Onze premier vindt dat Poetin gestraft moet worden voor zijn gruweldaden in Oekraïne. Gelijk heeft hij, maar aan de andere kant: er zit veel meer Poetin in De Croo dan je denkt…
Op 4 maart werd er in het land van Poetin, tijdens een plenaire vergadering, een nieuwe wet goedgekeurd. Die wet stelt dat er op het verspreiden van nepnieuws, en het in diskrediet brengen van Russische strijdkrachten, verboden is. Wie de nieuwe wet overtreedt, riskeert een boete van 700.0000 tot anderhalf miljoen roebel of een gevangenisstraf van maximaal drie jaar. Die geldboete is vandaag afgerond tussen de 6000 en 13000 euro. Maar hou er rekening mee dat de Russische munt sinds de oorlog in Oekraïne in duikvlucht is. Iemand die in Rusland goed zijn Borsjtsj verdient, vangt ongeveer 24.000 roebels per maand. Een boete van tussen de 29 en de 62 maandlonen dus.
Wat de enige waarheid is die gebracht mag worden, dat bepaalt Poetin. Die waarheid is: Poetin is de beste die we ooit hebben gehad, er is helemaal geen oorlog gaande in Oekraïne, die gekke Oekraïeners bombarderen zichzelf om ons de schuld te geven, Russische militairen zijn op oefening en niet op oorlogspad. Eenieder medium dat iets anders probeert te beweren, krijgt dus een geld- of gevangenisboete.
Hoe brengt dat ons nu bij onze premier? Wel, daarvoor moeten we even terug naar 2018. Toen was hij nog geen premier, maar wel minister van Digitale Agenda en Telecommunicatie. Je weet wel, de periode waarin hij op nog steeds onverklaarde wijze het privénummer van adult-ster Eveline Dellai wist te pakken te krijgen.
Wel, tijdens die periode en in zijn hoedanigheid als minister van Digitale Agenda en Telecommunicatie dus, liet Alexander De Croo weten dat hij de strijd zou aanbinden tegen fakenieuws. Hoe hij dat zou doen? “We moeten inzetten op factchecking”, klonk het toen in een persbericht. “Ik denk bijvoorbeeld aan een Europees netwerk van factcheckers die snel kunnen nagaan of een bericht enige waarheid bevat.”
Toen kwam de coronacrisis en werd er in Europa gefactchecked dat het een lieve lust was. Knack werd de Vlaamse tak van het Europees netwerk van factcheckers. Aanvankelijk namen ze hun job nog serieus, en probeerden ze de dingen écht te factchecken. Maar naarmate er meer te factchecken viel, waren conclusies als ‘We beschouwen dit als onwaar, omdat niet kan bewezen worden dat het wel waar is’ al voldoende om iemand de mond te snoeren.
P-magazine zat in de hoek waar de factcheck-klappen vielen. We zagen daardoor het bereik van onze social media met meer dan negentig (!) procent terugvallen. Zelfs een artikel over een satirisch liedje van Clouseau, of een grap over Marc Van Ranst, waren genoeg om ons te ‘factchecken’. P-magazine moest gemuilkorfd worden en blijven.
Later vernamen we uit een goeie bron waarom. De Vivaldisten waren van mening dat wij op een ‘polariserende’ manier berichtten over de coronacrisis.
Excuseer? Zoek de betekenis van dat woord eens op: ‘Polariseren is een proces waarbij de tegenstellingen tussen groepen in de samenleving sterker worden, waardoor groepen steeds meer tegenover elkaar komen te staan.’
Nu kan dat aan ons liggen, maar wij zijn van oordeel dat het net diezelfde Vivaldisten waren die nogal polariserend berichtten over de coronacrisis. ‘Het is de crisis van de ongevaccineerden’, ‘niet-gevaccineerden zijn egoïsten’,… dat zijn niet ònze woorden. Integendeel: onze boodschap heeft altijd geklonken: laat de mensen zélf beslissen of ze al dan niet een vaccin willen, je hoeft ze niet te dwingen. En je hoeft gevaccineerden en ongevaccineerden niet tegen elkaar op te zetten. Om maar één voorbeeld te geven.
Om terug te komen bij de titel: in Rusland bepaalt Poetin wat de waarheid is, en zijn de feiten van geen tel. In ons land, en dan vooral tijdens de voorbije coronacrisis, is het de regering De Croo die bepaalt wat de waarheid is, en zijn de feiten ondergeschikt. Er zit dus heel wat Poetin in De Croo...
