Is de Vlaamse regeringsvorming een verloren zaak?
Wat als politieke vastberadenheid niet genoeg is? Wellicht vragen ze zich dat af bij N-VA nu formateur Matthias Diependaele opnieuw naar de tekentafel wordt gestuurd. Zowel CD&V als Vooruit gooien roet in het eten van de Vlaamse regeringsonderhandelingen, en de tijd dringt. Achter de schermen lijkt er iets groters te spelen: verkiezingskoorts. Niemand spreekt het hardop uit, maar de zenuwen lopen hoog op. Is dit de stille dood van de Vlaamse regering?
De inhoud schiet tekort
Het begon allemaal met een reeks gesprekken tussen de N-VA, Vooruit en CD&V. De hoop was groot om de regeringsvorming snel over de finish te krijgen. Maar het draaide anders uit. Terwijl CD&V-voorzitter Sammy Mahdi en minister Jo Brouns zich aan tafel zetten met Diependaele, voelde de N-VA toch enige ruimte. Misschien, heel misschien, zou CD&V een iets soepelere houding aannemen dan Vooruit, die eerder op de dag resoluut de deur dichtsloeg. Maar dat was ijdele hoop. “De wil is er, de inhoud niet,” zo klonk het na een vijf uur durende ontmoeting. Een ontmoeting die, ondanks de hoop op doorbraken, eindigde met dezelfde frustraties.
In CD&V-kringen hoor je echter geen harde taal. "Het gesprek met Diependaele was constructief en respectvol," klinkt het in de wandelgangen. Maar publieke verklaringen vertellen een ander verhaal: de christendemocraten staan nog steeds op hun strepen en laten zich niet zomaar verleiden door de landingsnota van de N-VA.
De schaduw van de verkiezingen
Hoewel de formatiegesprekken officieel nog niet dood zijn, hangt er een geur van kieskoorts in de lucht. Elke partij probeert zich te profileren, niet alleen met het oog op de Vlaamse regering, maar vooral met de gemeenteraadsverkiezingen van 13 oktober in het vizier. Het is voor velen duidelijk dat er meer aan de hand is dan politieke onderhandelingen. Bij de N-VA vermoedt men dat Vooruit bewust aanstuurt op een impasse. De eisen van de socialisten – zoals maar liefst 3 miljard euro extra uitgaven – worden door de N-VA als totaal onrealistisch afgedaan. Het lijkt wel alsof Vooruit-voorzitter Conner Rousseau zijn pijlen meer gericht heeft op de burgemeesterssjerp in Sint-Niklaas dan op de Vlaamse regering.
Ook bij CD&V lijkt de interne spanning voelbaar. Terwijl Mahdi stoer blijft pleiten voor investeringen in welzijn en landbouw, lijkt de partij zich toch ook bewust van de politieke gevaren die op de loer liggen. Niemand wil het hardop zeggen, maar de gedachte dat de onderhandelingen misschien beter tot na 13 oktober worden uitgesteld, leeft duidelijk.
Ergernis bij de N-VA
Bij de N-VA groeit ondertussen de ergernis. Hoewel de partij beweert dat ze vastbesloten is om de Vlaamse regering voor 23 september te vormen – net op tijd voor de septemberverklaring van de minister-president – lijkt dat doel steeds verder weg. De frustratie richt zich vooral op het feit dat elke regeringspartner onmisbaar is, maar ook eisen stelt die de N-VA als obstakels beschouwt. Terwijl de N-VA probeert vast te houden aan een begrotingsevenwicht tegen 2027, wil Vooruit dat naar 2029 verschuiven. En zelfs als er middelen vrijkomen voor welzijn of openbaar vervoer, staan de socialisten niet te springen voor N-VA’s voorstel om bijvoorbeeld de ticketprijzen van.
Teveel water bij de wijn?
Dat de N-VA water bij de wijn zou doen door de verplichte gemeentefusies op te geven, helpt de spanningen niet verlichten. En hoewel de afschaffing van de provinciebesturen nog steeds op tafel ligt, blijft de vraag of dat genoeg is om de andere partijen over de streep te trekken.
Een stilstand die geen winnaar kent
Met de onderhandelingen in pauze, vooral door de uitvaart van Hilde Crevits' moeder, ziet het ernaar uit dat een nieuwe Vlaamse regering voor 23 september, laat staan voor de lokale verkiezingen, steeds onwaarschijnlijker wordt. De electorale impact van deze impasse, in combinatie met economische onzekerheid en de sluiting van Audi Brussels, zou weleens groot kunnen zijn. Geen enkele partij lijkt klaar om als overwinnaar uit deze politieke chaos te komen.
De klok tikt verder, en hoewel de communicatiekanalen niet volledig zijn dichtgegooid, is de vraag nu wie er als eerste de stekker eruit trekt.
(Foto: Joel Hoylaerts/Photo News)
