Fraude met verlaagde registratierechten binnenkort verleden tijd.
Slim spelen met de Vlaamse regels rond registratierechten? Het is een verleidelijk achterpoortje, zeker als er een vakantiewoning in Spanje of een chalet in de Alpen in het spel is. Doch, die dagen lijken geteld. De Vlaamse regering maakt komaf met de lakse controles op buitenlands vastgoed, en dat zal vooral kopers treffen die stiekem profiteerden van de gunstige registratierechten.
Van 3 naar 2 en van 2 naar 12
Vanaf 1 januari 2025 wordt het nog voordeliger om een gezinswoning in Vlaanderen te kopen, dankzij een verlaging van de registratierechten van 3 naar 2 procent. Maar let op: dat is enkel weggelegd voor wie géén ander vastgoed bezit, noch in België, noch in het buitenland. In de praktijk werd er tot nu toe amper gecontroleerd op eigendom in het buitenland, waardoor slim verzwijgen vaak volstond om toch het gunsttarief te claimen. Nu schroeft Vlaanderen de regels aan. Het devies? Je buitenlandse villa mag niet langer verstopt blijven in de schaduw van de zon.
Achterpoortje met 10 procent verschil
Wie wél elders eigendom heeft, betaalt geen 2 maar 12 procent registratiebelasting bij de aankoop van een Vlaamse gezinswoning. Dat verschil is niet min: bij een aankoopbedrag van 400.000 euro gaat het om een extra kost van 40.000 euro. Tot nu toe konden vastgoedsjoemelaars eenvoudigweg hun tweede verblijf buiten de radar houden en zonder vragen het gunsttarief opstrijken.
De Vlaamse Belastingdienst (Vlabel) had immers geen zicht op eigendom in het buitenland. Bezit je een appartementje in Marbella of een stukje bouwgrond in Zuid-Frankrijk? Dan kon je dat simpelweg niet vermelden. De kans dat je betrapt werd, was minimaal. Wie tóch tegen de lamp liep, moest wel diep in de buidel tasten: het hogere tarief van 12 procent werd alsnog aangerekend, samen met een boete van 20 procent op het totale bedrag.
De grijze zone wordt aangepakt
Met het nieuwe beleid gaat Vlaams minister van Financiën Ben Weyts (N-VA) de strijd aan tegen fiscale ongelijkheid. De boodschap is duidelijk: wat geldt voor eigendom in België, moet ook gelden voor vastgoed in het buitenland. Voor Weyts draait het om rechtvaardigheid. “Wie hier al vastgoed bezit, kan geen gebruik maken van de verlaagde registratierechten. Waarom zou iemand met een buitenlands optrekje wél van dat voordeel mogen profiteren?”
Om die rechtvaardigheid te waarborgen, wil Weyts werk maken van een strakkere samenwerking tussen de federale fiscus en Vlabel. Dat betekent een grotere focus op gegevensuitwisseling. De federale overheidsdienst Financiën heeft al toegezegd om mee te werken aan projecten die buitenlandse eigendommen transparanter maken voor de Vlaamse fiscus. Big Brother voor het gode doel, zeg maar.
Einde aan de Spaanse droom?
Voor vastgoedeigenaars met ambities aan de Côte d’Azur of op een Italiaans heuveltje betekent dit een stevige wake-upcall. Het nieuwe systeem laat steeds minder ruimte voor verborgen eigendom. De federale databanken worden aangescherpt en afgestemd op Vlaamse controles. Het idee van “wat niet weet, niet deert” lijkt binnenkort voorgoed achterhaald.
Het nieuwe beleid is niet alleen een signaal aan fraudeurs, maar ook een belangrijke stap in de richting van fiscale rechtvaardigheid. Als de Vlaamse regering erin slaagt om alle eigendommen – zowel binnen als buiten België – in kaart te brengen, wordt de lat voor iedereen gelijk gelegd. Geen villa’s die stiekem uit de boekhouding verdwijnen, geen achterpoortjes voor creatieve geesten. De boodschap is helder: wie vals speelt, betaalt.
Voor wie nog twijfelt: dat charmante vakantiehuisje in Toscane? Misschien beter officieel opbiechten. Want Big Brother kijkt binnenkort niet alleen in Vlaanderen, maar ook ver daarbuiten.
(Foto: Shutterstock)
