(Column van Steven Arrazola de Oñate)
‘In wa veur ne weireld leven wij na?’ vroeg François Backeljau zich af in 1994. Toen Luc Wyns de bekende VTM-serie schreef leefden we eigenlijk in een best simpele wereld. Onze politici waren destijds over het algemeen nog bezig met serieuze zaken. Er waren natuurlijk wel wat uitzonderingen en ook toen hadden we al corrupte politici. Het was overigens uitgerekend in dat jaar dat Frank Vandenbroucke, op dat ogenblik minister van Buitenlandse Zaken in de federale regering, ontslag nam nadat bleek dat hij de opdracht had gegeven om het ontvangen Agusta-smeergeld te verbranden. Vandaag, bijna dag op dag dertig jaar later, komt deze corrupte man opnieuw in opspraak. Deze keer als minister van Volksgezondheid in het dossier van de vaccingate. Zelfs binnen de regering worden kritische vragen gesteld, maar hij weigert simpelweg te reageren. Zijn collega's laten hem ongestoord zijn gang gaan. Wat eigenlijk verbazingwekkend is. Hij gedraagt zich als een Minister van Destructie, die transparantie eist van iedereen behalve van zichzelf. Autoritair en verontrustend. Toch lijkt dit gedrag helaas typerend te zijn voor deze dictatoriale persoon.
Politieke vernieuwing?
Het is opmerkelijk dat uitgerekend deze week de terugkeer van enkele andere oudgedienden, die zeker niet zonder controverse zijn, werd aangekondigd. Allereerst Willy Claes. Een goede vriend van Meester Frank, die op zijn vijfentachtigste opnieuw opduikt in de politieke arena. Een slimme zet van de socialisten om het Agustaschandaal nieuw leven in te blazen tijdens de campagne. Het is bijna ongelooflijk. Willy kreeg zelfs de kans om dit uit te leggen in De Afspraak, waar hij nonchalant vertelde dat hij eigenlijk niet zo heel veel heeft gefraudeerd en dat het grootste deel van het geld niet naar hem, maar naar zijn partij is gegaan. Hij hintte zelfs naar een boek waarin hij dit alles zal uitdiepen. Het is moeilijk voor te stellen dat iemand zo'n schade toebrengt aan zijn eigen partij. Ik vond zijn opmerking op z'n zachtst gezegd verbijsterend. Opvallend genoeg heeft geen enkele journalist er een woord aan gewijd. In plaats daarvan werd de veroordeelde crimineel bijna op een voetstuk geplaatst en geprezen. Om de politieke vernieuwing nog meer kracht bij te zetten, kondigden ook Tobback en Vogels deze week aan dat ze terugkeren naar het politieke toneel om hun respectievelijke partijen te ondersteunen bij het overtuigen van de kiezers. Zal vogelende Mieke opnieuw aankloppen voor een uittredingsvergoeding? Is haar vorige vergoeding van 430.000 euro al op? Waarom hebben we behoefte aan nieuwe gezichten en ideeën als we de 'greatest hits' uit het verleden kunnen recyclen?
Genderneutrale verkeersborden
Het meest grappige in de politiek deze week vond ik persoonlijk de aankondiging van genderneutrale verkeersborden. Minister van Mobiliteit Gilkinet bracht zonder blikken of blozen naar buiten dat er binnenkort verkeersborden zullen zijn die voldoen aan een 'woke' standaard in ons land. Hoewel het geen vroege 1-aprilgrap is, is het een reactie op de critici die beweren dat er geen daadkracht meer is in ons land. Het is duidelijk dat dit soort acties nog steeds mogelijk zijn. Ik vraag me wel af hoe deze borden eruit zullen zien. Zullen de figuurtjes op de borden een roze paardenstaart krijgen of komt er een regenboogvlag op? Gaan de borden niet langer worden gemonteerd op een paal? Zullen vrouwelijke figuren een zichtbaar piemeltje krijgen en komen er mensen van verschillende etniciteiten op de borden? Tot nu toe waren de figuren op deze borden immers alleen maar zwart, wat wellicht als discriminerend kan worden ervaren naar blanke mensen toe.
