“Wie een Olympisch zwemkampioen wil worden, heeft een zwembad nodig.”
Moussambani trainde tussen slangen en krokodillen om te kunnen deelnemen aan de Olympische Spelen. Zijn droom werd werkelijkheid, in 2000 mocht hij voor Equatoriaal-Guinea deelnemen aan de Olympische Spelen van Sydney. Eric zwom alleen. Honderd meter vrije slag. De eerste vijftig meter lukten nog aardig, maar in de tweede helft van de race sloeg de vermoeidheid toe en Eric haalde met veel moeite de finish. Zijn tijd 1:52.72. Pieter van de Hoogenband won dat jaar in Sydney in een tijd van 48.30.
Moussambani werd een held. “Tijdens de wedstrijd was ik zo vermoeid dat ik mijn armen en benen niet voelde. Na de race ging ik in de kleedkamer op de grond liggen. Terug in het olympisch dorp sliep ik van 11 uur tot 4 uur in de namiddag. Toen ik ontwaakte, zag ik op tv mijn beelden. In het restaurant begonnen atleten mijn handtekening en foto’s te vragen. De mensen zochten me op in het olympisch dorp. Dat was nogal een ervaring voor mij, want ik was erg verlegen.”
Eric werd een cultheld en bleef zwemmen. In 2006 zwom hij de 100 meter vrije slag in 52.18. Met die tijd had hij in 1968 tijdens de Olympische Spelen van Mexico goud behaald.
We zijn 20 jaar later, Moussambani is 42 jaar, werkt in een petroleummaatschappij in Malabo en is door Equatoriaal-Guinea aangesteld tot nationaal zwemtrainer. Ze trainen niet langer in de rivier, maar in een echt olympisch zwembad. De tactiek van Eric? “Ik laat ze video’s van Phelps zien”
Hoe eenvoudig kan het zijn. “Ik droom dat een van hen ooit een olympische medaille haalt.”
