In België hebben ruim een half miljoen mensen een parkeerkaart voor personen met een handicap, waarmee ze op veel plaatsen gratis kunnen parkeren. Toch worden deze gebruikers steeds vaker geconfronteerd met parkeerboetes, ondanks het zichtbaar tonen van hun kaart.
De oorzaak ligt in de invoering van zogenaamde scancars, die de nummerplaat van voertuigen scannen om te controleren of ze in een bepaalde parkeerzone mogen staan. Deze systemen houden echter geen rekening met parkeerkaarten voor mensen met een handicap, wat betekent dat gebruikers zich vooraf digitaal moeten registreren. En dat moet momenteel in elke gemeente apart. Een klassieke Belgische kafkaiaanse situatie.
Het probleem leidt tot grote verwarring, omdat elke stad en gemeente verschillende registratiesystemen hanteert, wat het voor veel mensen ingewikkeld maakt.
Niet zo mobiele overheid
Voor rolstoelgebruikers zoals Charlotte Aelbrecht (27), die afhankelijk zijn van de auto omdat het openbaar vervoer voor hen ontoegankelijk is, is dit systeem bijzonder lastig. Het verplicht het vooraf registreren voor elk bezoek aan een andere stad en dat leidt tot serieuze frustratie en mobiliteitsproblemen voor de mindervaliden in ins land. Volgens David Stevens van het Vlaams Mensenrechteninstituut druist dit systeem zelfs in tegen de mensenrechten, omdat het de bewegingsvrijheid van mensen met een handicap onnodig belemmert.
Hoewel de overheid werkt aan een oplossing met het centrale systeem “handyPark”, blijft de huidige situatie voor veel gebruikers een dagelijkse uitdaging. Onze stugge overheid is al twee jaar bezig met dit systeem, dat volgend jaar wordt uitgerold. Het zou de registratie van parkeerkaarten moeten vereenvoudigen en de wirwar aan lokale regels moeten oplossen. Op dit moment zijn er maar een zestigtal gemeenten die op de kar willen springen. Dit is maar één vijfde, wat ronduit onbegrijpelijk is.
Tot die tijd blijft het voor velen echter een kafkaiaanse situatie waarin ze beperkt worden in hun mobiliteit door omslachtige regels en procedures.
