Hoe Belgisch zijn Belgische frietjes?
De oorsprong mag dan vaag zijn en de evolutie lang, wat we wél zeker weten, is dat frieten vandaag typisch Belgisch zijn. De Belgen maakten zich de friet op allerlei manieren eigen en er ontstond zo een geheel eigen frietcultuur.
Frieten en de bijhorende frietkoten hebben een ontegensprekelijke commerciële oorsprong. De eerste betrouwbare bronnen verwijzen naar het bestaan van frietkramen of frietetablissementen omstreeks het midden van de 19de eeuw.
Frietjes op de kermis
Jean-Frédéric Krieger, afkomstig uit Beieren en kermismuzikant in België, trok begin jaren 1840 naar Parijs. Hij werd bediende in rotisserie 'Chez Pèlerin' en leerde er frieten ‘à la parisienne’ te bereiden. Al snel keerde hij terug naar België en in 1844 ging van start met zijn zaak ‘Fritz’, waar hij frieten serveerde.
De populariteit van de friet groeide snel. In de jaren 1850 waren frietjes al niet meer weg te denken van de Belgische kermissen. Stedelingen en dorpsbewoners keken steevast uit naar de jaarlijkse passage van de kermis en de bijhorende frieten, want thuis zelf aardappels frituren was vooralsnog te duur en te moeilijk.
Toch verscheen in ons land een eerste recept voor frieten al in 1861, in het kookboek 'L’économie culinaire' van Philippe Edouard Cauderlier. Pas aan het einde van de negentiende eeuw werd frietvet voor de meeste burgers betaalbaar. De rest is – zeg maar – geschiedenis.
