De kunst van de nunchaku.
Het woord ‘nunchaku’ komt uit Okinawa en betekent ‘twee verbonden stokken’. Volgens een legende uit de 10e eeuw kreeg de Chinese keizer Jiu Hong Jun een ingeving toen hij boeren rijst zag dorsen met een vlegel. Die bestond uit twee lange stokken en werd gebruikt om de graan- en rijstkorrels van het kaf te scheiden. De keizer liet een kortere versie van dit werktuig maken voor zijn soldaten en versloeg met dit nieuwe wapen versloegen, naar verluidt, een Mongools leger door de poten van de paarden van de vijand te verbrijzelen.
Nu goed, de nunchaku zou als een rariteit zijn verdwenen in de Chinese geschiedenis, ware het niet dat Bruce Lee besefte dat het unieke wapen een bijzonder visueel effect had. Hij begon te trainen onder de deskundige leiding van Dan Inosanto. "Binnen drie maanden gebruikte hij het wapen alsof hij nooit iets anders had gedaan", vertelde Dan Inosanto later.
De nunchaku werd het meest kenmerkende wapen van Bruce Lee. En het werd enorm populair. Menig amateur was na het uitproberen toe aan een Perdolan.
En dan is er deze Aziaat, die kunst van de draaiende stokjes naar een ander niveau tilt. Is hij beter dan Bruce Lee? Of lijkt zijn kunst eerder op het zwieren en draaien van de stokjes van majoretten?
