Radaslav Totorov, die gedurende 15 jaar aan het hoofd stond van Kintex, in een boek van Guy Bouten over de Bende: “Voor de wapenindustrie brak in 1980 een gouden tijdperk aan. Het begin van acht vette jaren. In Libanon woedde een hevig conflict tussen de christelijke Falangisten en de Palestijnen. Wij (Bulgarije en de Sovjets via de KGB) steunden het kamp van de revolutionairen (Palestijnen), dat spreekt. De concurrentie – ik denk aan jullie bloeiende wapenbedrijven in het Luikse (FN) – koos de kant van de christenen en Israël.”
De opmerking van de topman van Kintex is interessant omdat het de steun van de Sovjets aan de Palestijnen onthult of bevestigt. En er is een bijkomende link naar ons land.
Op 11 oktober 1981 ontploft een bom in de koffer van een voertuig (Peugeot) van de Belgische opsporingsbrigade (BOB) van de rijkswacht op de hoek van de Noordstraat en de Leuvenseweg in Brussel. Het ging om een dienstwagen die door heel wat rijkswachters kon gebruikt worden. Niemand kon voorzien wie dat zou zijn.
Volgens een bron was er 16 kilo stukken metaal (schroeven en bouten) verwerkt in de bom.
Die bron: “De bedoeling was duidelijk om zoveel mogelijk collateral damage aan te richten, want de bom zou met een afstandsbediening tot ontploffing gebracht worden buiten de kazerne, in de straten van Brussel.” Anders gesteld: het was niet zozeer de bedoeling om de rijkswachters te treffen (dat ook), maar vooral de burgers die zich daar bevonden.
Die bron: “Het ging om blind terrorisme, dat bedoeld was om druk uit te oefenen op de Belgische overheid om de Palestijnse terrorist Saïd Al Nasr vrij te krijgen. Die moest enkele weken later voor het Hof van Assisen verschijnen voor moord.”
Er werden in die periode nog twee aanslagen gepleegd in ons land: op majoor Vernaillen (26/10/81) en in de Joodse wijk van Antwerpen.
Op 20 oktober 1981 vond een bomaanslag in Antwerpen plaats. Een autobom ontplofte voor een Portugees-Joodse synagoge in de Hoveniersstraat in de Diamantwijk in het centrum van Antwerpen. Drie mensen werden gedood en 106 anderen raakten gewond.
De bron: “(Rijkswachters) Robert Beijer en Madani ‘Dany’ Bouhouche waren er al jaren eerder in geslaagd om zich te laten aanwerven door recruteerders van de Soviet-inlichtingendiensten (KGB/GRU). In werkelijkheid waren zij evenwel dubbelagenten, die werkten voor de meest geheime van onze inlichtingendiensten : de C.I. (Counter Intelligence, gepatroneerd door Frankrijk).”
“De Russen hadden besloten hun Palestijnse bondgenoten een handje te helpen om Saïd Al Nasr vrij te krijgen. Zij deden daarbij een beroep op hun Belgische medewerkers Bouhouche en Beijer. Die konden niet anders dan de opdracht uitvoeren, zoniet betekende dat het einde van hun infiltratie. Dus verving de C.I. het ontstekingsmechanisme 's nachts door een veel minder krachtige lading.”
“Er volgde dan ook slechts een lichte explosie. De indruk werd gegeven dat de aanslag mislukte door een toeval. Want de officiële versie was dat een rijkswachter een electriciteitsdraad uit de koffer van de auto had zien hangen en die had losgetrokken. Op die manier moest vermeden worden dat de Russen en Abu Nidal argwaan zouden krijgen over de betrouwbaarheid van Bouhouche en Beijer.”
Het werpt een ander licht op de loden jaren ‘80.
