Dat politicus Jean-Marie Dedecker (onafhankelijke, maar op vraag van Theo Francken van de N-VA op de kieslijst geplaatst) kritisch is voor de huidige regering wekt geen verwondering. Maar in de eerste plenaire zitting midden september van De Kamer had de brulboei van Oostende (nu: Middelkerke) ook zware kritiek op het parlement zelf.
Dedecker: “Mevrouw de eerste minister, ik weet ondertussen dat woorden in de politiek even vluchtig en even giftig zijn als novitsjok, maar wat hier vandaag gebeurt, is de zoveelste verkrachting van ons democratisch bestel. De anderen worden dan bovendien verweten dat zij populisten zijn.”
Dedecker omschrijft vervolgens het parlement als het “huis van wantrouwen” dat werd omgetoverd in een “leugenpaleis”.
Dedecker: “Ik ben niet alleen verwonderd omdat er gelogen wordt door onze bewindvoerders, maar vooral door de manier waarop het debat vanmiddag gesmoord werd. Het was hallucinant en het parlement onwaardig. Onze voorzitter – ik kom er straks op terug – speelt mee met de regering, om het parlementaire debat dood te maken. (...) Mijnheer de voorzitter (Patrick Dewael, Open VLD), vroeger begon het parlement altijd de tweede dinsdag van oktober. Wij hebben dat enigszins veranderd uit eerlijke schaamte ten opzichte van de bevolking, om aan te geven dat wij ook werken.”
Met 38 op 150 zetels is de regering van Wilmès voor de West-Vlaamse politicus een “blauwe lilliputterregering” en kan moeilijk een volwaardige regering worden genoemd. Het is een regering van "dwaallichten".
Dedecker: “De enige lijn in deze coalitie van losers is de angst voor de verkiezingen. (...) Of het nu over mondmaskers, testkits, contacttracing of rapportering aan de bevolking ging, het was altijd een geklungel van jewelste. Zelfs uw persconferenties waren nooit met power en nooit to the point.”
De resultaten van deze verwarrende komedie van regelneverij waren volgens Dedecker “een politiestaat waar de agenten zelf de regels moesten interpreteren en een moegetergde bevolking, die ondertussen alle hoop verloor en nu de teugels viert.”
Volgens Dedecker is de enige oplossing voor dit land nieuwe verkiezingen, maar daarvoor zijn Wilmès & Co allemaal te bang voor de kiezer en te veel gehecht aan de macht.