Deze borden lijken nu prioriteit ondanks het begrotingstekort van 20 miljard euro. Ik vraag me af wat dit zal kosten. Ik vermoed dat hier behoorlijk wat geld aan verdiend zal worden door bepaalde partijen. Zal ‘de Keizer van de Wegwijzer' Glenn Janssens opnieuw een lucratieve overheidsopdracht binnenhalen? De kans lijkt groot. Het lijkt er echter op dat we hier maar weinig over zullen lezen in de kranten. Niet alleen verkeersborden worden door het Vivaldi-kabinet genderneutraal gemaakt. Deze week was er ook ander opvallend nieuws: ook de wetgeving zal binnenkort genderneutraal worden. De bescherming van zwangere mannen was bijvoorbeeld onvoldoende geregeld in de strafwet. Daar is nu eindelijk verandering in gekomen. De prioriteiten van het Vivaldi-kabinet worden steeds duidelijker.
Krantencontract
Als je dacht dat onze Vivaldisten na dit alles wat rust namen ben je verkeerd. Er werd nog naarstig verder gewerkt. Ze hebben immers ook een akkoord bereikt over het krantencontract. Voor de mensen die hier niet van op de hoogte zijn even wat duiding. De overheid wilde dit contract opnieuw gunnen aan BPost, dat praktisch nog steeds een overheidsbedrijf is. Ze schreven een aanbesteding uit die eigenlijk alleen door BPost kon worden gewonnen. Maar tot ieders verbazing kwam een ander bedrijf, genaamd PPP, als winnaar uit de bus. Dit leidde tot een crisis binnen de federale regering. Na dagenlange onderhandelingen werd deze week besloten om het contract simpelweg niet te gunnen. Blijkbaar maakte de rechtszekerheid niet veel uit voor hen. De Vivaldi-politici waren echter trots en vertelden aan journalisten die hen genegen zijn dat hun besluit de begroting een besparing oplevert van 70 miljoen euro.
Helaas blijkt dit niet te kloppen. Zowel onze ministers als de journalisten blijken niet zo goed te kunnen rekenen. Het krantencontract kost onze overheid jaarlijks namelijk 125 miljoen euro. Ik vind het ronduit schokkend dat de overheid zoveel geld uitgeeft aan dit contract. Maar vanaf nu zal dat dus afgebouwd worden. In de eerste fase wordt BPost nog gesteund met 75 miljoen euro in plaats van 125 miljoen euro. Echter is er daarnaast ook besloten om 50 miljoen euro aan fiscale voordelen te geven aan grote mediahuizen en nog eens 3 miljoen euro aan krantenwinkels. Als je deze bedragen optelt, kom je uit op 128 miljoen euro. Zelfs een kleuter begrijpt dat dit meer is dan 125 miljoen euro dus is er helaas geen sprake van besparing. Dit is politiek cynisme ten top. Ook de media presenteerden dit als een besparing deze week. Dat is begrijpelijk want zij krijgen er zelf ook een deel van. De bevriende propagandakanalen moesten immers ook tevreden gehouden worden. Het is tenslotte belastinggeld, toch? Over zes maanden zijn er verkiezingen. Kunnen de partijen zich veroorloven de krantenbazen tegen de haren in te strijken? Het is een typisch Belgisch compromis. De enige verliezer is de belastingbetaler. Naar mijn mening zouden mediahuizen geen staatssteun mogen ontvangen. Anders kunnen ze niet neutraal zijn, dat is de laatste jaren wel duidelijk geworden. We hebben gewoon te maken met een propagandamachine. Waar onze Vivaldi-politici niet aan hebben gedacht is dat de winnaar van de aanbesteding, PPP, natuurlijk niet blij is met deze beslissing. Zij zien het geld dat zij zouden moeten krijgen nog steeds naar BPost gaan terwijl zij niets krijgen. Het is begrijpelijk dat ze afgelopen vrijdag hebben aangekondigd naar de rechtbank te stappen. Het bedrijf eist een vergoeding voor de investeringen die tijdens de aanbestedingsprocedure zijn gedaan en twijfelt aan de wettigheid van de tijdelijke verlenging van het contract van BPost. Naar mijn mening zou het onaanvaardbaar zijn als zij deze zaak niet winnen. Het zal weliswaar behoorlijk wat miljoenen kosten, maar dat lijkt niet uit te maken gezien onze ministers beweren dat hun beslissingen veel geld zullen besparen. Kennelijk doet gek zijn niet veel pijn.
