Je kon hier als eerste lezen dat de gezondheidsproblemen van Leopold Lippens in het najaar van vorig jaar ernstiger waren dan toen werd voorgesteld. De redactie beschikt dan ook over een uitstekende bron in het mondaine Knokke. Vandaag kwam dan ook het niet geheel onverwachte bericht dat burgemeester Lippens (79) uiteindelijk overleden is.
De naam Lippens zal nog wel even aan Compagnie du Zoute verbonden blijven. Sinds 1906 verplicht die Compagnie - met andere woorden de familie Lippens - alle eigenaars van villa's in één van haar verkavelingen hun huizen hagelwit te schilderen.
Naderhand werd die verplichting ook opgelegd in de verkavelingsvoorschriften van andere zones in het chique Zoute. Niet iedereen gehoorzaamt echter zomaar blindelings aan dat - kostelijke - punt van het reglement. Een verfklodder in het oog van burgemeester graaf Leopold Lippens. Hij stelde zijn gemeenteraad voor in rechte op te treden tegen eigenaars van huizen die de verkavelings- en bouwvoorschriften aan hun laars lappen. Knokke wil Het Zoute witter dan wit.
Het typeert Lippens die door zijn macht en geld zijn wil kan opleggen aan anderen en daar vaak zeer ver in gaat. Lippens wordt steevast voorgesteld als de populaire burgemeester van Knokke, maar hij heeft in die decennia zeker vijanden gemaakt. Niet iedereen is fan van Lippens. Bovendien werd zijn naam regelmatig genoemd in onfrisse dossiers, maar onze bron die Knokke op zijn duimpje kent, stelt terecht dat Lippens altijd de dans kon ontspringen. Geluk of had Lippens de nodige contacten?
In 2002 moet Lippens zelfs voor de correctionele rechtbank in Brugge verschijnen waar hij rechtstreeks gedagvaard werd voor onopzettelijke doding bij gebrek aan voorzorg. Ook twee evenementenbureaus en Belgacom (nu: Proximus) werden ter verantwoording geroepen.
De feiten vonden plaats in augustus 1999. Toen kreeg een firma van frisdranken van het gemeentebestuur van Knokke-Heist de toelating om een sportieve activiteit te organiseren op het strand aan het Rubensplein. Deze activiteit omvatte spectaculaire sprongen. Daarvoor werd een helling gebouwd en een diepe kuil gegraven op het strand. De kuil werd gevuld met water, zodat de deelnemers na het maken van spectaculaire figuren een 'zachte landing' zouden maken. De firma sloot zonder problemen haar activiteiten af, maar liet de opvangbak voorlopig onaangeroerd. Reden hiervoor was dat Belgacom daags nadien er activiteiten zou organiseren.
Het is precies tussen de twee activiteiten door dat 's nachts de zestigjarige Maurice Goethals, uitbater van hotel Atlanta, een wandeling maakte. Op de rand van het bad struikelde hij en kwam in het water terecht. De man verdronk en werd 's morgens gevonden door gemeentearbeiders.
Lippens werd dus gedagvaard als burgemeester en hoofd van de brandweer, die het bassin had moeten leegpompen, maar die misschien te laat opdracht kreeg. Voorts verschenen ook de 2 evenementenbureaus, die het bassin voor commerciële evenementen hadden gehuurd, en ook Belgacom, dat het zwembad ook afhuurde. De familie van het slachtoffer stelde zich burgerlijke partij.
De zaak werd in eerste instantie enkel ingeleid, omdat de verdediging nog geen nota van de burgerlijke partij had ontvangen. In 2003 spreekt de correctionele rechtbank in Brugge Lippens en drie andere personen vrij van onopzettelijke doding. Twee evenementenbureaus worden veroordeeld.
Ze worden werden elk veroordeeld tot een boete van 12.394 euro. Aan de burgerlijke partijen moeten zij een gezamenlijke schadevergoeding betalen van 10.058 euro. Dat is een vierde van het geëiste bedrag. De rechtbank oordeelde immers dat de hoteluitbater zelf ook schuld had aan zijn dood. De man was immers dronken.
Lippens werd gedagvaard als hoofd van de brandweer en verantwoordelijke voor zijn grondgebied. De burgemeester zou volgens de rechtbank niet ingelicht zijn geweest over het uitstel van het leegpompen, de brandweer wel. Maar volgens de rechtbank is het niet de taak van een burgemeester om toe te zien of de voorwaarden in een vergunning afgeleverd door het Vlaamse gewest, worden nageleefd. Daarom werd hij vrijgesproken.
Het was niet de eerste rechtszaak tegen Lippens. Maar zoals correct door onze getuige gesteld: hij kon steeds de dans ontspringen. Alleen bij de man met de zeis konden geluk of contacten niet baten.
