Een vreemde zwarte zwaan in de bijt.
Goed zo, we zijn ‘anders’. Wellicht is dat de grootse verdienste van Alex Callier, die trouw beleef aan zichzelf, maar niet aan zijn vorig nummer (inclusief zangeres). De Belgen mogen nog een keer trots zijn omdat we doorgaan om wille van de muziek en niet om wille van de dure bling bling. Want jawel, ook in soberheid scoren we. Noem het goede smaak.
Zelfs met de titel halen we goede punten. Al hadden we die misschien kunnen ruilen met Israël. Zij mogen wat ons betreft onze ‘Wrong Place’ best even lenen. Nemen wij hun ‘Set Me Free’ wel even over. Het songfestival profileert zich als politiek correct, maar er zijn landen voor minder naar huis gestuurd. Terwijl Israël nog wat raketten de lucht in schiet, komt het in Europa ‘Set Me Free’ zingen. Naar onze smaak is de enige reden waarom Israël doorgaat het feit dat het Israël is. Laten we de muzikale 'kwaliteiten' beoordelen: niemand gaat straks ‘Set Me free’ opleggen omdat de zangers van dienst - die de anorexia-look propagandeert - een onwijs hoge noot haalt.
Welnee, dan wijst ons land de organisatoren er fijntjes op dat een songfestival in de eerste plaats om de muziek draait.
Donderdag deel twee van het wereldkampioenschap kitsch.
