Neen, burlesque dansen is niet hetzelfde als strippen, ook al was dat het eerste wat in u opkwam toen u las waarover dit interview gaat. Burlesque gaat over de art of seduction. Niet het verleiden van mannen, maar wél jezelf.
De nu 30-jarige Danielle Geurs uit Antwerpen heeft al burlesquend leren houden van zichzelf nadat ze lange tijd heel slecht in haar vel had gezeten door pesterijen en tegenslagen. Nu heeft de kwieke brunette met Nederlandse roots haar eigen burlesque school en geeft ze haar ‘danstherapie’ aan honderden leerlingen. En daar zitten ook – hetero – mannen tussen, mocht u nog twijfelen.
Miss Behave. Die – stoute – naam moet je ons toch eens uitleggen…
DANIELLE GEURS: "Ik hou er wel van om een beetje stout te zijn op het podium. (lacht) Pas op, het blijft altijd degelijk, maar wel met een dikke vette knipoog en een hoekje eraf. Vandaar dat ik die naam gekregen heb."
Wat is de helende kracht van burlesque?
GEURS: "Burlesque is zoveel meer dan een handschoen uittrekken of een sexy dansje doen. Het is echt leren van jezelf houden en jezelf in de spiegel durven zien. We leven in een bikkelharde maatschappij waarin je al te vaak afgerekend wordt op je uiterlijk. Vrouwen breken elkaar echt af. En mannen ook. Als je er iets anders uitziet, of niet binnen de maatstaf past, dan val je overboord. Het gevolg daarvan is dat sommige vrouwen enorm weinig zelfvertrouwen hebben. Als je jezelf niet apprecieert, als je jezelf niet sexy of vrouwelijk voelt, dan is burlesque de perfecte remedie. Je leert terug vrouw te zijn. Je leert van jezelf houden zoals je bent. Bij de eerste lessen zijn mijn leerlingen erg onzeker. Als je dan kijkt hoe ze drie maanden later hun eerst show uitvoeren, val je achterover van verbazing. Wat een transformatie is dat telkens. Dat is fantastisch om te zien."
Borsttrauma
Je werd zelf meermaals geconfronteerd met je niet perfecte lichaam. Vertel eens?
GEURS: "Het begon al in de middelbare school. Ik ben nooit echt dik geweest, maar ik was wel wat steviger. En ik had hele grote borsten. Daar werd ik heel hard mee gepest. Ik was de wandelende tiet op school." (lacht)
Hoe reageerde je daarop?
GEURS: "Dat was uiteraard niet leuk, maar het boeide me toen niet zo veel. Ik had een visie. Ik wist al wat ik later zou gaan doen en ging gewoon naar school omdat het moest. Gewoon uitzitten en dan zouden we wel zien. Maar mijn ‘borsttrauma’ is toch wat blijven hangen. Op mijn zeventiende heb ik daarom een borstverkleining laten uitvoeren."
Was het dan zo erg?
GEURS: "Ik vond het gewoon zelf ook niet mooi. Ik had een G-cup. Weet je, mannen kijken dan alleen naar je borsten. Het doet er niet toe wat je doet. Dat was echt verschrikkelijk. Dus besloot ik om een borstverkleining te laten doen. Nu heb ik een B80. Ik ben daar gelukkig mee, maar het liefst had ik gewoon geen borsten."
Meen je dat?
GEURS: "Ja, echt. Ik heb altijd een haat-liefdeverhouding gehad met mijn borsten. En nu is dat net datgene waar mijn job over gaat. (lacht) Het is een beetje een contradictie."
Maar burlesque gaat toch over veel meer dan je borsten tonen?
GEURS: "Klopt. Als mensen aan burlesque denken, zeggen ze vaak: ‘oh, wat in je blote borsten dansen’. Ze associëren het veel te makkelijk met strippen. Dat is natuurlijk helemaal niet zo. Ja, ik doe mijn kleding uit, maar meer omdat ik trots ben op mijn niet perfecte lichaam – ik heb bijvoorbeeld nog steeds heel veel littekens door die borstverkleining – en andere vrouwen wil overtuigen om hetzelfde te durven doen. Als in: ‘als ik het kan met mijn lichaam, dan kan jij het ook’. Na de shows komen vrouwen dan ook vaak naar me toe: ‘Amai, jij bent zo inspirerend’ of ‘wauw, je bent zo krachtig’, klinkt het dan vaak. Dat is fijn om te horen."
Burlesque is zoveel meer dan een handschoen uittrekken of een sexy dansje doen. Het is echt leren van jezelf houden en jezelf in de spiegel durven zien.
