Van 21 tot 23 april 1972 ging in Knokke de Bilderbergconferentie door. Opmerkelijk: er is een interessant verslag te vinden.
Dit jaar gaat die conferentie in Portugal door. Zoals The Guardian terecht opmerkt: de interesse van de klassieke media voor het geheime event is matig. Toch is er een paradox aangezien journalisten en toplui van die klassieke media elk jaar deelnemen aan die vergaderingen.
Daniel Estulin schreef een aantal boeken over Bilderberg. Hij zag ook dat ‘onze’ Filip als prins aanwezig was. Dat Filip al drie keer deelgenomen heeft aan die conferenties zag Estulin toen als een bewijs dat hij de volgende koning van België zou worden. Estulin: ‘Jullie Filip is een vrij domme man volgens mij, maar door hem erbij te nemen, houden de Bilderbergers hem onder controle.’
CHATHAM
Over wat precies gezegd wordt tijdens de vergaderingen, blijft Bilderberg traditioneel behoorlijk vaag. Sommigen beweren dat de Chatham House Rule gehanteerd wordt. Dat is een basisprincipe dat de vertrouwelijkheid van de bron van de verkregen informatie tijdens een vergadering regelt. De regel is ontstaan in juni 1927 aan het Londense Royal Institute of International Affairs, ook wel bekend als Chatham House. Sinds de verfijning in 2002, geldt de regel:
Wanneer een vergadering, of een deel daarvan, wordt gehouden onder de Chatham House Rule zijn de deelnemers vrij om de ontvangen informatie te gebruiken, maar noch de identiteit noch de connectie van de spreker(s), noch die van een andere deelnemer, mag worden onthuld.
Sommige deelnemers spreken wel vrijuit. François-Xavier de Donnea, een minnaar van Paola Ruffo, was nogal loslippig na een vergadering in de VS. Hij werd wel niet meer uitgenodigd.
Zeker is dat van elke conferentie een samenvatting bestaat die weergeeft welke vragen gesteld werden en zelfs hoe de antwoorden klonken. Dat feitelijke relaas van de conferentie wordt volgens De Tijd elk jaar opgestuurd naar zowat 500 mensen - de deelnemers van dat jaar en die van de vorige jaren, maar ook de kandidaat-sprekers voor de volgende editie van de Bilderbergconferentie. Die samenvatting lekt soms uit, zo'n vier maanden na de conferentie.
Bilderberg is zeker meer dan een praatclub. Een krantenartikel uit 2003 vermeldt dat de Club zich dat jaar had afgevraagd of er een financiële meltdown aan zat te komen - vijf jaar voor de wereld in de ban raakte van de kredietcrisis. Ook Maurice Lippens van Fortis , een deelnemer aan die conferenties, had het net voor de meltdown nog eens over een ineenstorting. De Tijd: “Richard Holbrooke, de Amerikaanse vredesgezant in de Balkan, verklaarde voor de camera's van het Nederlandse tv-programma 'Nova' dat hij een maand vóór het bloedbad in Srebrenica al op de conferentie over de gevaarlijke toestand in de enclave had gehoord.”
PRINS BERNHARD
De Standaard: “De Bilderberg-groep ontleent haar naam aan een bijeenkomst die in 1954 georganiseerd werd in het hotel Bilderberg in de buurt van Arnhem. De initiatiefnemers waren de Nederlandse prins Bernhard, Unilever-topman Paul Rijkens, CIA-baas Walter Bedell-Smith en de Amerikaanse bankier David Rockefeller, het idee kwam van de in Groot-Brittannië wonende Poolse politieke filosoof Joseph Retinger. Het was de bedoeling, op het hoogtepunt van de Koude Oorlog, politieke, economische en militaire beleidsmakers uit West-Europa en Noord-Amerika samen te brengen om op een informele manier internationale hangijzers te bespreken. De deelnemers waren uitsluitend afkomstig uit Navo-landen, en ook nu nog leveren de Navo-landen het gros van de deelnemers.”
Steve Davignon hierover in De Tijd: 'Na de Eerste Wereldoorlog heeft Bilderberg er de Amerikanen van helpen te overtuigen dat het ook in hun belang was om Europa te zien groeien. En toen de Amerikanen ervan overtuigd waren dat een monetaire unie in Europa onmogelijk was zonder politieke eenheid, heeft de Bilderberg-groep hen laten zien dat zelfs heel intelligente Europeanen daar anders over dachten. Bilderberg heeft ook een verzoenende rol gespeeld tijdens de tweede regeerperiode van George W. Bush: toen de tegenstellingen tussen de VS en de EU ondraaglijk werden, heeft Bilderberg gediend als forum waarop Europeanen onderbouwde kritiek konden uiten op de VS zonder meteen als een vijand bestempeld te worden.’
In 2005 begon Bush aan een tweede termijn. ‘Als je niet voor ons bent ben je dus tegen ons’. Zo zou je de Bush-doctrine van de 4 jaar daarvoor kunnen samenvatten. Gevolg was dat veel oude Europese bondgenoten zich plotseling tegenover de VS bevonden, in plaats van naast de VS. In 2005 letterlijk op de agenda van de Bilderbergers in Duitsland: “Hoe kunnen Europa en de VS samenwerken om gemeenschappelijke problemen aan te pakken?”
Davignon geeft dus expliciet toe dat Bilderberg meer is dan zomaar een praatclubje. Bilderberg was zelfs cruciaal bij de creatie van de Euro. Volgens sommigen werden Bill Clinton, Tony Blair en Barack Obama bij Bilderberg gewogen en goed bevonden - ze waren er te gast in respectievelijk 1991, 1993 en 2008, telkens één jaar voor ze werden ingezworen. Uiteindelijk werd dat wikken en wegen in zeker zin ook gedaan met ‘onze’ prins Filip.
RUMSFELD
In 2002, in aanwezigheid van Donald Rumsfeld, werd over de Amerikaanse aanval op Irak is gepraat. Volgens Estulin heeft Rumsfeld daar beloofd dat de aanval niet voor maart 2003 zou plaatsvinden. Toch bleven sommige journalisten van de grote bladen en zenders ook na de conferentie rekening houden met een aanval in 2002,
Steve Davignon in De Tijd: 'Prinsen en prinsessen komen naar Bilderberg om er weg van de druk van hun status over het leven te leren. Het is een deel van hun opleiding, een van de weinige gelegenheden waar ze de kans krijgen even géén prins of prinses te zijn.'
Royalty's krijgen volgens De Tijd namelijk geen voorkeursbehandeling bij de Bilderberg Club. “De sfeer is zeer egalitair: iedereen spreekt wie hij wil spreken, ongeacht zijn functie, rang of stand. Er zijn ook geen genodigden met privileges: de zitjes in de zaal worden toegewezen volgens alfabet - het ene jaar beginnend bij de A, dit jaar vanaf de Z.”
Er is geen old boys network, en op de middag zijn er geen formele lunches, enkel buffetten waarbij iedereen bij iedereen kan aanschuiven. 'Zo'n informele sfeer is nodig', vindt Davignon tot slot in de krant, 'omdat elke genodigde op de conferentie de vragen moet durven te stellen die bij hem opkomen, ongeacht wie voor hem staat.'
foto: screenshot verslag Point - Prezi - YouTube
