te weten zelf aan het sympathieke Kamerlid zou gegeven hebben.
Ooit gehoord: Vijnck zou met mij die hele 'operatie' beraamd hebben, eerst naar Open VLD en vervolgens terug naar LDD met als doel Somers te beschadigen. Ik kan je garanderen: daarvoor is het intellect van Dirk te beperkt en ik hield me toen met die strategische spelletjes niet bezig.
Vijnck kijkt al bij al tevreden terug op zijn doortocht in de nationale politiek. "Het heeft me zo veel bijgebracht. Dingen die ik elders nooit kon leren. Ik ben er sterker uitgekomen, kan beter communiceren.” Het was voor hem vooral financieel een lucratieve periode: een kamerlid verdient iets meer dan een arbeider.
De Standaard enkele weken na zijn terugkeer: “Sinds zijn terugkeer naar LDD werd nog weinig vernomen van de politicus. Al werd hij in de Kamer naar verluidt wel nog gesignaleerd met het boek Making Sandwiches for Dummies onder de arm.” Vijnck was de broodjesbezorger volgens Dedecker, niet de maker van die broodjes.
De Morgen (DPG Media) begin 2021: “Kent iemand Dirk Vijnck nog? Voor de jongere lezers: Kamerlid Dirk Vijnck, van wie niemand zich enig belangwekkend parlementair initiatief herinnert, was in 2009 heel even een van de meest prominente liberale politici van het land. Hij zetelde namens LDD, de partij van Jean-Marie Dedecker, in de Kamer, maar liep kortstondig over naar Open Vld. Tot bleek dat toenmalig voorzitter Bart Somers Vijnck getransfereerd had met de belofte dat hij een verkiesbare plaats zou krijgen of een betaalde baan bij de partij - met het loon van een parlementariër.”
“Je zou verwachten dat de herinnering aan dit donkerste uur uit zijn sowieso al niet te rooskleurige partijvoorzitterschap huidig Vlaams minister-vicepresident Bart Somers ervoor zou behoeden om ooit nog politiek engagement aan financiële beloftes te koppelen. Niet dus. Zo bruin als ten tijde van Vijnck wordt het niet meer gebakken, maar Somers was er wel opnieuw bij toen de politieke entree van Sihame El Kaouakibi met campagnegeld diende te worden gesmeerd.”
Politicoloog Carl Devos maakt dan dezelfde analyse bij HLN (eveneens DPG): “Somers heeft ervaring met het 'kopen' van kandidaten. Hij probeerde een maand voor de verkiezingen in 2009, als toenmalig voorzitter van Open Vld, een LDD-Kamerlid (Dirk Vijnck) over te kopen. De prijs: een verkiesbare plaats of een job met een gelijkwaardig loon. Dat liep mis, en leverde een blamerende schandvlek op. Somers zei toen lessen te trekken uit deze zaak: geen kandidaten verleiden met geld. Helaas. In 2019 was Somers overal te zien op foto's met El Kaouakibi, vandaag doet Bart De Zwijger een Lydia Peeterske: kop in het zand en wachten tot het overwaait.”
Stefaan Walgrave, politicoloog aan de UA, deed onderzoek en vond dat de kiezers afhaakten nadat Dedecker De Gucht liet volgen door een detective en er geruzie kwam over Dirk Vijnck. De kiezers van Dedecker zijn toen massaal naar de N-VA gelopen.
Dedecker ziet in Humo een bijkomende reden: “In de peilingen deden we het (toen) uitstekend, we kwamen in de buurt van 16 procent. Maar in één maand tijd is alles ingestort. Ik vergeet het nooit: 11 april 2009, dat was de eerste grote mokerslag. Die dag stond er in koeien van letters op de voorpagina van De Standaard: 'Open oorlog bij LDD'. Dat ging over de ruzie tussen Jurgen Verstrepen en Rob Van de Velde, in Antwerpen: ze vonden allebei dat ze lijsttrekker moesten worden. Die machtsstrijd wordt in elke partij gevoerd, maar wel achter de schermen. Verstrepen en Van de Velde vonden het nodig om er een straatgevecht van te maken.”
Dedecker: “Drie conflicten in een maand tijd en plots ben je je geloofwaardigheid kwijt, als partij én als boegbeeld. De publieke opinie is in heel korte tijd helemaal gekeerd. Vanaf dat moment wist ik: 'Het is gedaan.'” De andere grote verliezer was uiteraard Bart Somers.
foto: screenshot verslag Kanaal-Z
