Elke maand komen we samen. We bespreken de actualiteit en gaan er ook dieper op in. Voorbij de waan van de dag dus. Burgers uit het zakenleven, de medische wereld, zelfs de politiek, de (echte) journalistiek. We proberen het niveau van de gazetten- en toogpraat enigszins te overstijgen. Alle deelnemers moeten immers eerst grondig nadenken over het onderwerp. En er heerst uiteraard absolute vrijheid van spreken, niet zoals aan sommige universiteiten vandaag.
Gisteren was de centrale vraag of wat we vandaag meemaken uitzonderlijk is of niet. Ik gaf gisteren het voorbeeld van Oeganda om aan te geven dat onze kijk per definitie vertekend, eng en bijziend is. In Oeganda is er vandaag niets uitzonderlijks aan de hand. Ze hebben amper last gehad van de coronacrisis omdat ze daar ernstigere ziekten hebben. Ze hebben amper last van de gascrisis en zelfs de Oekraïnecrisis raakt hen nauwelijks via dat beruchte graanwapen van Poetin. Stikstof? Ze moeten daar in Oeganda vooral zorgen dat ze voldoende meststof kunnen kopen om de gewassen te laten groeien.
Wat ik gisteren wilde aantonen is dat de klasssieke media (MSM) met HLN en VTM van DPG Media op kop de neiging hebben om sommige zaken uit te vergroten. Het is de klassieke agenda setting theorie. Als een krant een probleem een keer belicht, is dat geen probleem. Als die krant dat probleem elke dag belicht, jaar na jaar, is dat plots wel een probleem terwijl dat 'probleem' niet gewijzigd is. Het is geen ander 'probleem'. Enkel de manier waarop tegen dat 'probleem' gekeken wordt, is anders.
We moeten ook het onderscheid maken tussen de grotere golven en de incidenten. Er was en is de coronacrisis, de Oekraïnecrisis, de gascrisis en de landbouwcrisis. En op de achtergrond is er nog een klimaatcrisis. Binnen die grotere bewegingen zijn er de kleinere incidenten: de voormalige premier van Japan, Shinzo Abe die werd neergeschoten tijdens een speech, Boris Johnson die stopt. Zo kunnen we wel even doorgaan.
We kwamen er gisteren overigens niet uit. Volgens sommigen beleven we vandaag wel degelijk uitzonderlijke tijden. Deze vrienden beweren dat het niet normaal is dat we de ene crisis na de andere kennen, waarbij de meeste crises zelfs naast en door elkaar lopen. Die vrienden vertrouwen ook de klassieke media niet meer.
Wat dat laatste betreft, hebben ze zeker een punt. Die klassieke media moeten het hebben van angst, onzekerheid en twijfel. Fear, uncertainty, doubt of FUD. Dat verkoopt. Spectaculaire koppen, zoals Boris Johnson die verzon toen hij als ‘journalist’ (propagandist) werkte.
Uiteindelijk kwam het gisteren - zoals te verwachten was - tot die ene en essentiële vraag: worden die crises aangestuurd door personen die daar belang bij hebben. De Schwab, Gates en Soros van deze wereld dus. Opnieuw een tweedeling. In Oeganda liggen ze vandaag wel van iets anders wakker. Mijn stelling: de meeste zaken kun je verklaren vanuit domheid en incompetentie van mensen, daar zit doorgaans geen groter plan achter. Soms weer wel. Dat is net het moeilijke.
