Een flinke dosis arrogantie doet wonderen.
De Brit Lewis Hamilton kan zich vandaag met zijn Mercedes de geschiedenisboekjes inrijden. In de Grote Prijs van Turkije kan hij zich voor de zevende keer tot wereldkampioen Formule 1 kronen, een evenaring van het legendarische record van Michael Schumacher.
Wie de Formule 1 een beetje volgt, weet dat het geen kwestie van ‘of’ is, maar van ‘wanneer’. De F1-piloot met de grote mond – en een mening waarvan hij verwacht dat iedereen die deelt – wordt even hoog ingeschat als Michael Schumacher. Kwatongen beweren wel dat hij de beste is omdat hij simpelweg de beste auto heeft, maar dat is misschien wat kort door de bocht. Je moet elke race nog wel rijden en winnen, wil je op het podium staan.
Als Hamilton vandaag in Istanbul voor zijn ploegmaat Vallteri Bottas (tweede in de stand op 85 punten) eindigt, is het zover. Schumacher zal het niet meemaken, die vecht nog altijd voor zijn leven.
Hamilton heeft aangekondigd dat hij wil stoppen. Maar dat wordt door insiders betwijfeld. Als hij stopt, verliest hij het platform van waarop hij zijn uitgesproken mening kan verspreiden. Al zouden sommige collega’s het niet erg vinden. Er is nogal wat ergernis over het Black Lives Matter-gebeuren. Niet iedereen is even gelukkig met de mix van sport en politiek.
