Een hamburger met een gewicht van 1,2 kilogram in minder dan 7 minuten naar binnen werken? Natuurlijk dat we dat zelf hebben geprobeerd.
Nu de hetze rond de voetballende miljonairs is afgelopen, kunnen we ons opnieuw gaan focussen op die andere vitale competitie. Jawel, we hebben het hier over de wereld van het competitief eten. Uitdagingen, challenges en ‘ik durf wedden da ge da niet gaat kunnen’ waarbij eten centraal staat. Nadat we ondertussen al deelnamen aan het BK frikandellen eten en in het verleden ook al de Mega Julien hadden aangepakt, is het deze keer tijd om de Smokey Satisfaction Challenge op ons bord te leggen. Een hamburger, meer dan 1,2 kilogram aan heerlijkheid tussen een broodje, binnen spelen in 7 minuten? Hou een keer mijn pintje vast.
Richting Marke dus, een gemeente in West-Vlaanderen waar Frituur Natuur zichzelf een plaats op de lijst van foodchallenges wist te veroveren. De opdracht? Het binnen draaien van hun Smokey Satisfaction in 7 minuten of minder. Wie erin slaagt moet niet alleen zijn hamburger - minder dan 20 euro, dit terzijde - niet betalen, hij of zij krijgt ook een plaats op de wall-of-fame. Goed, eenvoudig is het niet maar doenbaar dan weer wel: ondergetekende haalde wel brons op het Belgisch Kampioenschap frikandellen vreten, dus wat zou een hamburger mij hier nu parten gaan spelen?
Van zodra ze beginnen met het klaarmaken van de hamburger, begrijp ik al meteen dat het misschien niet zo simpel zal zijn. In de wereld van culinaire uitdagingen is gewicht een erg relatief begrip. Een kilo industrieel voedsel is niet meteen hetzelfde dan een kilo vers bereide producten. Laat vers hier nu een cruciaal element gaan zijn in dit alles. “We zijn en blijven nog steeds een plaats waar de ambacht van de friturist centraal staat. Het moest dus allemaal vers en lokaal zijn!” De chef lacht op een bijna diabolische wijze terwijl hij een lap vlees op de grill gooit, een lap van het soort waarmee je ergens wel een of andere hongersnood kunt gaan oplossen. De hamburger wordt in elkaar gestoken door gebruik te maken van bouwtechnieken. Logisch ook, want het woord ‘toren’ is nooit veraf.
3-2-1 start! De timer wordt in werking gezet en al meteen word ik geconfronteerd met een probleem. Dat ding is dusdanig enorm dat ik het niet eens volledig vast kan nemen. Tot groot jolijt van mijn vrouw (die steevast meekomt als een vorm van leedvermaak) en de andere aanwezigen in de frituur, begin ik met het afsnijden van lappen. Beetje per beetje verdwijnt de Smokey Satisfaction in mijn spijsverteringsstelsel en je moet het die mensen nageven: lekker is hij dus wel. Vlees, ei, kaas, bacon en groenten glijden naar binnen in wat ondertussen meer op een slagveld lijkt dan een bord.
De tijd tikt verder en heel even denk ik dat ook ik vereeuwigd zal worden als de heer en meester van de hamburger. Het was mijn Rode Duivels-momentje, een momentje waarop je jezelf overtuigt de regelrechte baas te zijn, maar al even snel met de voeten op de grond wordt geplaatst. TIME’S UP! De klok heeft gelijk, mijn 7 minuten zijn voorbij en het brood ligt nog cynisch in mijn gezicht te lachen. Damn you brood! Op het moment van schrijven was de lijst met mensen die het al hebben geprobeerd indrukwekkend maar konden slechts vier gasten het al tot de muur schoppen, een pleister op de wonde voor iemand die enkel en alleen door brood zijn gloriemoment zag verdwijnen.
Ere wie ere toekomt: Frituur Natuur stampte hier een zalige foodchallenge uit de grond. Moeilijk, doenbaar en dan ook nog eens frituresk lekker. Van zodra mijn maag opnieuw is gekrompen tot normale proporties, zien ze er mij terug, want ik moet en zal op die muur verschijnen.
Grote hongerkes, vreetatleten, ‘ik doe dat in de helft van de tijd’ of mensen die zich geroepen voelen het ook te proberen? Trek naar Marke, zet je neer en waag je kans. Adres, openingsuren en allerlei andere zaken zijn terug te vinden op hun website.
