Er wordt al eens gesteld dat de beste filosofie in romans verscholen zit. In een Russische stationsroman kun je bijvoorbeeld lezen dat alle gelukkige gezinnen op elkaar lijken. Ze zijn ook saai en dus niet geschikt voor televisie.
Aangezien er niet meer gelezen wordt, zit de beste filosofie vandaag verstopt in televisieprogramma’s. Het mooiste voorbeeld is zonder twijfel de filosofische reeks De Verhulstjes. Het programma gaat over roem en vergankelijkheid, tijd, de (on)zin van het leven, angst, familiebanden, liefde. Kortom, de dingen des levens.
Om de verjaardag van Gert een week te vroeg te vieren, werd een camper gehuurd. Viktor mocht aan het stuur zitten om het viertal naar een restaurant in Bachten de Kupe te brengen. Daar mocht door de coronacrisis uiteraard niet gegeten worden en dus werden de voedingswaren naar de camper gebracht.
Gert had weinig vertrouwen in de stuurmanskunsten van zijn zoon. Je ziet dat dit knaagt aan de jongen. Een filosofische tip: een van de vorige vrouwen van Helmut Lotti schreef ooit een stukje dat volgens mij tot het beste van de Vlaamse cursiefjes gerekend mag worden (geen ironie hier). Ze schreef hoe ze als beginnende autobestuurder met haar vader naar Parijs reed. Haar vader had het volste vertrouwen in haar, deed zijn schoenen uit en legde zijn voeten op het dashbord. De vader van die jonge vrouw overleed iets later en ze schreef dat ze er alles voor over zou hebben om de zweetvoeten van haar vader te ruiken.
Over geuren gesproken: Marie eet geen vlees en dus moest de kaas strikt gescheiden worden van de rest van het voedsel. Het doet een beetje denken aan de spijswetten van onze Joodse vrienden. Marie houdt ook niet van slakken, meer specifiek het soort zonder huisje. Je zou hier ook weer iets filosofisch achter kunnen zoeken. Naakt betekent hulpeloos en alleen.
Het programma gaat eigenlijk over vergankelijkheid, dood en verval. Toeval wil dat Gert en ik van hetzelfde bouwjaar zijn. Dat wil zeggen dat we beiden ontsproten zijn uit een druppel die onze wellustige vaders op een bepaald onbewaakt ogenblik eind de jaren zestig geproduceerd hebben, weliswaar op verschillende tijdstippen en plaatsen. Voor jongeren die zich al eens afvragen wat de zin van het leven is (filosofie): dat is het. Je bent er omdat je vader (of een andere man) zich eens goed heeft laten gaan met je moeder. Elisabeth zou natuurlijk kunnen zeggen dat dit niet waar is. We hebben het over gewone mensen die gewone wellustige dingen doen, niet over paleisbewoners die kunstmatige levens leiden.
Persoonlijk ben ik nogal een fan van Sartre en Camus die vrij gelijklopende zaken over het leven stellen. Camus is opnieuw hip en dat is een goede zaak. In tijden van goed onderwijs in Vlaanderen (zeg maar de jaren tachtig of zo), was de lectuur van Camus nog verplicht in de Franse les.
Merkwaardig genoeg - of net niet - waren de fransozen geen al te beste vrienden. Sartre zou overigens eens goed lachen met de ooglidoperatie van Gert. Sartre had ondanks zijn alhaast spreekwoordelijke lelijkheid bijzonder veel succes bij de dames wat aantoont dat sommige vrouwen op verstandige en humoristische mannen vallen.
Gert worstelt dus met die vergankelijkheid, net als alle mannen en vrouwen die een dag ouder worden. Net zoals iedereen dus. Onlangs was er een jonge vrouw die van een brug zou springen van zodra ze het eerste grijze schaamhaar had ontdekt terwijl ze met een spiegeltje haar vagina bestudeert. Dat hebben we Gert gelukkig niet horen zeggen. Hij lost die vergankelijkheid op met een weekend in Amsterdam (hoeren en drugs) en enkele schoonheidsoperaties. Sartre zou eens monkelen.