Christian Van Thillo
Bij DPG Media waren ze natuurlijk in hun nopjes over de miljoenen die opnieuw hun kant opkomen. Geen enkel mediabedrijf in de wereld krijgt meer subsidies. Hierdoor konden ze de afgelopen jaren uitgroeien tot het grootste en machtigste mediabedrijf van gans Europa. Afgelopen week legden ze overigens nog een hallucinant bedrag van maar liefst 1.1 miljard euro op tafel voor de overname van RTL Nederland. Ze hebben blijkbaar niet genoeg geld om zonder subsidies een krant bij je thuis te kunnen leveren, maar wel dit gigantische bedrag om opnieuw een mediabedrijf over te nemen. Nog niet zo heel lang geleden schreeuwden onze politici en journalisten moord en brand over Berlusconi die nogal veel media in Italië in handen had. Maar nu is het ijzingwekkend stil rond Christian Van Thillo, die veel meer macht heeft dan Berlusconi ooit heeft gehad. Het is een publiek geheim dat de belangrijkste Vivaldi-excellenties uit zijn hand moeten eten. Indien ze dat niet doen haalt Christian een schandaal uit de kast. Op deze manier zitten bijvoorbeeld zowel Alexander De Croo als Conner Roussau muurvast en kunnen ze niet anders dan naar de pijpen van Christian dansen.
Regimekanaal promoot communisme
Wellicht zou je kunnen denken dat het een voordeel is dat we nog steeds een publieke omroep hebben die niet in handen is van Van Thillo. Die zou wellicht voor een tegenwicht kunnen zorgen. Jammer genoeg blijkt dit niet het geval. Ze zijn namelijk ook afhankelijk van aanzienlijke belastinggelden. Hierdoor zijn ze geneigd te doen wat de politieke meerderheid van hen verwacht. Deze week zagen we daar weer een prachtig voorbeeld van. De Afspraak bood een platform aan professor Ingrid Robeyns, die pleitte voor een maximumvermogen van 1 miljoen euro per persoon. Ze schreef onlangs het boek ‘Limitarisme’. Volgens de hoogleraar politieke filosofie is extreme rijkdom schadelijk voor de samenleving, de planeet en de democratie. Bovendien beschouwt ze het vaak als onverdiend. In haar visie is één miljoen euro per persoon ruim voldoende om comfortabel te leven. Ze stelt eveneens voor om een erfenis te beperken tot 200.000 euro.
Misschien kan dit voor sommigen positief klinken aangezien de meeste mensen niet zo'n vermogen bezitten. Nochtans kan dit ook gewone burgers treffen. Stel dat je enig kind bent en de woning van je ouders erft, dan zou je waarschijnlijk meer dan 200.000 euro erven. Wat gebeurt er met het bedrag boven deze grens? Dat gaat naar de staat. En we weten hoe ze met ons geld omgaan. Indien dit ooit werkelijkheid wordt zal het dus niet alleen grote ondernemers treffen maar ook de doorsnee burger.
Het lijkt er steeds meer op dat privébezit wordt beschouwd als iets dat je slechts tijdelijk mag gebruiken tot de staat het komt opeisen. Indien dit voorstel wordt omarmd zou dat betekenen dat eigendommen zoals vastgoed, kunst en zelfs bedrijven snel verkocht moeten worden om de staat te betalen. Daarnaast zouden (familie)bedrijven na een overlijden eigendom worden van de overheid, wat zou leiden tot een vergaande nationalisatie. Dit voorstel zou een recept zijn voor collectieve verarming en enorme vernietiging van welvaart. Het lijkt eerder op wereldvreemd radicaal links geklets dan op een zinvolle oplossing. Als 'professor' Robeyns haar ideeën wil verspreiden, laten we dan alsjeblieft de academische titel achterwege laten. Dit heeft niets met wetenschappelijke expertise te maken maar alles met ideologisch activisme. Het lijkt een poging om de overheid nog meer macht te geven over onze bezittingen. Dit soort communistisch gedachtegoed is verontrustend.
