Het proces tegen glamourflik en voormalig politiebaas Glenn Audenaert ging eerder deze week van start. De rechtbank zou zich buigen over het feit of Audenaert 100.000 euro aannam van een vastgoedmagnaat Frank Zweegers in ruil voor de toewijzing van de hoofdzetel van het politiekorps in het Rijksadministratief Centrum (RAC), een gebouw in het bezit van Zweegers. Maar het proces was al gedaan voor het begon. De advocaat van de politiebaas tekende beroep aan tegen de samenstelling van de rechters.
Mieren neuken
Je ziet maar: een goede advocaat haalt het onderste uit de kan en weet op elke manier de ellendige bureaucratie van ons land zijn voordeel te draaien. In het geval van het proces tegen glamourflik Glenn Audenaert, trok diens advocaat, Hans Rieder, fel van leer tegen de samenstelling van de rechtbank.
Zijn argument was dat de rechterslijst niet vooraf gepubliceerd werd, wat volgens hem de rechten van de verdediging schaadt. De zaak werd uiteindelijk onbepaald uitgesteld, opnieuw een kink in de kabel voor een proces dat al meer dan een decennium aansleept.
Nog voor de inhoud van de zaak kon worden besproken, trok Rieder fel van leer tegen de procedure. “Wie zijn de drie rechters die hier zitten?” vroeg hij, om vervolgens aan te geven dat de namen alleen niet volstonden. “De samenstelling van deze rechtbank is niet vooraf gepubliceerd. Dat is nochtans een verplichting. Hoe kan ik controleren of een rechter mogelijk bevooroordeeld is? Misschien zit hier wel de zoon van een ex-lief,” sneerde hij.
Photonews
De fout van de rechtbank?
Volgens Rieder schendt België al tien jaar Europese richtlijnen door rechtbanksamenstellingen niet transparant te maken. Volgens hem wijst De Raad van Europa hen hier telkens op en moet dit proces terug naar de voorzitter om te beslissen hoe verder te gaan.
Aanvankelijk wilden de rechters in Dendermonde niet ingaan op de argumenten van Rieder en besliste de rechtbank om de zaak gewoon te laten doorgaan. Ze verwezen naar een arrest van het Hof van Cassatie dat stelt dat de dienstregeling niet publiek gemaakt hoeft te worden. Maar Rieder zette door en riep artikel 88 van het Gerechtelijk Wetboek in, dat stelt dat incidenten rond de samenstelling van de rechtbank door de voorzitter moeten worden behandeld.
Toen de rechtbank ook dat naast zich neerlegde en het openbaar ministerie zijn pleidooi wilde starten, trok Rieder abrupt naar de griffie om beroep aan te tekenen. Dit legde het proces volledig stil. Twee uur na de aanvang van de zitting zat er niets anders op dan de zaak opnieuw uit te stellen.
Hij gaat ermee wegkomen
Door het beroep dat Rieder aantekende, moet de kwestie eerst door het Hof van Beroep in Gent worden uitgeklaard. Pas daarna kan het proces inhoudelijk behandeld worden. Hoe lang dit zal duren, is onduidelijk. Dit uitstel, een zoveelste hoofdstuk in een tergend lang aanslepend dossier, zorgt voor veel frustratie bij betrokken partijen.
Had de rechtbank nu gewoon simpelweg de namen van de drie rechters bekendgemaakt, dan had de zaak kunnen verdergaan. Maar elke keer laat ons rechtssysteem zich in de luren leggen door advocaten die duidelijker slimmer en sluwer zijn dan de rechtbank zelf. Hoe zou je zelf zijn? Zij verdienen uiteindelijk dik hun boterham bij het uitstellen van dergelijke zaken. En als ze dit lang genoeg kunnen doen, gaat hun cliënt vrijuit omdat de zaak verjaart.
Denk maar aan de zaak van Patrick Lagrou, de grootste wietboer van België die na vijftien jaar procederen vrijuit gaat en uiteindelijk zijn drugsgeld zal terugkrijgen.
