Om mensen nòg beter te manipuleren, is het nuttig hen bang te maken.
(Door Michael Verstraeten, voorzitter Vrijheid)
Als we het hebben over management, dan moeten we obligaat hier en daar een Engels woord gebruiken. Dat klinkt meer ‘echt’. Het is in zo’n managementmiddens een gekend fenomeen dat change, verandering, maar kan worden doorgevoerd als er voldoende buy-in is. ‘Inkopen’, letterlijk. Mensen die zich het idee eigen hebben gemaakt. Alsof ze zich ingekocht hebben in een vennootschap van mensen met dat gedacht.
Als je de globale wereld wil overtuigen dat er collectief iets moet worden gedaan aan het klimaat, dan heb je zo’n buy-in nodig. Op wereldschaal creëer je dat het best door een goede communicatie. Die bestaat erin te verwijzen naar wetenschappers. Dat geeft een behoorlijke serieux aan de boodschap. Om de mensen nog beter te manipuleren is het zeer nuttig hen bang te maken. Angst werkt om mensen te overtuigen.
Zorg er ook voor dat de criticasters zo veel mogelijk de mond worden gesnoerd. Want zij kunnen het feestje behoorlijk verpesten. Dus al wie probeert te relativeren of kritiek heeft, die gaat naar het bankje der verdoemden als ‘onwetenschappelijk’. Niets is zo leuk als de samenleving op te zetten tegen mensen die gelabeld worden als idioten. Meteen maak je van de brave believers mensen die het gevoel hebben een geprivilegieerde kennis te bezitten. Zeer aantrekkelijk in verkoop. Mensen blijken stukken meer te kopen als ze geloven dat ze dat doen omdat ze een bijzondere kennis bezitten. Volgende stap is een sense of urgency creëren. In verkoopmiddens is dat ook een goedkope truc om mensen te overhalen. “Het is echt wel nu of nooit!” Kopen maar. Buy-in.
Met dat soort van technieken wordt de bevolking gemanipuleerd. Alle dagen. Tot die bevolking dat spelletje door heeft. Dan wordt het gevaarlijk. Er ontstaat revolte. Het vertrouwen gaat weg. Van de weeromstuit wordt niets nog geloofd van wat uit dezelfde bron komt. Zo ontstaat bijvoorbeeld complotdenken. Irreële verklaringen omdat zelfs de evidentie niet meer geaccepteerd wordt.
Een fenomeen dat we onder andere hebben gezien in het kiescollege van Boris Johnson. Sabotage van zone-30 camera’s en een overwinning van een kandidaat die kritiek had op de strikte klimaatmaatregelen voorgesteld door de tegenkandidaat. Een grote schok voor de brave politiek correcte mensen die al behoorlijk wat buy-in hadden ingeslikt. De nieuwbakken voorzitter van het IPCC - het International Panel on Climate Change, Jim Skea, schrok zich ook een hoedje en is prompt van strategie veranderd. Hij zou allemaal zo’n vaart niet lopen. We zouden over een paar jaar niet collectief ontbranden. We overleven het wel. Het alarmisme mocht niet overdrijven. Er dreigde immers een buy-out na de buy-in.
Maar als die dure managers, psychologen, gedragsdeskundigen en andere manipulatieve silo-experten zin alweer vergeten dat de wereld zo simpel niet in elkaar zit. Hun modelletjes - Jim Skea komt van het Imperial College, waar hebben we dat nog gehoord - houden maar rekening met een beperkt aantal fenomenen in de wereld. Rechters bijvoorbeeld, horen niet thuis bij de assumpties van al die modellen. De vraag is met name wat een rechter gaat doen als de hele wereld angst aangejaagd wordt.
Wel, dat zien we nu gebeuren voor het Brussels Hof van Beroep. De magistraten van dat hof vragen zich af of al dat alarmisme wel juist is. “Inderdaad”, roepen onze regeringen allemaal in koor voor het Hof. Ha, zegt het Hof, als dat alarmisme waar is, dan gaan er behoorlijk wat doden vallen. Een beleid voeren dat tegen het recht op leven ingaat, dat kunnen ze daar niet tolereren bij het Hof. De tweede vraag is dan wat er moet gebeuren om te vermijden dat al die doden vallen. Zijn de remedies van de alarmisten de juiste en moeten we dus 55 procent en meer CO2 reduceren? “Inderdaad” zeggen ze in Europa. Anders gaan we naar de hel en naar de verdoemenis. Ok, zegt het Hof dan. Als het zo zit dan zijn de regeringen verplicht om die 55 procent te halen, want anders gaan we een hoop doden krijgen. Als we al niet spontaan gaan ontbranden, voeg ik daar zelf aan toe.
O wee, daar hadden die regeringen eigenlijk niet aan gedacht. Naar goede gewoonte worden de internationale afspraken niet zo ernstig genomen. Al zeker niet als de klimaattop wordt voorgezeten door de baas van een Arabisch oliebedrijf. Maar nu moeten al die alarmberichten ernstig genomen worden, en zelfs worden gerealiseerd. De verspreiding van de angst om de bevolking te manipuleren is de realiteit geworden. De regeringen die daaraan hebben meegewerkt plakken vast in de koolstofput die ze zelf hebben gegraven.
