Mathilde heeft een overdekte markt bezocht. Ter plaatse vertelde ze dat burgers recht hebben op betaalbare en gezonde voeding. Zo is dat.
Mathilde doet natuurlijk de boodschappen niet zelf en op die markt heeft ze dan ook niets gekocht. Ze was er enkel om een boodschap te verkondigen. Waar zou ze die aankopen trouwens gestoken hebben? In haar handtas van Delvaux? Burgers die echt gaan winkelen, weten dat het leven niet goedkoop is. Op de foto zie je trouwens de prijs voor de gele courgettes: ruim 5 euro voor een kilogram. Dat is niet niets. Betaalbaar is iets anders. Maar hoe zou Mathilde dat weten.
De courgettes werden op biologische wijze geteeld, en dat maakt de producten een stukje duurder. Maar of Jan met of zonder de pet bereid is om meer dan 5 euro per kilo uit te geven voor de gehypte gele courgette, is twijfelachtig.
Het doet denken aan die andere recente anekdote van de Coburgs. Om hun kinderen wereldwijs te maken, stuurden Filip en Mathilde hun kinderen voor een keer op stap met het openbaar vervoer. Stel je voor! Ze moesten de metro in Brussel nemen. Om het veiligheidsrisico te beperken, werden er wel discreet 2 bewakers van de gewapende politie meegestuurd. Je weet toch maar nooit in Brussel.
Boudewijn stelde op het einde van zijn leven begin de jaren negentig dat hij die dag gelukkig was. Hij schreef in zijn dagboek dat een bevriend koppel hem had leren stofzuigen. Dat had hij nog nooit gedaan. Dankzij dat koppel wist hij eindelijk wat gewone mensen doen in het leven. Het was laat, maar niet te laat.
