De heren van Belgian Quo Band rocken all over the world, net als de legendarische Status Quo. Straffer nog: eigenlijk zijn ze gewoon de Belgische versie van de Britse rockband. En weldra spelen ze in het plezantste land ter wereld.
Nu zaterdag wordt Bobbejaanland voor een keer Yesterdayland en daar mag Belgian Quo Band natuurlijk niet ontbreken. Wij spraken met Wesley Jaques, de drummer van de vrolijke bende.
Hoe kwamen jullie in godsnaam op het idee om Status Quo te gaan imiteren?
Wesley Jaques: “Het verhaal begon in 2004, tijdens een optreden van Status Quo in Roeselare. De installatie die er opgesteld stond, deed onze gitarist en zanger Frank denken aan zijn eigen installatie, waarop hij als twintiger speelde. Zo kwam hij op het idee op de Quo-set nader te bestuderen. En in te oefenen.”
“Pas in 2008 was er een band gevormd. We speelden op verjaardags- en andere feestjes. In 2010 besloten we ons concept aan te passen. De handelsmerken van Status Quo, die moesten wij ook hebben. Groene en witte Fender Telecasters. Witte sneakers. Rossi’s eeuwig witte hemd en overjasje. We oefenden zelfs op de choreografie tot de smoelentrekkerij van Rossi toe om zo hard mogelijk op de echte Status Quo te lijken.”
“Dat nieuwe concept sloeg aan. De feestjes waarop we uitgenodigd werden om te komen spelen, werden groter. Het werden concerten.”
Jullie hebben dus al op heel wat plaatsen gespeeld?
Jaques: “In een gevangenis onder andere. Dat was wel een avontuur. Ook hebben we al een paar keer een show gegeven in psychiatrische ziekenhuizen. Vorig jaar hebben we gespeeld in Mali, op een legerbasis. Maar we hebben bijvoorbeeld ook al in Engeland en Oostenrijk gezeten.”
Wat hebben jullie precies met bier?
Jaques: “Wij proberen Status Quo zo goed mogelijk te benaderen. Die mannen hebben een eigen bier op de markt gebracht, wij vonden ons tienjarig bestaan een mooie gelegenheid om dat ook te doen. Een blonde en een bruine versie, Ulla en Gerd genaamd. De namen komen uit een nummer van Status Quo dat gaat over twee mensen die ze ontmoetten.”
“We hebben die biertjes niet zelf samengesteld. We hebben een aantal brouwerijen bezocht om er te proeven. Vervolgens hebben we aan de brouwerij in Vleteren, waar ons bier gebrouwen wordt, gezegd hoe het ongeveer moest smaken.”
“We commercialiseren ons gerstenat trouwens niet, het is nergens te koop. We geven dat weg aan onze fans bij een optreden. We hebben zelfs de echte Status Quo ons bier overhandigd. Maar we hebben nog geen feedback gekregen wat ze ervan vonden.”
Lusten jullie zelf na een optreden ook een frisse pint?
Jaques: “We blijven slechts af en toe plakken. Maar als het gebeurt, dan gebeurt het wel grondig. Altijd, dat zouden we niet blijven volhouden. We hebben, naast de band, ook allemaal een ‘gewone’ fulltime job.”
“Naast die job optreden is soms ook wel zwaar. Zo hebben we onlangs vier dagen na elkaar een show gegeven. Duitsland was daar bij. Daar vindt traditioneel een afterparty plaats met veel acohol. Ook daarna, in Oostenrijk, zijn we vrij laat blijven doorzakken. Dan was het wel even genoeg geweest. We treden deze zomer achttien keer op. Dat is een behoorlijk hoog tempo.”
Hebben jullie soms last van opdringerige vrouwelijke fans?
Jaques: “Wel, we hebben een heel trouwe fanbasis, mensen die ons echt van het ene optreden naar het andere volgen. Zelfs als we in het buitenland spelen. Als we kijken hoe ver mensen soms reizen om ons voor de zoveelste keer aan het werk te zien, is dat wel straf. Voor Yesterdayland krijgen we verschillende mails. “Hoe laat komen jullie? Op welk podium zullen jullie staan?” We merken ook op dat die schare vaste fans steeds groter wordt.”
“Natuurlijk zitten daar ook vrouwen tussen. Zo hebben we al meegemaakt dat we, op de eerste rij voor het podium, plots blote borsten zagen. Maar echt groupies, nee. Wij lokken dat ook niet uit. We zijn allemaal brave huisvaders.”
“Wat zou je ook met zo’n groupie moeten doen? Na een optreden zeggen: ik pak u mee naar een kamer? En dan ‘s anderendaags: het is leuk geweest, ga maar terug naar huis, tot nooit meer? Nee. We hebben liever dat mensen, en dus ook vrouwen, naar onze optredens blijven komen.”
Hoe denkt de echte Status Quo over jullie?
Jaques: “We hebben al meermaals de bassist en drummer ontmoet. Die mensen weten perfect wie we zijn en wat we doen. De bassist heeft ons op ons tienjarig bestaan zelfs een gelukkige verjaardag gewenst. Ze hebben geen klagen over ons.”
“En als ze dat wel zouden hebben, dan zouden ze dat ook gewoon zeggen. Die gasten durven hun ongezouten mening geven. Zo hebben ze in Spanje eens een andere tribute band aan het werk gezien. Die vonden ze blijkbaar niet goed. Dat hebben ze ook rechtuit gezegd. Dat was een gênant moment voor de leden van die band natuurlijk.”
Hoe zien jullie de toekomst?
Jaques: “Dit najaar gaan we geen optredens meer aannemen. We gaan zaken finetunen om er vanaf volgend jaar weer keihard tegenaan te gaan. We zijn de afgelopen jaren veel te goedkoop geweest, daar gaan we iets aan doen.”
“We willen vaker in het buitenland optreden, de kwaliteit van onze shows moet nog omhoog. En daarmee bedoel ik niet alleen onze bijdrage. Soms komen we ergens toe en dan blijkt het podium te klein. Of is er serieus bespaard op de geluidsinstallatie. Tja, dan wordt een deftige show geven moeilijk. Op zulke zaken gaan we strenger worden, zodat we kwaliteit kunnen garanderen aan ons publiek. Al zal dat geen probleem zijn, denk ik. We worden sowieso meer gevraagd op grotere evenementen, waar de organisatie in orde is.”
Is er nog iets dat we moeten weten?
Jaques: “Wel, begin september gaan we optreden met een special guest. Wie dat is, is nog een verrassing. Een tip? Het is een politicus!”
