De kinderen Elvira, Ricard en Ramon waren slechts 2, 4 en 6 jaar oud toen ze in 1984 door een vriend van hun ouders werden achtergelaten in een treinstation in Barcelona.
Sinds enkele jaren zijn de broers en zus op zoek naar informatie over wie hun ouders waren en wat er met hen is gebeurd.
In 2022 brengt DPG Media al het merkwaardige verhaal van het drietal. Die dag, 22 april 1984, werden de drie kinderen naar het ‘estaciόn de Francia’ in Barcelona gebracht in een witte Mercedes bestuurd door een man genaamd Denis (een Franse vriend van hun vader). Volgens Elvira “begeleidde deze man hen naar het station en vertelde hen om er even te wachten omdat hij snoep voor hen zou gaan kopen”.
“We begonnen te spelen terwijl we op hem wachtten, maar hij kwam niet meer terug”, vertelde Elvira vorig jaar aan BFMTV. Op dat moment worden de drie kinderen door de Spaanse politie beschreven als “goed gekleed, goed gevoed en zonder tekenen van misbruik”.
Maar de kleintjes spreken Frans, kennen hun eigen achternaam en ook de voornamen van hun ouders niet. Opsporingsberichten worden tevergeefs in het Frans en Spaans verspreid. De drie kinderen worden later door een liefhebbende Spaanse familie geadopteerd.
In 1986 adopteerden Marisa en Lluís het drietal Elvira en haar broers formeel en gaven hen de achternamen Moral Manera.
“We hebben zo veel hypotheses”, aldus de dan 41-jarige vrouw. “Misschien zijn ze wel vermoord, wat zou kunnen verklaren waarom Denis ons in dat bewuste treinstation heeft achtergelaten. Maar ik kan nog ontelbare andere scenario’s bedenken. Wij willen begrijpen wat er is gebeurd.”
Een hypothese: Denis moest de kinderen bij hun grootmoeder afzetten die daar woonde, maar dat durfde Denis niet.
De oudste herinnert zich dat hun ouders veel reisden in luxe auto's: een witte Mercedes, een kaki Jaguar, een Porsche... Dat ze veel geld in bankbiljetten hadden, en dat er overal wapens verstopt waren. Op een dag pakte hij een pistool dat op een tafel lag en om te spelen richtte hij het op zijn vader. Een schot ging af, maar niemand raakte gewond. Zijn vader had hem wel berispt.
Alles wijst er dus op dat hun ouders banden hadden met de georganiseerde misdaad, onder andere diamantroven en valsemunterij.
Opmerkelijk: we zitten in de loden jaren 80 en er is ook een link naar ons land. Volgens een forum gebruikten ze waarschijnlijk valse identiteiten, zoals Rebollo of Bozas.
“De vader hield zich inderdaad bezig met inbraken en overvallen.” De vader was een voormalig circusacrobaat, waardoor hij enkele zeer gewaagde inbraken kon uitvoeren.
De vader verklaarde in 1982-1983 nog een laatste 'grote slag' te willen slaan voordat hij verdween. Sterker nog, de familie had in het voorjaar van 1983 van niemand meer iets gehoord.
Moeder Rosario lachte zelden, en had een zwaar leven. Ze kreeg regelmatig klappen van Ramón Sr., die haar ook bedroog. Met grote regelmaat belde ze met haar zus en stuurde ze postkaarten en foto's naar haar familie in Spanje.
Ricards naam verscheen eerst als Richard (in het Frans) en in latere documenten als zowel Ricardo (Spaans) als Ricard (Catalaans). De officiële papieren zeiden dat de kinderen en hun vader bij Denis, de vrouw van Denis en hun kinderen hadden gewoond voordat ze in de steek werden gelaten.
Via genealogisch onderzoek (DNA-test) heeft Elvira uiteindelijk enkele verre neven kunnen opsporen. In mei 2021 leidde dit tot een ontmoeting met een “tante, ooms en een hele reeks neven en nichten aan moeders- en vaderskant”.
