55.761 mannen hebben dat wel gedaan, namelijk.
Een groep wetenschappers aan de Stanford University boog zich over 75 verschillende studies over de lengte van de erecte jongeheer. Het ging over studies die tussen 1942 en 2021 hebben plaatsgevonden, en waarin in totaal 55.761 piemels naast de meetlat gelegd werden.
De wetenschappers schrokken zich een eikeltje over hun eindresultaat: ze hadden namelijk verwacht dat de gemiddelde lengte van de eenogige broekslang zou afgenomen zijn, maar het tegendeel bleek waar. Zo’n tachtig jaar geleden was de eenstoktent gemiddeld zo’n twaalf centimeter lang, thans meet de stramme kabouter gemiddeld ongeveer vijftien centimeter.
Verklaringen worden er niet meteen voor gegeven, maar wij kunnen er wel enkele bedenken. Ten eerste: we worden alsmaar langer. Over de Belgische man vinden we niet zo direct statistieken terug, maar wel over de Nederlandse. In 1942 was de Nederlandse man gemiddeld 1 meter 73 lang, vandaag is dat 1 meter 84. Grotere mannen hebben grotere handen en voeten dan minder langere exemplaren, en dus misschien ook wel een langere Willy Wortel.
In het boek ‘De spermaoorlog’ van Robin Baker staat nog iets interessants. Daarin staat een onderzoek, waaruit blijkt dat de lengte van ‘s mans schachtenduiker, mede afhangt van de seksuele appetijt van de vrouw. Daar zit een zekere logica in: bij een vrouw die er meerdere seksuele partners op nahoudt, heeft de man die zijn zaadjes het diepst weet in te brengen, theoretisch gezien de grootste kans op vaderschap. Met een concreet voorbeeld: Afrikaanse mannen zouden volgens dat onderzoek een langere lubbertuit hebben, omdat Afrikaanse vrouwen het met meerdere mannen doen. Zuid-Oost-Aziatische mannen hebben een kleinere yoghurtgeweer, omdat ze hun zaadjes niet diep moeten inbrengen omdat Zuid-Oost-Aziatische vrouwen het vaker bij één partner houden. Als je naar onze eigenste contreien kijkt: in de jaren veertig was het nog gebruikelijk dat de vrouw maagdelijk in het huwelijk trad, en ze gedurende de rest van haar leven maar gebruikmaakte van slechts één zaadmitrailleur.
Waarom de wetenschappers dan toch verwacht hadden dat de gemiddelde Jodocus Kwakschieter eerder zou krimpen dan groeien? Simpel: we worden meer en meer blootgesteld aan chemicaliën die onze hormonenhuishouding beïnvloeden, waardoor het klok- en hamerspel net zou krimpen in de plaats van groeien.
Tot die bevinding kwam ook professor Piet – nee, we verzinnen die voornaam niet – Hoebeke, verbonden aan het UZ Gent. Dat vertelt hij in ‘Het Nieuwsblad’: “De penislengte in gestrekte toestand, waarbij de arts een slappe penis zo lang mogelijk uitrekt, slinkt de afgelopen jaren. Dat is ook wat wijzelf in de kliniek ervaren en is een logisch gevolg van de hormoonontregelende chemicaliën die ook in het onderzoek ter sprake komen. Die zorgen ervoor dat de hormonen die verantwoordelijk zijn voor de penisgroei, verstoord geraken en verzwakken.” En als de gemiddelde robbeklopper in ‘uitgerokken’ toestand door de jaren heen net kleiner werd, dan is het logisch dat-ie dat ook in erecte toestand werd.
Eigenlijk is er maar één logische verklaring: de manier waarop het onderzoek gebeurde. Er kan nogal moeilijk een bevallige assistente de sergeant-majoor de hand schudden tot-ie in ‘geef acht’ staat en er dan de meetlat naast leggen: daar zouden nogal me too-toestanden van komen. Het is eerder van ‘is is een meetlint, ga ‘m in het toilet maar opmeten’. Zo’n tachtig jaar geleden hing de purperen kardinaal daar om mee te pissen, en ging-ie fier rechtop staan als er moest gefiguurzaagd worden, maar deed de lengte er niet toe: zolang hij zijn werk maar deed. Tegenwoordig is een uit de kluiten gewassen vleesbestek een statussymbool, en zijn we beschaamd om toe te geven dat we er ‘maar’ eentje van gemiddelde lengte hebben. Of met andere woorden: onze voorvaders waren eerlijk over de lengte van hun pieterman, maar door de jaren heen zijn er meer en meer mannen centimeters bij gaan verzinnen.
