“Oeps, I did it again.”
De wedstrijd van de Rode Duivels tegen de Tjechen, bevestigt wat we al wisten. We hebben een offensief sterke ploeg, met een goede keeper, maar met een twijfelende verdediging. Lukaku bevestigde zijn talent met een doelpunt in zijn 100ste match voor het nationale elftal. Dat doelpunt was meteen ook goed voor een ander fabelachtig record: het was zijn vijftigste doelpunt in zijn laatste vijftig wedstrijden voor de Rode Duivels.
Ook op dreef: Hazard. Spelen voor de Rode Duivels werkt bevrijdend voor iemand die in Spanje zijn draai niet weet te vinden. Verrassend ook was Alexis Saelemaekers. Samen zijn zij zijn de heilige drievuldigheid die de punten op het bord schoot. Saelemaekers is met zijn 22 jaar alvast een ticket voor de toekomst. Hij speelt heerlijk ongeremd en een beetje ‘dirty’. Leuk om een keer – excuseer ons Frans – een smeerlapke in de ploeg te hebben.
Doch, laten we Hans Vanaken niet vergeten, de Vlaamse ideale schoonzoon die tijdens het EK zijn ding niet mocht doen van Martinez, maar nu met zijn heerlijke assists bewijst dat hij zijn plek verdiend. Als de kat van huis is (De Bruyne) dansen de muizen. Tot slot hebben we - gelukkig - het genie van een boomlange keeper. Zonder hem hadden de kaarten wel eens heel anders kunnen liggen. Want, hoe je het ook draait of keert, als we straks op het WK échte toppers tegen krijgen, dan zal meteen duidelijk zijn dat onze verdediging kaas met gaatjes is. Zijn we dan goed? Of net niet goed genoeg?