“Toen ik voor het eerst contact opnam met mijn familie, was de eerste vraag die ze me zelf stelden ‘Waar zijn je ouders?’, terwijl ik tegen hen zei: ‘Oh nee, ik ben net degene die contact met jullie opneemt om erachter te komen waar onze ouders zijn’.”
Elvira’s familie heeft wel waardevolle informatie over haar ouders en hun geschiedenis. Ze komt erachter dat hun namen Rosario Cuetos Cruz (geboren in Madrid in 1949) en Ramon Martos Sanchez (geboren in 1949 in Sevilla) zijn.
Ramón sr was elegant, met een brede glimlach en een dikke pluk grijzend haar naar achteren gekamd. Rosario was een opvallende, donkerharige vrouw, met lang haar in het midden en sterke, gelijkmatig gelaatstrekken. Ze waren 34 en 35 toen de kinderen in de steek werden gelaten.
Ze “gingen naar Frankrijk”, “daar hebben ze drie kinderen gekregen” en dat “vanaf 1983 niemand meer iets van het gezin had gehoord, we leken alle vijf van de aardbol verdwenen”.
“De familie vertelde ons dat onze ouders van ons hielden, en dat we veel reisden. Onze ouders gingen naar Parijs, België, Zwitserland en verschillende plaatsen in Frankrijk.”
De broers en zus weten nog steeds niet wat hun ouders precies in het leven deden. “We geloven dat onze vader betrokken was bij criminele activiteiten”, verklaarde Elvira. “De familie vertelde ons dat onze ouders geen vaste job hadden, terwijl we wel luxueus leefden.”
Haar oudste broer herinnert zich dat zijn vader een café of restaurant binnenging en met bebloed gezicht buitenkwam.
Diegenen die waarschijnlijk het meeste wisten, namelijk hun grootouders, zijn helaas gestorven. De broers en zus hopen dat op termijn al hun vragen beantwoord zullen worden door met hun verhaal naar buiten te komen.
Dankzij de hulp van een genealoog en andere experten heeft de jonge vrouw onlangs de hand kunnen leggen op een aantal kostbare documenten, zoals haar geboorteakte. Na al die jaren in onwetendheid te hebben geleefd, kan Elvira eindelijk haar verjaardag vieren op het juiste moment: op 29 december 1981 werd ze geboren in het Bichat-hospitaal in Parijs. Elvira werd ingeschreven onder de naam van haar moeder. Het adres van de ouders was 87 rue Pouchet in het 17e arrondissement van Parijs.
Elvira heeft ook foto’s. Die foto's vormen nu de laatste aanknopingspunten om de gaten in het verhaal te dichten. Mediahuis: “Het zijn typische vakantiekiekjes van een gelukkig gezin. Een deel ervan is - opvallend genoeg - in Middelkerke genomen, in deelgemeente Westende.”
“Daar kwamen we achter dankzij een toevallige ontmoeting met een Belg. Hij zag de foto's en herkende de Belgische kust”, zegt Elvira aan de journaliste.
Ze vond twee adressen waar hun ouders geweest waren, dat van een bungalowpark en dat van een appartement. Er zijn vrolijke foto's waarop de jongens met de bal spelen in een tuin op vakantiedomein Ter Streep. Maar ook foto's van het gezin op het terras van een appartement in residentie Acapulco, in de Meeuwenlaan nummer 5, net naast de dijk. “De familie heeft ons bevestigd dat ze vaak in België waren”, zegt Elvira aan de journaliste. “Maar wat ze daar dan deden? Er zijn verschillende hypotheses. Ik denk dat België de plek was waar ze naartoe vluchtten na een overval of een deal in Parijs. Hun onderduikadres.”
Een deel van de foto's is afgestempeld in mei 1982. Elvira is ervan overtuigd dat iemand hen gezien moet hebben. “Het kan bijna niet anders. Mijn vader was iemand die aandacht trok. Bovendien: een buitenlands gezin met een grijsgroene Jaguar dat buiten de schoolvakanties in Middelkerke rondliep? Ik kan me niet voorstellen dat we níét zouden hebben opgevallen.”
foto: opsporingsbericht politie 1984