Met de grond gelijk gemaakt
Het bleef spijtig genoeg niet bij die pesterijen over je borsten in het middelbaar, hè?
GEURS: "Helaas niet. Mijn droom was om te gaan dansen, dus trok ik naar de dansacademie. Eerst deed ik vier jaar in Amsterdam, en daarna studeerde ik verder in Tilburg. Daar kreeg ik al snel het gevoel dat mijn lichaam niet voldeed aan de ‘vereisten’ om professionele danseres te worden. In het eerste jaar viel het nog mee, maar vanaf het tweede jaar was meteen duidelijk dat ik niet één van de lievelingetjes was. Om danseres te worden, moet je op z’n minst 1 meter 70 zijn en ik ben maar 1 meter 60. En ik heb een smalle taille en een dikke reet. Niet goed, dus."
"Hoe hard ik mijn best ook deed, het maakte niet uit. Ik werd toch met de grond gelijk gemaakt. Elke dag. Ik werd altijd uit de groep gepikt en moest dan iets in mijn eentje voordoen. Ik was altijd de lul die te kijken gezet werd. Ik was wel goed in jazz en klassiek, maar modern lag me niet zo. En de focus lag daar veel te veel op modern. Voor jazz en klassiek kreeg ik zeer goede punten, maar voor modern buisden ze me. En je moest erdoor zijn om verder te kunnen studeren. Ik ben daar tegenin gegaan en uiteindelijk mocht ik wel over, maar dan vloog ik wel uit die school. Dat was een zwaar verdict."
Dat kan ik me voorstellen…
GEURS: "Ik heb toen een heel moeilijke periode gehad. Mijn dansdroom viel in duigen en ik ben toen in een depressie gesukkeld. Ik heb toen hier en daar wat in het danscircuit gewerkt tot ik een workshop burlesque deed. Toen wist ik meteen: dit is het! Theater, dans, humor, vrouwelijkheid… Kortom: alles wat het moet zijn. Ik leerde mijn vriend kennen in België en even later ben ik hem naar hier gevolgd. Hier kreeg ik dan de vraag of ik burlesque lessen wilde geven in een commerciële dansschool en dat werd zo’n succes dat ik zelf een school heb opgericht. Ondertussen heb ik al anderhalf jaar mijn eigen burlesque school met meer dan tweehonderd leerlingen. Heerlijk!"
Bevrijdend gevoel
Hebben je leerlingen het er niet moeilijk mee om zichzelf bloot te geven?
GEURS: "Het is niet zo dat ze zich meteen bloot moeten geven. In het begin doen ze gewoon een handschoen uit. En een korset, maar dan hebben ze daar nog iets onder. Ik wil ook niemand dwingen om iets te doen wat ze niet willen. Ze moeten daar eerst mentaal klaar voor zijn. We werken in stappen, met beginners en gevorderden. Na een tijdje beginnen de gevorderden met het uittrekken van hun beha. We laten dat dan één voor één aan elkaar zien. Ze zijn dan meestal nog wat gegeneerd, maar dan geef ik iedereen pasties (tepelplakkers; red.) en dan is het ‘freeeeedom’ geblazen. (lacht) Dat is echt zalig om te zien. Ik herinner me dat moment nog bij mezelf. Dat is mentaal zo’n bevrijdend gevoel. Weet je: iedereen is zo anders, alle borsten zijn anders. En dan staat iedereen zo naar elkaar te kijken van: ‘het is oké’."
Doen er ook mannen mee?
GEURS: "Ik heb vijf mannelijke leerlingen, maar die zitten in de boylesque, dus niet in de groep van de vrouwen. Buiten eentje zijn ze overigens allemaal hetero. Ik geef hen een soort van Magic Mike-les. Daarin help ik ze het zelfvertrouwen opkrikken, want mannen zijn even onzeker als vrouwen. Ik leer hen hoe ze sexy kunnen wandelen of hoe ze op een sensuele manier iets uit kunnen doen. Dat giet ik in een choreografie waarin ze een kleine striptease doen. Vroeger was het in onze cultuur normaal dat een man goed kon dansen. Swing, Jive, Lindy hop, ze konden het allemaal. Waar zie je tegenwoordig nog mannen dansen? Je kunt als man wel hiphop gaan volgen, maar dan sta je ook tussen andere vrouwen. En als je al wat minder ritmegevoel hebt, sta je daar voor lul. Dus waar bouw je dat zelfvertrouwen dan op? Ik durf te zeggen dat wij de enigen zijn die dat doen. Waar je from scratch als man echt leert bewegen."
Zijn de shows dan wel gemengd?
