Er wordt voor de socialisten te weinig naar de grote vermogens gekeken om het gat in de begroting te dichten.
Het is opnieuw crisis in de federale formatiegesprekken. Ondanks herhaalde pogingen lijkt Conner Rousseau, voorzitter van Vooruit, zich niet te laten overtuigen door de nieuwste versie van de “supernota”. De vraag rijst dan ook luid en duidelijk: wil Rousseau überhaupt nog naar Arizona, of sleept hij bewust de voeten om hervormingen te vermijden die gevoelig liggen bij zijn achterban?
Opnieuw een maak-of-kraakmoment
De sfeer rond de onderhandelingstafel is allesbehalve optimistisch. Net voor Allerheiligen riep De Wever zijn coalitiepartners bijeen voor wat hij bestempelde als een beslissend moment. Maar een akkoord bleef ook dit keer uit. Rousseau liet zich niet overtuigen en verwierp de nota, die volgens hem nog steeds niet tegemoetkomt aan een eerlijke lastenverdeling. De Vooruit-voorzitter vraagt om een meer rechtvaardige fiscale aanpak en eist dat De Wever de geplande belastingverlagingen opzijschuift ten gunste van hogere vermogensbelastingen, zoals een meerwaardebelasting. Het idee om een begroting in evenwicht te brengen zonder toe te geven op cruciale hervormingen, staat volgens Rousseau centraal, maar stuit op tegenkanting van de andere partijen.
Een “budget first”-regering of niets
Rousseau lijkt vastberaden: zijn prioriteit ligt bij een begroting die financieel gezond is, zonder de cadeaupolitiek waar hij geen voorstander van is. Toch blijkt er volgens ingewijden weinig animo rond de tafel voor zijn “budget first”-voorstel. De socialistische leider lijkt meer bezorgd over de sociale gevolgen van ingrijpende hervormingen in de pensioenen, arbeidsmarkt, en fiscaliteit. Dit zorgt voor frustraties bij de coalitiepartners, die volgens bronnen vinden dat Rousseau geen concrete tegenvoorstellen heeft ingebracht, zelfs niet met de alternatieve begrotingstabel die zijn studiedienst had voorbereid.
Tripartite en blokkades
De situatie lijkt nu muurvast te zitten. Voor De Wever is het maar de vraag of het zinvol is om de supernota nog verder te herschrijven. Het ontbreekt Rousseau aan een werkbaar alternatief, terwijl zelfs een tripartite met de PS uitgesloten lijkt: zonder de N-VA en MR is er weinig ruimte voor samenwerking met de socialisten. Hoewel Rousseau suggereert dat een centrumrechtse coalitie met Open VLD een uitweg zou kunnen zijn, oogt dat plan weinig realistisch. De liberale partij verkeert zelf in een fragiele situatie, en de invloed van dwarsligger Jean-Marie Dedecker kan zo’n coalitie onbestuurbaar maken.
Tijd is geen bondgenoot
Maandag moet De Wever opnieuw rapporteren aan het paleis, maar zonder akkoord dreigen de onderhandelingen nog vlang aan te slepen en zullen ze mogelijk zelfs een plaats veroveren in de top drie van de langstlopende formaties in de geschiedenis van dit onebstuurbaar land. De dames en heren van de wetstraat lijkt het niet te deren dat de klok ondertussen onverbiddelijk door tikt en de de economische situatie steeds zorgwekkender wordt. Het stilvallen van de Belgische jobgroei en de waakzaamheid van de ratingbureaus onderstrepen dat er dringend hervormingen nodig zijn om verdere economische achteruitgang te voorkomen.
