Je mag een mening hebben, zolang het maar de juiste is.
De Hongaarse premier Viktor Orbán is een luis in de pels van politiek Europa. Hij schopt graag rel, neemt geen blad voor de mond en is verslaafd aan de macht. De man heeft extreme meningen die vanuit de rechtse hoek komen. Dat is wat Orban ook geregeld doet, als een bokser uithalen met een (spreekwoordelijke) rechtse hoek. Internationaal raakt zijn land verder geïsoleerd. De warme banden met Rusland leiden tot ergernis in het Westen en Centraal-Europa. In Brussel houdt Orbán zijn poot stijf en levert hij kritiek op steun voor Oekraïne.
Gisteren wilde hij zijn veto gebruiken om de onderhandelingen over de toetreding van Oekraïne en Moldavië tegen te houden. Doch, de Duitse bondskanselier Olaf Scholz bedacht een Belgisch handigheidje. Weet je nog dat koning Boudewijn de abortuswet weigerde te ondertekenen, waarop de regering hem "tijdelijk in de onmogelijkheid stelde om te regeren"? Zoiets dus. Bij de stemming moest Orban even de zaal verlaten, zodat de 26 andere landen snel snel de onderhandelingen over de toetreding van Oekraïne en Moldavië konden goedkeuren. En zo geschiedde. Charles Michel glunderde na afloop als een kind dat net zijn Sinterklaas had gekregen: er was een democratische beslissing genomen. Oekraïne mag straks bij de club komen.
The European Council has decided to open accession negotiations with Ukraine & Moldova. #EUCO granted candidate status to Georgia. And the EU will open negotiations with Bosnia and Herzegovina once the necessary degree of compliance with the membership criteria is reached and…
— Charles Michel (@CharlesMichel) December 14, 2023
Maar Orban bleef erbij dat het “een slechte beslissing” is om de toetredingsonderhandelingen met Oekraïne op te starten. Daar had de democraat Alexander De Croo in zijn schoonste Engels voor de internationale pers het volgende op te zeggen: “Als je beslist en je bent het eens met die beslissing en dat is wat 27 landen in de ruimte deden, dan moet je achteraf niet zeggen dat je een andere mening hebt. Als je deel bent van de beslissing, dan ben je akkoord met de beslissing, en anders hou je gewoon je mond.” Een nieuwe definitie van democratie?
Maar dan wordt het hilarisch. Terwijl de premier van de ‘Open Vlaamse Liberalen en Democraten’ de micro’s van de nieuwscamera’s verlaat, hoor je hem zeggen: “Dat had ik niet mogen zeggen.”
We vragen ons af wat De Croo bedoelt met ‘dat had ik niet mogen zeggen’. Had hij het beter niet gezegd omdat het een niet-democratische uitspraak is? Of had hij het niet mogen zeggen omdat het (stiekem) zijn mening is over democratie?
Niet veel later bereikte de Europese Unie geen akkoord over financiële steun (50 miljard euro) voor Oekraïne. Orban had deze keer de zaal niet verlaten en lag dwars.