Wanneer het IJzeren Gordijn viel, migreerden mensen toen van hier naar daar of omgekeerd? Het regimekanaal promoot nog liever communisme dan enige kritische noot over Vivaldi te laten horen. Zijn er landen waar het communisme daadwerkelijk succesvol is geweest? De vraag stellen is ze beantwoorden.
Spion voor China?
Het nieuws dat vrijdag overal in de media verscheen was de rol van Frank Creyelman, gemeenteraadslid voor Vlaams Belang in Mechelen, als informant voor China gedurende meer dan drie jaar. Peking probeerde zo invloed uit te oefenen op het EU-beleid ten opzichte van China. Dit werd gemeld door de Financial Times, Le Monde en Der Spiegel op basis van uitgelekte sms- en chatberichten. Toen ik dit nieuws hoorde, kon ik eigenlijk niet anders dan lachen. Met meer dan tien jaar ervaring als inlichtingenofficier denk ik wel dat ik iets afweet van spionage en de methoden die internationaal worden gebruikt, ook door ons nota bene.
Hoewel de details nog niet volledig bekend zijn, lijkt het erop dat dit weinig te maken heeft met spionage. Als ik het juist interpreteer tenminste. Soortgelijke activiteiten voor de VS of Israël worden beschouwd als lobbywerk, iets wat kennelijk als acceptabel wordt beschouwd. Voormalig premier Yves Leterme verricht dit werk al jaren voor China en waarschijnlijk wordt hij hier veel royaler voor beloond dan Frank Creyelman. Heeft iemand hier in de afgelopen jaren iets over gelezen in de media? Is Yves ooit als spion bestempeld? Dit nieuws wordt echter als spectaculair gebracht. Internationaal wordt dit gebruikt om China in een negatief daglicht te plaatsen en nationaal springt men graag op de kar omdat het 'fijn' is om Vlaams Belang in diskrediet te brengen.
Tom Van Grieken reageerde onmiddellijk en zette Frank Creyelman meteen uit zijn partij. Bij Vlaams Belang wordt een gemeenteraadslid dat verdacht wordt van corruptie onmiddellijk uit de partij gezet. Terwijl bij de gevestigde partijen politici die veroordeeld zijn voor ernstige en herhaalde corruptie gewoon op verkiezingslijsten komen en zelfs minister worden. Het grote probleem is natuurlijk dat Vlaams Belang sinds 2019 consequent hoog scoort in peilingen. Daarom wordt de gevestigde pers ingezet om met halve waarheden en hele leugens de partij verdacht te maken. Zo proberen ze de kiezers af te schrikken. Waarom zouden ze anders honderden miljoenen aan subsidies ontvangen, zoals ik eerder in dit artikel vernoemde? Ze zijn er om het huidige regime te beschermen door de bevolking van verkeerde of minstens eenzijdige informatie te voorzien.
Het mooie is echter dat de Vlaming veel minder dom is dan onze excellenties en journalisten beseffen. De Grote Peiling van afgelopen vrijdag maakte dat opnieuw zeer duidelijk. De partij van de premier is ondertussen de kleinste partij van Vlaanderen geworden en houdt nog amper de helft van de zetels over die ze behaalden in 2019. Een partij met geschiedenis van meer dan 175 jaar is volledig in de prak gereden voor de carrière van één man. Open Vld is op deze manier weer een stapje dichter bij de kiesdrempel. Mooi! Ze hebben nog zes maanden tijd om het werk helemaal af te maken. Gelukkig gaan ze zich klungelig in hun eigen voeten blijven schieten. 9 juni 2024 wordt een schitterende dag.
