Kiezen is verliezen.
Het lucht op als je om je heen kijkt, en je tot de conclusie dat er niets mis met je is, maar met de anderen. “Doe eens normaal”, is een dooddoener die menig ouder gebruikt om de kinderen in toom te houden. Maar de wereld van de volwassen is vaak nog maffer de strips van kiekeboe. Of zien we dat verkeerd, en is een heel klein beetje anders zijn een manier om alledaagse saaiheid te kruiden? Je kan moeilijk tegen je kinderen zeggen: “Doe eens anders." Of wel?
