Gisteren opnieuw 5 minuten bekeken van het ondermaatse VTM-programma 'Waarheid, durven of doen'. Daarin worden vier bekende en minder bekende gezichten kunstmatig samengebracht, waarna ze pittige vragen, uitdagende opdrachten en dilemma's op hun bord krijgen. Gisteren waren dat Sandra Bekkari, Jamie-Lee Six, Sean Dhondt en Joffrey Anane.
In die 5 lange minuten zaten de 4 gasten samen aan tafel om iets te eten (ik vermoed het voorgerecht). Dat is altijd interessant. Zoals de Oude Grieken filosofisch stellen: kijk naar een persoon als hij eet en drinkt, en je weet onmiddellijk hoe die persoon in elkaar zit. De Pruis Kant was het daar niet mee eens, maar wat weten Duitsers nu van eten.
Mijn levenspartner en ik hebben zelf 3 rebellen enigszins in toom proberen te houden tijdens hun tienerjaren en dat is uiteraard grotendeels mislukt. Wat hadden we ook gedacht. We hebben wel een succesje geboekt en we zijn ook oprecht fier op dat succesje: onze kinderen hebben netjes leren eten. Dat lijkt misschien voor jou als lezer vreemd om dat zo te stellen, maar tafelmanieren zijn een onderschatte kwaliteit in onze verloederde en steeds meer verloederende samenleving.
Waar we hier bijzonder trots op zijn, is dat we niet van en met een mes eten. Een mes dient niet om mee of van te eten, maar om voedsel in kleinere stukken te snijden. Als van dat voedsel eenmaal een eetbaar stuk gesneden is, kan het met de vork naar de mond gebracht worden. Dat is niet eens zo moeilijk: zelfs onze 3 rebellen hebben dat kunnen leren.
Het lijkt dus allemaal eenvoudig, maar kijk maar eens om je heen. Likken aan een mes: je ziet het vaker dan een vaccinoloog die toegeeft dat de mRNA-vaccins meer bijwerkingen hebben dan Pfizer en Moderna toegeven.
Terug naar dat ondermaatse programma van VTM. Ook de immens populaire Sean Dhondt - dat zagen we onlangs in een Turks hotel - eet met en van zijn mes. Zoals de Oude Grieken stelden: toon me de tafelmanieren van een mens en ik zeg je wie die mens is.
