Een tijdje geleden werkte ik samen met een arts. Geen gewone arts, maar een cardiologe met in totaal 13 of zelfs 14 jaar opleiding achter de rug. Tijdens een gesprek vertelde ze me dat de eerste optie bij een patiënt altijd is om niets te doen. Ze vertelde me dat het lichaam een sterk (zelf)regenererend vermogen heeft. Dat verbaasde me als niet-medisch geschoolde leek, maar toen ik de patiënten van het programma Dag dokter (Play4) zag, herinnerde ik me opnieuw haar uitspraak.
Een huisarts gaat langs bij een vrouw met een bloeddruk van 13 over 7, een hartslag van 64 en zuurstofsaturatie van 99 %. Niet echt waarden van een zieke vrouw. Niets doen dus. Een andere vrouw kan niet slapen en wil pillen van de dokter. HIj moet ze wel op naam van haar broer voorschrijven want de pillendraaier wil ze niet meer geven aan haar. Een man met terminale kanker wil dood, maar de dokter kan hem overtuigen om in leven te blijven.
Dag dokter is geen slechte tv, maar het doet me te veel denken aan televisie van een jaar of twintig geleden. Trage tv, en af en toe ook saaie tv. Als de beelden in zwart-wit waren opgenomen, dan zouden de kijkers nog geloven ook dat de dokters in de jaren 50 werkten.
Sinds de uitbraak van het coronavirus lijken andere ziektes en kwaaltjes op miraculeuze wijze van de aardbodem verdwenen. Maar vóór de pandemie ging de Vlaming wel eens vaker naar de huisdokter. In deze nieuwe dagelijkse reeks volgt Play4 in de vooravond 14 huisdokters in precoronatijd een hele week lang vanop de eerste rij, zowel bij hun consultaties en hun huisbezoeken als in hun privéomgeving. Van de dag die begint met het opstaan van de ene dokter, tot ‘s avonds laat wanneer een andere dokter het licht uitdoet.
De cases zijn volgens productiehuis De mensen soms erg banaal, maar minstens even vaak worden ze geconfronteerd met de bittere ernst van een zware ziekte of zelfs een overlijden. Ook de dokters zelf zijn zeer uiteenlopend: van een jonge dokter die net afgestudeerd is tot de ervaren ‘meneer doktoor’ die geen afscheid kan en wil nemen van zijn passie. Of het beroep van huisdokter er ooit nog hetzelfde zal uitzien, is nog maar de vraag …
De dokters komen uit alle uithoeken van Vlaanderen: Christophe Depamelaere (Wingene), Karin Campens (Harelbeke), Caï Lesaffer (Gent), Stephan Heyman (Tielrode), Anke Houtman (Aalst), Michiel Panhuysen (Vinderhoute), Nicolaas Vanderhoydonck (Antwerpen), Ruth Van Haelst (Westerlo), Peter Van Breusegem (Brussel), Bart Donders (Sint-Gillis), Bert Aertgeerts (Wilsele), Rachel Mandungu (Leopoldsburg), Jasmine Buelens (Gingelom), Rudi Thys (Bilzen).
