De toekomst is gisteren.
Een technologische revolutie of een ethisch horrorscenario? Wat gisteren nog pure sciencefiction leek, is vandaag te koop. Voor de luttele som van 32.000 euro kan je binnenkort een biologische computer op je bureau hebben staan. Niet zomaar een AI-toestel dat algoritmes draait op siliciumchips, maar een systeem waarin échte menselijke hersencellen verwerkt zitten. Denk Frankenstein, maar dan met wifi.
Biologische hardware: chips ontmoeten neuronen
Het Australische bedrijf Cortical Labs claimt dat hun CL1 het ‘kunstmatige’ uit kunstmatige intelligentie haalt. Deze baanbrekende machine combineert traditionele chips met een netwerk van levende neuronen, zorgvuldig gekweekt uit stamcellen. In tegenstelling tot klassieke computers, die eindeloos met nullen en enen jongleren, communiceren deze ‘natte’ circuits via chemische reacties. Volgens de ontwikkelaars presteren neuronen efficiënter dan de conventionele transistors die in traditionele AI worden gebruikt. Concreet betekent dit dat een berekening die normaal duizenden stappen vereist, met een hersencel in één keer kan worden uitgevoerd.
Het toestel zelf ziet eruit als een kruising tussen een laboratoriuminstallatie en een high-end gaming-pc: een glazen behuizing vol buisjes en reservoirs die een levensechte versie van de Matrix laten vermoeden. De CL1 wordt gevoed door een complex ‘life support’-systeem dat zuurstof, voedingsstoffen en temperatuurregeling beheert, zodat de menselijke cellen optimaal blijven functioneren. Wie dacht dat een ventilator in een pc luidruchtig was, heeft nog nooit een computer met een eigen bloedsomloop gehad.
Pong en de toekomst van biocomputing
De hype rond deze technologie begon al enkele jaren geleden toen wetenschappers bewezen dat menselijke hersencellen in een petrischaaltje Pong konden leren spelen. Die experimenten legden de basis voor de commerciële doorbraak van biocomputing. Volgens Cortical Labs is de CL1 slechts het begin. In de toekomst hopen ze biologische computers te ontwikkelen die aanzienlijk minder energie verbruiken dan hun elektronische tegenhangers, en toch beter presteren op taken zoals patroonherkenning en zelflerende algoritmes.
De efficiëntie van het systeem is het meest intrigerende aspect. Waar conventionele AI-modellen gigantische serverparken nodig hebben om complexe berekeningen uit te voeren, belooft deze technologie een veel compacter en duurzamer alternatief. Theoretisch gezien kan een netwerk van menselijke neuronen sneller en energiezuiniger functioneren dan zelfs de krachtigste supercomputers van vandaag. Al rijst de vraag: als deze systemen blijven groeien, wie of wat controleert dan de intelligentie die ze voortbrengen?
Technologische triomf of ethisch mijnenveld?
De introductie van een computer die deels menselijk is, roept onvermijdelijk ethische vragen op. Zijn deze neuronen puur functionele schakelaars, of begint er ergens een lijntje te lopen tussen data-analyse en bewustzijn? Hoewel de wetenschappers benadrukken dat hun ‘wetware’ geen gevoelens of zelfbewustzijn heeft, voelt het idee van een computer met menselijke cellen voor velen toch ongemakkelijk aan.
Religieuze groeperingen en ethici plaatsen kanttekeningen bij het gebruik van stamcellen voor commerciële doeleinden. Maar nog fundamenteler: hoe lang duurt het voordat iemand probeert om dit systeem uit te breiden en er een écht denkend wezen van te maken? AI is al een bron van zorgen, maar wat als de volgende supercomputer niet alleen slimmer is dan wij, maar ook een sprankeltje menselijkheid bevat?
Met de CL1 breekt een nieuw technologisch tijdperk aan. Wordt het een utopische toekomst of een dystopische nachtmerrie? De kloof tussen mens en machine wordt met de dag kleiner.
(Foto: Cortical Labs)
