Sommige vaccinologen beweren dat de spikes (stekeleiwitten) die gemaakt worden na de injectie van de mRNA-coronavaccins Comirnaty van Pfizer en Spikevax van Moderna lokaal blijven. Het vaccin wordt immers intramusculair ingespoten.
Dat is in elk geval feitelijk onjuist. Een klein deel van de door onze cellen gemaakte stekeleiwitten (spikes) belandt immers in de bloedbaan en eindigt in organen. Japanse onderzoekers vonden dat resultaat na een zogeheten biodistributiestudie. Japan deed immers eigen preklinische en klinische proeven voordat het vaccin werd goedgekeurd voor gebruik voor Japanse burgers.
Japan ging meer specifiek de verspreiding (biodistributie) van die mRNA-vaccins over het lichaam na. In die Japanse studie hoopte een vrij aanzienlijk deel van het Pfizer-mRNA-vaccin en de spikes zich op in de injectieplaats, lever, milt, bijnieren en eierstokken na 48 uur na intramusculaire injectie. Het onderzoek werd uitgevoerd op ratten en apen.
De vraag is nu of dat gevaarlijk is of niet. Bezorgde artsen schreven onlangs een brief naar het Europees Geneesmiddelenagentschap EMA. Van dat agentschap kwam uiteindelijk een ontwijkend antwoord dat dus geen uitsluitsel kan geven. Daar wordt gesteld dat een dergelijke biodistributiestudie niet nodig is bij het verlenen van een voorwaardelijke marketinggoedkeuring voor die vaccins ondanks het feit dat het toch om het grootste biomedische project gaat in de geschiedenis van de mens en dat op basis van een nieuwe technologie.
Blijft dus de vraag of die restfractie spikes of mRNA-vaccin in de organen schadelijk is of niet. Een tijdje terug is het Pharmacovigilance Risk Assessment Committee (PRAC) van het Geneesmiddelenagentschap EMA nog een onderzoek gestart waarbij nagegaan wordt of auto-immuunhepatitis (AIH) (een aandoening waarin het immuunsysteem de lever aanvalt en beschadigt) een bijwerking van de mRNA-coronavaccins van Pfizer en Moderna kan zijn.
