Deze ochtend telefoon van een vriend. Hij is historicus en weet ook alles over Curaçao. “Heb je die foto’s van Lotte gezien?” Hij klonk opgewonden. Aangezien hij een voorkeur heeft voor mannen, wist ik dat zijn opgewonden toestand niet door Lotte zelf veroorzaakt kon zijn.
Ik had inderdaad ook iets zien passeren op Instagram. Het probleem is dat er zo veel passeert op Instagram en op TikTok en op Facebook en op Twitter. Een mens kan toch niet alles bekijken. “Welnu, Lotte staat op een bepaald moment voor een gebouw op Curaçao waar Tula werd opgesloten”, vervolgde mijn vriend.
“Tula?” vroeg ik. Dat moest mijn vriend toch wel even uitleggen. Een redacteur - zeker op de redactie van P-Magazine - beschikt uiteraard over een zekere parate kennis, maar de naam Tula zei me toch niets.
Mijn vriend: “Na het faillissement van de WIC in 1791 werd Curaçao een echte Nederlandse kolonie. In 1795 kwamen de slaven daar dan in opstand. De opstand stond onder leiding van die Tula, een slaaf die een centrale rol speelt in de geschiedenis van Curaçao, de opstand werd na een korte periode neergeslagen.”
Als slaaf werkte Tula jarenlang op plantage Kenepa (Knip) in het westen van Curaçao. Mijn vriend: “Hij protesteerde tegen het onrecht dat slaven door hun meesters werd aangedaan en streefde naar vrijheid en gelijkheid." Kan je Tula vandaag ongelijk geven? Hij had zich misschien op de waarden van de Franse revolutie gebaseerd. Dat die vandaag verkwanseld worden door een coronacrisis is overigens een bijkomstigheid.
"Tula sprak zijn medeslaven toe en nam het initiatief om op 17 augustus 1795 samen met ongeveer veertig tot vijftig medeslaven het werk neer te leggen en naar zijn eigenaar Casper Lodewijk Van Uytrecht te gaan om voor hun vrijheid te pleiten. Dit was het begin van uiteindelijk de grootste slavenopstand in de geschiedenis van de Nederlandse Antillen. Onder Tula's leiding trokken uiteindelijk rond de tweeduizend slaven op weg naar de gouverneur in Willemstad.” Niet verwonderlijk werd Tula gevangengenomen en opgesloten.
“Dus Lotte stond op een bepaald moment tijdens haar vakantie op Curaçao voor het gebouw waar die Tula werd opgesloten?” probeerde ik samen te vatten. Mijn vriend bevestigde dat. Hij baseerde zich op een foto waar de meesten van ons zich eerder focussen op het welgevormde lichaam van Lotte. Aangezien mijn vriend, zoals ik al eerder schreef, gelukkig ongevoelig is voor vrouwelijk schoon, kon hij zich richten op het echt belangrijke deel van die foto.
Het liep uiteraard niet goed af met Tula. Mijn vriend: “Hij werd uiteindelijk geëxecuteerd. Tula werd eerst vastgebonden aan een kruis, waarna zijn botten werden gebroken met een ijzeren staaf. Vervolgens werd zijn gezicht verbrand met fakkels en uiteindelijk werd hij onthoofd. Zijn hoofd werd zelfs op een stok gezet en diende vervolgens als afschrikmiddel op het galgenveld.”
“Dat is een straf verhaal”, zei ik. “We mogen Lotte eigenlijk op onze blote knietjes danken dat ze een foto van dat gebouw heeft gepost. Anders waren we de geschiedenis van die Tula vergeten.” Mijn vriend bevestigde dat.
