Of zouden we toch beter als underdog starten?
België staat op nummer één in de ranking, maar het voelt niet zo. Deemoed en over-relativering zit in de aard van het volk. De geschiedenis leert ons dat we het best gedijen in de rol van de underdog. Daarom was de match van gisteren tegen Kroatië goed slecht nieuws. Ja, we speelden in de eerste helft als een kampioen. Ja, we hebben een ongeziene luxe aan aanvallende spelers. Ja, we hebben dé man van het EK vooraan staan: Romelu Lukaku. Onze tegenstanders zullen zonder meer schrik van hem hebben. Ga er als verdediger maar eens tegen staan, stop die tank maar eens af. Maar zijn we op ons best in een favorietenrol? Waren we gisteren niet zoveel beter omdat we tegen Griekenland niet goed waren en wat hadden goed te maken? Is een goede laatste oefenmatch een opsteker voor de eerste match tegen Rusland, of niet niet?
Lukaku was alvast opnieuw beslissend en zit nu al aan 60 doelpunten bij de nationale ploeg. Met iets meer geluk had hij gisteren zelfs 2 keer kunnen scoren. De cijfers waarmee Romelu zich omkranst zijn indrukwekkend. Amper 93 caps had Romelu Lukaku nodig om ruim 60 interlandgoals te maken. Hij doet daarmee beter dan een indrukwekkend lijstje toppers als Neymar (95 caps), Drogba (96), Klose (107), Lewandowski (109), Ibrahimovic (110), Suarez (114), Messi (121) en C. Ronaldo (129).
Maar het beste nieuws van gisteravond was niet het indrukwekkende offensieve vermogen, maar de vaststelling dat ook onze verdediging stand hield en daarmee levert Martinez één collectief op dat er staat als één blok. En dan hebben we De Bruyne er nog niet eens bijgeteld.
Blijft de vraag op Hazard écht wel een meerwaarde betekent. Hij werd slechts 10 minuten opgesteld en daar wordt niemand beter van. Je kan je de vraag stellen of Hazard straks écht een surplus is, of dat we teveel op zijn talent gaan rekenen ten koste van het collectief. Voetbal wordt nog altijd met elf gespeeld.
