“In hun wijken is er weinig groen, zijn er geen fonteinen en openluchtzwembaden."
De daders worden alweer het slachtoffer. Na de brutale vechtpartij op het strand van Blankenberge, krijgt het Brussels schorremorrie toch weer steun en begrip, uit onverwachte hoek. In Het Nieuwsblad probeert criminologe Elke Van Hellemont het geweld te kaderen. Ze vindt het geen goed idee om Brusselse jongeren met migratieachtergrond nu extra te gaan controleren. Wanneer we dit lezen, verschijnen de beelden van het VRT-journaal op ons netvlies: een bejaard koppel wordt door de politie gecontroleerd en mogen Blankenberge niet binnen. De vrouw zegt dat ze mosselen willen gaan kopen.
Het lijkt erop dat Van Hellemont geloof hecht aan de drie leugenaars die beweren niets met de rellen te maken te hebben en mekaar zelfs niet kennen. In het tijdperk van de smartphone spreken de beelden hen echter zwart op wit tegen. Bovendien kunnen ze wel degelijk gelinkt worden aan een Brusselse bende. Maar spreken van bendegeweld is voor de criminologe een brug te ver en gaat het hier slechts om een uit de hand gelopen conflict.
Een anonieme jeugdwerker gaat in het bewuste artikel nog een stapje verder dan Van Hellemont en schildert het gespuis af als slachtoffers van de slechte infrastructuur en gebrekkige voorzieningen in ons land én (natuurlijk) corona: “Ze ontvluchten de ondraaglijke hitte van de hoofdstad. Verkoeling vinden is in hun wijken bijna onmogelijk. Er is relatief weinig groen, er zijn geen fonteinen en in de stad zijn ook geen openluchtzwembaden. De kust is dan vaak de goedkoopste manier om snel verkoeling te vinden. Bovendien brengen door de coronacrisis meer jongeren dan anders hun vakantie door in eigen land.”
Ze zullen het graag horen.
Vrijdag verschijnt het aangehouden drietal voor de raadkamer. Eén van hen had op zijn 15de al 18 criminele feiten op zijn naam staan. Het parket onderzoekt alle videobeelden en zoekt naar de identiteit van de andere relschoppers.