GEURS: "Nee, maar in de backstage komen ze elkaar wel tegen uiteraard. Daar loopt iedereen halfnaakt rond, met glitters en nepwimpers op. Je zag die mannen nogal kijken. (lacht) Maar het boeide ook niemand, want ze kennen elkaar wel. Eén single man kwam achteraf naar me toe: ‘bedankt voor dit, ik heb nog nooit zoveel vrouwen om me heen gezien’. Zo grappig. En natuurlijk wilden alle vrouwen met één van die mannen op de foto. Als heteroman burlesque doen is nog niet zo slecht, hoor." (lacht)
Mannen zijn even onzeker als vrouwen. Ik leer hen hoe ze sexy kunnen wandelen of hoe ze op een sensuele manier iets uit kunnen doen.
Duizend keer gelukkiger
Over single gesproken: je bent niet meer samen met de man waardoor je in België bent terechtgekomen. Was het dan geen match made in heaven?
GEURS: "Jawel, hij was de liefde van mijn leven. Maar ik hield niet van mezelf. Ik heb tijdens onze relatie heel vaak last gehad van zware paniekaanvallen. Onzekerheid vierde toen hoogtij. Ik vond mezelf niet goed genoeg, ik voelde me te dik en te lelijk. Soms was het zo erg dat ik niet meer naar buiten durfde. Mijn vriend kon dat op den duur niet meer aan. ‘Je bent zo ongelukkig. Wat ik ook zeg of doe, ik ga je niet gelukkig kunnen maken’, zei hij. En dat klopte. Ik had zoveel angst om hem en alles te verliezen. Er zat altijd zo’n klein stemmetje in mijn hoofd dat zei dat je niet kan samen zijn met iemand als je zelf niet weet wie je bent en waar je voor staat. Dat klinkt heel cliché, maar dat is gewoon zo. Als je zelf niet gelukkig bent, kan je iemand anders ook niet gelukkig maken. En toen we uit elkaar gingen, had ik twee opties: ik kon in zak en as gaan zitten, of ik kon mezelf bij elkaar gaan rapen. Ik heb voor het tweede gekozen. En nu voel ik me duizend keer beter."
Zou het dan weer goed kunnen komen tussen jullie?
GEURS: "Nee, dat is verleden tijd. Ik ben nu iemand anders. Ik ben nog steeds dezelfde persoon, maar ik heb een andere visie en ik heb andere doelen en prioriteiten op dit moment. We hebben elkaar trouwens ook niet meer gezien of gesproken sinds het gedaan is. Zo gaan die dingen in het leven."
Heb je er ooit aan gedacht om terug naar Nederland te keren?
GEURS: "Absoluut niet. Ik zou nooit meer terug naar Nederland willen. Ik heb hier mijn eigen burlesque school, mijn vriendinnen en mijn leven. Ik heb hier alles opgebouwd, dus ik heb geen zin om dat nog eens over te doen in Nederland."
Je woont als Nederlandse nu vijf jaar in Antwerpen. Mis je de Hollandse mentaliteit?
GEURS: "Niet echt. (lacht) In het begin moest ik wel heel erg wennen aan de Belgische mentaliteit, om heel eerlijk te zijn. Als je ze niet kent, dan kom je er niet snel in. Belgen zijn veel meer gesloten, terwijl Nederlanders een grotere mond hebben en veel meer rechtuit en open zijn. Maar daardoor werkt burlesque veel beter in België dan in Nederland. Nederlanders hebben een idee over iets en daar wijken ze niet van af. Belgen mogen dan wel terughoudender zijn, ze staan veel meer open voor nieuwe dingen. En ik heb het gevoel dat Belgen veel meer van het leven genieten dan Nederlanders. Belgen gaan vaker samen op café met vrienden, of het nu goed of slecht weer is. Nederlanders doen dat minder en zitten vaak liever thuis."
Ben je veranderd door de Belgische invloed?
GEURS: "Ik ben rustiger geworden. Naar Vlaamse normen ben ik nog steeds heel outgoing, maar ik ben wel bescheidener geworden, in de zin dat ik meer manieren gekregen heb. Als ik nu Nederlanders over straat zie lopen, dan denk ik: ‘oh god, zo was ik vroeger ook’. Soms moet je ook gewoon weten om een stapje terug te nemen en ik vind dat fijn."
Geïnteresseerden kunnen altijd een kijkje gaan nemen in Club Burlesque in Antwerpen.
Foto's: Koen Van Buggenhout
Interview en tekst: Koen De Nef
Lingerie: Belle8
Haar: Julia Lion Hair
Locatie: Art Bar Steven Kovrigin
